Diskutoj Francis McCourt është të merren parasysh arsyet që çojnë në shkrimin e një libri. Sepse ai libër i parë, pavarësisht nëse shënon një karrierë letrare apo nëse më në fund mbetet në një inkursion të thjeshtë narrativ, e zhvesh autorin para botës.
Tashmë mund të jetë vepra më e shkëputur e trillimit nga realiteti, thellë në thelb disa esenca të autorit transferohen në mjedise, personazhe ose dialogë. Dhe hera e parë që ajo që shkruhet arrin në publik, mund të duket si një provë.
Me siguri McCourt do të shkruante historitë e tij, do të skiconte ato histori që kaq shumë prej nesh i kemi eksploruar që nga fëmijëria apo rinia, por përballja me librin për herë të parë, në atë vëllim më të plotë, ka më shumë një deklaratë qëllimi sesa një pretendim letrar. Aq më tepër kur ajo punë e parë arrin moshën që bëri McCourt, me më shumë se gjashtëdhjetë burimet e tij në gatishmëri.
E gjithë kjo vjen për natyrën e veçantë të veprës debutuese të këtij autori. Hiri i Anxhelës është ai kujtim plotësisht autentik si absolutisht emocionuese, dhe mjaft larg nga disa episode të jetës për të fituar atë pikë pothuajse fantastike midis melankolisë, kronikës së kohëve të jetuara dhe justifikimit jetësor të asaj që u bë vetë shkrimtari.
Ndodhet në një qytet si Nju Jorku, i cili mund të integrojë aq lehtë këdo në diversitetin e tij, saqë mund t'i tjetërsojë ata në kompleksitetin e tij, dhe Limerikun e vogël dhe të lashtë (Irlandë), McCourt kompozon në veprën e tij, mbi të gjitha, mozaikun e jetës së tij, me atë pikë të universalitetit të ekzistencës më të vogël, me atë përmbledhje odiseje të gjithçkaje të jetuar nga dikush i shtyrë për të emigruar, për të kërkuar vendin në çdo kohë.
Me atë që përfundohet përfundimisht ajo situatë e të mësuarit të vazhdueshëm, optimale për të shkruar në lidhje me përshtatjen e subjektivit me ndryshimin e realitetit, ndërsa jeta merr shënimet e para në fushë ...
3 Librat e Rekomanduar nga Frank McCourt
Hiri i Anxhelës
Vizioni i botës që nga fëmijëria mund të jetë tërheqës në atë ndjeshmëri thelbësore të asaj që ne të gjithë ishim. Librat e mëdhenj të historisë së letërsisë bazohen në atë rrëfim të fëmijës që vëzhgon botën dhe ndërvepron me librin e etiketave ose stigmat më të ashpra.
Kush nuk e ka lexuar Princin e Vogël të magjepsur si i rritur, apo është prekur nga histori si Djali me pizhame me shirita ose Jeta e Pi? ... Çdo histori fëmijërie e shkruar me atë mimikë drejt më të sinqertës, dhe njëkohësisht pa kohë, vizioni i botës ka shumë fletëvotime për të hyrë në një lexues pa mbrojtje, të ekspozuar ndaj asaj ekzistence të parë në parajsë.
Përveç që parajsa e McCourt është e paqartë në një realitet të ashpër që, në kontrast të zakonshëm me shumicën e fëmijërisë, fton një humanizim maksimal të historisë së këtij emigranti me një biletë vajtje -ardhje.
Mësuesi
Në fund, puna e McCourt është një shumë e vizioneve të autorit të bërë protagonist. Personazhi kryesor i një jete të ndërmarrë nga mbijetesa në mundësi dhe përpjekje dhe rishikuar rastësisht në një shumë të pjesëve biografike të bëra në një roman.
Dhe këtë herë udhëtuam në 1957 për të takuar Frank, tani një qytetar i atij universi perëndimor të quajtur New York.
Ditët e tij të para si mësues nisin drejt një horizonti shqetësues, pasi ai zbulon se modus operandi rreptësisht akademik nuk i shërben kauzës përfundimtare të edukimit. Një nga ata libra për ushtrimin e mësimdhënies kur një veprimtari e tillë ndërmerret me bindje, thirrje dhe përkushtim. Një libër që në ndërveprimin mes mësuesit dhe nxënësve të tij të veçantë tregon se si, për të edukuar, duhet së pari të dish se kë po edukon.
Eshte
Kur njohja e një vepre, që në fillim, e thjeshtë si Hiri i Anxhelës, arrin një dimension absolutisht të papritur, është normale që McCourt i hutuar u inkurajua nga vazhdime që, megjithëse nuk arritën të rifitonin shkëlqimin e origjinalit, vazhduan të kontribuojnë në histori.
Sepse nëse ndonjë fëmijëri e thënë mirë mund të jetë libri më përrallor, atë që shqetësimet e zgjimit të pjekurisë do ta kishte për shumë zhanre të tjera të të gjitha llojeve. Djali që sapo ka mbërritur në Nju Jork, me botën e tij të kufizuar dhe moshën e tij të re që mezi i kalon 18 vjeç, shfaqet para botës së tij të re me dyshimet e çdo emigranti, por me dëshirën dhe angazhimin e asaj kohe në të cilën jeta është flori.
Me kalimin e atyre ditëve të rinisë, ne zbuluam qepjet e një bote të shitur si ajo që nuk ishte. Nju Jorku mund të ishte një përbindësh që gllabëronte çdo shpirt të vakët. Vetëm vendosmëria, besimi dhe ëndrrat e reja mund ta bënin McCourt njeriun që gjithmonë donte të ishte. Dhe pa dyshim që fati është skalitur gjithmonë në këto vite magjike, të rrezikshme dhe të furishme të jetës.
2 komente për “3 librat më të mirë nga Frank McCourt”