NĂ« fund tĂ« fundit, tĂ« jesh humanist do tĂ« thotĂ« tĂ« tregosh mediokritetin, atĂ« vakĂ«t qĂ« pĂ«rcakton meridianin e mendimit nga i cili mund tĂ« nxirret çdo lloj sinteze pajtuese. Dhe as mĂ« parĂ« dhe as tani pikat e ndĂ«rmjetme nuk shihen mirĂ« nga njĂ« turmĂ« e etur pĂ«r radikalizĂ«m, pĂ«r pozicione tĂ« kundĂ«rta ku mund tĂ« shijojnĂ« konfliktin dhe konkurrencĂ«n e çmendur pĂ«r njĂ« lloj urtĂ«sie ose licence mbi fqinjin. Nga kush kujdeset mĂ« mirĂ« pĂ«r kopshtin e tij deri nĂ« cilin vend Ă«shtĂ« mĂ« i mirĂ«âŠ
Erasmus i Roterdamit ka prioritet atë të vendosjes në ekuidistancë për sa i përket shtyllës së të menduarit kritik. Sepse ne këmbëngulim që të jesh humanist do të thotë të pozicionohesh në mes për të vëzhguar dhe analizuar më të mirën që mund të dalë nga njëri pol apo tjetri. Vetëm në këtë mënyrë Erasmusi i vjetër i mirë mund të përpiqej të lëvizte themelet etike dhe shoqërore kundër Kishës së tij, si dhe kundër klasave të tjera shoqërore. Por ai jo vetëm e ngriti fjalën dhe veprën e tij para institucioneve të paluajtshme por edhe para reaksionarëve të të gjitha prerjeve dhe kushteve.
Unë mund të argumentohem kundër vënies në dukje të statusit të tij si një i krishterë fetar. Por atëherë do të fillonim me idenë radikale se një humanist duhet të bëhet një vetmitar larg gjithçkaje. Dhe çështja është se një humanist është edhe humanist për shkak të dëshirës së tij për dije, atij kurioziteti që na shtyn t'u afrohemi vendeve të reja. Si klerik, Erasmusi i Roterdamit udhëtoi dhe mësoi mendime të reja, duke mos pushuar kurrë së kritikuari atë që ai e konsideronte të papërshtatshme për një institucion klerik të aftë për kontradiktat më të liga.
Top 3 Librat e Rekomanduar nga Erasmus i Roterdamit
Lavdërimi i çmendurisë
Vetëm humanizmi i kuptuar më mirë, ai i kultivuar nga ky mendimtar i madh, na lejon të deshifrojmë tekat dhe shkurtesat e arsyes përballë çdo të ardhmeje njerëzore. Një klasik i përhershëm.
La lavdĂ«rimi i marrĂ«zisĂ« ĂshtĂ« vepra mĂ« e famshme e filozofit Erasmus tĂ« Roterdamit. Botuar pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« nĂ« 1511, Ă«shtĂ« njĂ« nga esetĂ« mĂ« me ndikim mbi kulturĂ«n perĂ«ndimore, si dhe njĂ« nga katalizatorĂ«t pĂ«r reformimin protestant tĂ« shekullit tĂ« XNUMX-tĂ« tĂ« udhĂ«hequr nga Martin Luther. NĂ«pĂ«rmjet njĂ« toni burlesk dhe ironik dhe njĂ« vrazhdĂ«si mendjemprehtĂ« dhe lĂ«nduese, Erasmus i jep zĂ« vetĂ« marrĂ«zisĂ«, kĂ«shtu qĂ« Ă«shtĂ« ajo qĂ« mbron dobinĂ« e saj, duke kritikuar nga ana tjetĂ«r pĂ«rdorimin e arsyes.
Poeti dhe eseisti Eduardo Gil Bera ofron në këto faqe një përkthim krejt të ri dhe drithërues të kësaj vepre të shquar të mendimit perëndimor. Nëpërmjet saj dhe hyrjes brilante që i paraprin, më pas, ai propozon një rilexim të një klasiku që shekull pas shekulli rezulton i pashtershëm.
Fjalitë e pushtetit dhe luftës
Për t'i përdorur ato në klasat e tij të retorikës, ERASMUS i Roterdamit (1467/69-1536) mblodhi fjalë të urta greko-latine dhe, për të fituar ca para, në vitin 1500 botoi një koleksion prej 838 të shpjeguara shkurt, Adagiorum collectanea. Në vitin 1508 koleksioni u riemërua Adagiorum chiliades ("Mijëra fjalë të urta") dhe pas nëntë ribotimeve, ai përfshiu 4.151 fjalë të urta me komente historiko-filologjike pas vdekjes së tij.
Ky vĂ«llim i pĂ«rgatitur nga RamĂłn Puig de la Bellacasa paraqet Prolegomena -TEORIA ADAGIO, hyrjen e autorit nĂ« veprĂ«n- dhe, nĂ«n titullin ADAGIOS DEL PODER Y DE LA GUERRA, shtatĂ« prej tyre, tĂ« cilave ai u dha njĂ« rĂ«ndĂ«si mĂ« tĂ« madhe politike dhe sociale, pĂ«r thellĂ«sinĂ« dhe mprehtĂ«sinĂ« me tĂ« cilĂ«n ai pĂ«rshkruan dhe kritikon fuqinĂ« e mbretĂ«rve dhe prelatĂ«ve, si dhe dhunĂ«n dhe luftĂ«rat e shekullit tĂ« XNUMX-tĂ«. Erasmusi ende na sfidon, jo sepse Ă«shtĂ« âaktualâ, por sepse problemet tona janĂ« âtĂ« vjetraâ, sepse çoroditjet e pushtetit politik e fetar, tĂ« luftĂ«s dhe atyre qĂ« i shkaktojnĂ«, fatkeqĂ«sisht janĂ« ende tĂ« pranishme.
Erasmus i Roterdamit, Triumfi dhe Tragjedia e një Humanisti
NjĂ« libĂ«r i fundit nga Erasmus i Roterdamit qĂ« nuk Ă«shtĂ« autori i tij. ĂshtĂ« njĂ« vepĂ«r e Stefan Zweig ku jeta, vepra dhe pasojat e pĂ«rcaktimit tĂ« tij mbi mendimin si themel i etikĂ«s pĂ«r qytetĂ«rimin tonĂ«...
Stefan Cvajg iu referua humanistit tĂ« madh Erasmus tĂ« Roterdamit si i pari "evropian i ndĂ«rgjegjshĂ«m". PĂ«r tĂ«, Erasmus ishte âmĂ«suesi i nderuarâ, ndaj tĂ« cilit ndihej i bashkuar jo vetĂ«m shpirtĂ«risht, por mbi tĂ« gjitha nĂ« refuzimin e çdo lloj dhune. Kjo "figurĂ« e dikujt qĂ« ka tĂ« drejtĂ« jo nĂ« sferĂ«n e prekshme tĂ« suksesit, por vetĂ«m nĂ« kuptimin moral" magjepsi Cvajgun. Forca e shpirtit dhe vĂ«shtirĂ«sia pĂ«r tĂ« vendosur pĂ«r tĂ« vepruar pĂ«rbĂ«jnĂ« "triumfin dhe tragjedinĂ«" e Erasmus. Stefan Cvajgu pĂ«rpiqet, me biografinĂ« e tij, qĂ« Erasmus tĂ« pĂ«rgjigjet me atĂ« qĂ« ishte kuptimi i jetĂ«s sĂ« tij: drejtĂ«sia. Ai e di se âshpirti i lirĂ« dhe i pavarur, qĂ« nuk e lejon veten tĂ« lidhet me asnjĂ« dogmĂ« dhe qĂ« shmang tĂ« mbajĂ« anĂ«, nuk ka vend nĂ« tokĂ«â.
