Gwybod ar y cof y ffordd i ffynhonnell ysbrydoliaeth, Isabel Allende yn y gwaith hwn mae'n troi'n gibberish dirfodol aeddfedrwydd lle rydyn ni i gyd yn dychwelyd at yr hyn a ffurfiodd ein hunaniaeth. Rhywbeth sy'n fy nharo fel rhywbeth naturiol ac amserol iawn, yn unol â chyfweliad diweddar a ddarllenais am Isabel lle roedd ymdeimlad o'r pwynt hwnnw o felancoli hardd, o hiraeth mai dim ond yn y Gellir aruchel awduron rhyddiaith sydd ag anrheg delynegol Allende mewn nofelau, hunangofiannau neu'r math hwnnw o hybrid y mae pob un yn ei gyflawni wrth adrodd ei fywyd.
Ar gyfer y dasg hon, mae'r awdur yn newid un o'i theitlau ar hyn o bryd yn fwy ffasiynol diolch i'r gyfres ddienw "Inés del alma mía" ac yn ein harwain at weledigaeth sy'n cyd-fynd â gweledigaeth Inés ei hun yn ailddarganfod y byd, y byd newydd. Oherwydd bod yn rhaid i weledigaeth awdur edrych tuag at orwelion newydd bob amser, y rhai a gynigir gan bob oedran.
Isabel Allende yn plymio i'w chof ac yn cynnig llyfr cyffrous i ni am ei pherthynas â ffeministiaeth a'r ffaith o fod yn fenyw, wrth honni bod yn rhaid byw, teimlo a mwynhau bywyd fel oedolyn gyda dwyster llawn.
En Merched fy enaid Mae'r awdur gwych o Chile yn ein gwahodd i fynd gyda hi ar y siwrnai bersonol ac emosiynol hon lle mae'n adolygu ei chysylltiad â ffeministiaeth o'i phlentyndod hyd heddiw. Mae'n cofio rhai menywod hanfodol yn ei fywyd, fel ei Panchita hir-ddisgwyliedig, Paula neu'r asiant Carmen Balcells; i awduron perthnasol fel Virginia Woolf neu Margaret Atwood; i artistiaid ifanc sy'n crynhoi gwrthryfel eu cenhedlaeth neu, ymhlith llawer o rai eraill, i'r menywod anhysbys hynny sydd wedi dioddef trais ac sydd, yn llawn urddas a dewrder, yn codi ac yn symud ymlaen ...
Nhw yw'r rhai sy'n ei ysbrydoli gymaint ac sydd wedi mynd gydag ef gymaint trwy gydol ei oes: ei ferched yr enaid. Yn olaf, mae hefyd yn myfyrio ar y mudiad #MeToo - y mae'n ei gefnogi a'i ddathlu-, ar y cynnwrf cymdeithasol diweddar yn ei wlad wreiddiol ac, wrth gwrs, ar y sefyllfa newydd yr ydym yn ei phrofi'n fyd-eang gyda'r pandemig. Hyn i gyd heb golli'r angerdd digamsyniol hwnnw am fywyd a mynnu, waeth beth fo'u hoedran, bod amser bob amser i gariad.
Nawr gallwch chi brynu'r llyfr «Mujeres del alma mía», gan Isabel Allende, yma: