Ka shkrimtarë, vepra letrare e të cilëve ka një qëllim narrativ të së përditshmes pa pretendime të tjera. Kështu ata përfundojnë duke u etiketuar brenda një lloji të realizmit ose një tjetri. Këta janë autorë që ju kanë para vrimës së çelësit, në mënyrë që të zbuloni jetën në shfaqjen e saj më të vogël, ku heronjtë janë vetëm të mbijetuar dhe komploti rrjedh dhe jep jetë vetëm dhe ekskluzivisht.
Carmen laforet ishte një nga ata shkrimtarë të përkushtuar ndaj të veçantës, ndaj rrallësisë së individit që fluturon mbi kostumbrismo dhe kohët që ata duhet të jetojnë.
Sepse realizmi shfaqet gjithmonĂ« me intensitet mĂ« tĂ« madh nĂ« ato momente nĂ« tĂ« cilat historia e veçantĂ« fiton vlerĂ«n e dĂ«shmisĂ« sĂ« kohĂ«ve tĂ« vĂ«shtira. Dhe nĂ« kĂ«tĂ« hapĂ«sirĂ« ââtĂ« veçantĂ« romani bĂ«het njĂ« pĂ«rmbledhje pĂ«rvojash midis shkĂ«lqimit tragjik dhe atij magjik tĂ« shpresĂ«s. NĂ« SpanjĂ«n e viteve 40, ky lloj tregimi u quajt i jashtĂ«zakonshĂ«m, dhe Carmen Laforet e kultivoi atĂ« me njĂ« kthjelltĂ«si tĂ« shkĂ«lqyer.
3 romanet kryesore të rekomanduara nga Carmen Laforet
Asgjë
Kjo nuk mbetet, asgjë, ose që jemi, asgjë. Andrea kujdeset për të vënë në skenë boshllëkun që hapet nën këmbë kur mospërputhja mes asaj personale dhe asaj sociale bëhet gjithnjë e më e dukshme.
Karakteri i Andreas na çon përgjatë shtigjeve të ekzistencializmit rrethanor të një kohe si periudha e pasluftës spanjolle. Normalisht një vepër ekzistenciale mburret me qasje pak a shumë të dendura filozofike, pak a shumë brilante në paraqitjen e saj metaforike.
Ajo që bëri autori me këtë, romani i saj i parë, ishte të pajtonte atë freski të së resë me nevojën e madhe për të kompozuar një histori shumë personale, tepër emocionuese ku ditët e Andreas, përshkrimet e saj subjektive të Barcelonës së momentit, kërkimin e saj për bukuria midis vulgaritetit dhe supozimit të inercisë drejt tragjikes.
Andrea është një britmë e varrosur lirie, një impuls i përmbajtur që përfundon duke shpërthyer kur gjejnë momentin e tyre të përshtatshëm, atë moment në të cilin jeta përfundimisht pajtohet me këdo që mendon se fati nuk është vetëm të ecësh përgjatë rrugës së shënuar.
Rreth qoshe
Laforet përfaqëson, edhe një herë, krijuesin e gllabëruar nga vepra e tij madhështore, një rast emblematik i Patrick Suskind tek John Kennedy TooleMe Vetë Ramón J. Sender Ai u mahnit nga kjo histori dhe ia bëri të ditur autorit.
KĂ«shtu qĂ« gjithçka qĂ« pasoi pĂ«rfundoi nĂ« kompozimin e njĂ« peizazhi letrar borxhli ndaj NadĂ«s. NĂ« rastin e Turning the Corner, romani i tij pas vdekjes, tĂ« paktĂ«n mund tĂ« thuhet se momenti nĂ« jetĂ«n e protagonistit, MartĂn Soto, ofron gjithashtu pamje tĂ« asaj freskie nĂ« kĂ«ndvĂ«shtrimin e rrĂ«fyer dhe pĂ«rshkrimet rreth Madridit nĂ« vitin 1950.
Kur mĂ« shumĂ« se njĂ«zet vjet mĂ« vonĂ«, MartĂn Soto na pĂ«rshkruan ato ditĂ«, ne pĂ«rfundojmĂ« duke e kuptuar jetĂ«n si njĂ« sasi anekdotash qĂ« na çojnĂ« nĂ« njĂ« mĂ«nyrĂ« tĂ« çuditshme drejt njĂ« lloj paracaktimi qĂ« duket se lind nga rastĂ«sia dhe vullneti pĂ«rfundimtar i emocioneve, ato pĂ«r tĂ« cilat ata gjithmonĂ« e tejkalojnĂ« arsyen.
Insolacioni
PĂ«rsĂ«ri MartĂn Soto, ai rrĂ«fyesi i jetĂ«s sĂ« tij qĂ« takuam rreth qoshe. VetĂ«m tani Ă«shtĂ« koha ta njohim atĂ« nĂ« thelb, nĂ« atĂ« periudhĂ« plot autenticitet, rebelim dhe hapje ndaj pjekurisĂ« seksuale.
NĂ« kĂ«tĂ« libĂ«r ne takojmĂ« MartĂn Soto midis moshĂ«s 14 dhe 16 vjeç. Ai, i cili mund tĂ« ishte njĂ« djalĂ« i pasur, pak a shumĂ«, pa komplikime tĂ« mĂ«dha, vendos tâi japĂ« rrugĂ« asaj qĂ« e lĂ«viz brenda.
Përshtypjet për adoleshencën që jep ky roman e kapërcejnë personazhin dhe bëhen një referencë e mirë për t'u futur sa herë që është e nevojshme në atë moshë në të cilën lëmë gjithçka pas për të rimësuar të shikojmë një botë që fshihte, në pjesë të barabarta, gënjeshtra dhe sekrete.
Libra tĂ« tjerĂ« tĂ« rekomanduar nga Carmen LaforetâŠ
Ishulli dhe demonët
Mund të ketë ndonjë fat të mundshëm në një film të parë. Sepse ka shumë interes maksimal për historinë e parë që vendoset të rrëfehet. Por konfirmimi i autorit apo autorit vjen me romanin e tij të dytë. Në rastin e Carmen Laforet, ky roman ishte një hapje e papritur drejt pastrimit të imagjinatës së saj, ku ajo mund të shihte bollëkun e burimeve të saj narrative dhe interesin e saj të thellë për historinë nga më intime.
Marta Camino është një adoleshente që jeton me vëllain e saj José dhe kunatën e saj Pino në një shtëpi në periferi të Las Palmas në 1938, në fund të luftës civile. Me ta, i mbyllur në një dhomë, konsumohet nëna e tij, Tereza, e cila u çmend pas një aksidenti. Kjo jetë rutinë me tensione të përmbajtura prishet me ardhjen e disa të afërmve që ikin nga lufta në Gadishull: xhaxhai i tij nga babai Daniel, muzikant me profesion; gruaja e tij Matilde, një poete me vlera të forta konservatore dhe tezja e tij Honesta, një grua romantike me një personalitet të paqëndrueshëm.
Ata shoqërohen nga Pablo, një piktor që udhëton në ishull për të parë skena të reja. Marta e kupton praninë e saj si premtimin e një jete ndryshe, plot ndjesi të reja. Peizazhi i bukur dhe dërrmues bëhet një protagonist më shumë dhe dëshmon zbulimin e paepur të demonëve të brendshëm të personazheve të frikshëm dhe transformimin progresiv të gruas së re, e cila sheh në det rrugën drejt çlirimit të saj.
ku áČšáááČ«áááá «áá áá€áá á» Is Pdf Versionis áČšovna? áĄááĄáŹá áá€áá ááČáá áááá áᥠlibri