3 filmat më të mirë nga Paul Mescal

Nëse një ditë nuk bëhet e ditur se Paul Mescal është i lidhur me ndonjë regjisor, producent të njohur apo çfarëdo tjetër (unë isha i zhgënjyer tashmë me Nicolas Cage duke menduar se ai ishte atje për asgjë më shumë se performancat e tij), ne e gjejmë veten përpara aktorit prototip të shkollës që përfundon duke arritur lavdi. Dhe nisur nga ndërhyrja në këtë profesion, efekti Mescal vazhdon të justifikojë ekzistencën e shkollave të interpretimit.

Sepse Paul Mescal magjeps më akademikun dhe në fund bind audiencën. E gjithë kjo pa qenë gallat në asnjë mënyrë, duke u mbështetur në karizmën e dikujt që e di se çfarë po bën kur bëhet fjalë për aktrimin. Për çka bëhet fjalë nga pikëpamja e kinemasë si një pajisje industriale.

Pra, mirë se vini në Paul Mescal dhe le të ndërmarrim zbulimin e filmografisë së tij. Nga një fillim pakicë por i vendosur, një rritje mes serialeve dhe filmave dhe ardhja në Gladiator 2 si aktori kryesor në film... Pothuajse asgjë!

3 filmat më të rekomanduar nga Paul Mescal

Pas diellit

E DISPONUESHME KËTU:

Çdo film që thellohet në marrëdhëniet prind-fëmijë ka shumë për të humbur për një shikues si unë, i cili ka Peshku i madh parë, rishikuar dhe idealizuar. Por njeriu nuk mund të mbyllet kurrë me diçka kaq të lëngshme si ajo, marrëdhënien me babanë, me modelet e saj domosdoshmërisht të ndryshme nga ajo e nënës, me një sfond tjetër (kujdes, as më mirë as më keq, thjesht ndryshe).

Këtë herë bëhet fjalë për Sophie dhe Calum, për atë rrugëtim drejt dijes. Mbajtja e duarve fillimisht dhe plotësisht vetëm më pas. Sepse me një baba ka gjithmonë pyetje në pritje, dyshime dhe dyshime se mund të kishim humbur diçka tjetër.

Teksa Sophie reflekton, ajo na çon drejt atij atdheu të humbur të fëmijërisë me gëzimin e çuditshëm të përbashkët, por edhe me melankolinë e një pushimi që bëri me të atin 20 vjet më parë. Kujtimet reale dhe të imagjinuara mbushin hapësirat midis imazheve ndërsa ajo përpiqet të pajtojë babanë që njihte me burrin që nuk e njohu kurrë.

E panjohur

E DISPONUESHME KËTU:

Më kujtohet ai film Robin Williams mes fantastikes dhe melankolisë në të cilën ai realizoi depresionin dhe skenarët e tij shqetësues. Ne nisemi nga ajo ide për t'iu qasur një drame të re me atë kthjelltësi shqetësuese për animën që përfundon të jetë një fantazmë sipas traditave të çdo qytetërimi në botë...

Dramë romantike me prekje fantazie që përshtat romanin Huaj nga autori japonez Taichi Yamada. Adami (Andrew Scott) është një shkrimtar i vetmuar, i cili, pas një takimi të rastësishëm me fqinjin e tij Harry (Paul Mescal), fillon një marrëdhënie intime dhe emocionale me të. Por Adami, me nostalgji për fëmijërinë e humbur, vendos të vizitojë shtëpinë e fëmijërisë së tij. Atje, në të kaluarën e largët, ai zbulon se prindërit e tij, të vdekur prej kohësh, janë gjallë dhe duket se kanë të njëjtën moshë me ditën kur vdiqën. A mund ta shpëtojë Harri Adamin nga fantazmat e së kaluarës së tij?

krijesat e Zotit

E DISPONUESHME KËTU:

Ti e di që asgjë nuk do të shkojë mirë. Sepse gjithçka funksionon kundër jush. Rrethanat e lagura me moral, tradita dhe zakone, stereotipe dhe dënime të forta të vendeve të vogla. Qytetet dhe fshatrat në Irlandë ose Teruel ku secili mbart, ose varet, (sipas familjeve ose fuqive të tjera të dhëna), sambenito ose merita.

Në një fshat peshkatarësh irlandez të përfshirë nga shiu, një nënë gënjen për të mbrojtur djalin e saj. Ky vendim ka një ndikim shkatërrues në komunitetin e saj, familjen dhe veten e saj. Nëna nuk kishte zgjidhje tjetër dhe nuk ka zgjidhje tjetër që djali të ribashkohej atje, në tokën nga erdhi, para se të humbiste në botën e paanë, së cilës ai mund të mos jetë më në gjendje t'i përkasë.

5 / 5 - (11 vota)

Lini një koment

Kjo faqe përdor Akismet për të reduktuar spamin. Mësoni se si përpunohen të dhënat tuaja të komenteve.