Kohët e fundit kam rishikuar romanin Dielli i kontradiktavenga Eva Losada. Dhe kjo libër Mungesa më e mirë, shkruar nga një autor tjetër, ka shumë në një temë të ngjashme, ndoshta të qartë të ndryshme për shkak të faktit diferencues të vendndodhjes, mjedisit.
Në të dy rastet bëhet fjalë për të bërë një vizatim brezash, atë të të rinjve midis viteve 80 dhe 90. Faktori i përbashkët me çdo të ri tjetër, pasi bota është botërore, është ajo pikë e paturpësisë, e rebelimit kundër gjithçkaje, e dëshirës për liri (e kuptoi këtë në agimin e arsyes).
Pa dyshim, një koktej unik për të gjithë ata njerëz të rinj dhe të shqetësuar që kanë kaluar nëpër këtë botë.
Dhe kjo është arsyeja pse këta dy libra paraqesin atë nocion të përbashkët, një rastësi e plotë kohore që identifikon personazhet nga të dy romanet.
Por fakti dallues të cilit i referova më parë është se të rinjtë e Mungesës më të Mirë janë ata që kanë jetuar në Euskadi të dhunshme të viteve 80 dhe 90. Ajo që përmenda më parë në lidhje me paturpësinë, rebelimin dhe agimin e arsyes ishte një përzierje perfekte për t'i dhënë fund duke iu nënshtruar asaj thirrjeje për dhunë pas mburojës së idealit.
Sigurisht, rebelët reaksionarë me pretendimin e shpëtimtarëve të asaj skene të veçantë, gjithçka që bënë ishte të përqëndroheshin, t'i orientonin ato shqetësime drejt dhunës, krimit. Vendet ku droga lëvizte ishin vendet më të mira për të tërhequr të rinjtë e pashpresë për të injektuar një ideal për të luftuar.
Amaia kaloi një pjesë të rinisë së saj të hershme duke vëzhguar tre vëllezërit e motrat e saj më të mëdhenj. Ata me të cilët ai kishte luajtur kohët e fundit, tani ishin të zënë duke shkatërruar jetën e tyre, familjen e tyre dhe gjithçka që ishte para tyre.
Në fund momentet mund të bëhen të përjetshme, por vitet përfundojnë duke kaluar furishëm. Amaia përfundon duke u kthyer shumë kohë më vonë në vendin e saj të origjinës, ku humbi gjithçka dhe ku duhej të kapërcente gjithçka. Por gjithmonë duhet të kthehesh në një moment në vendin ku je rritur, ose i rrethuar nga lumturi e plotë ose e shënuar absolutisht. E mira dhe e keqja duhet të rilinden në një moment, për të rimarrë ndjenjat e mira ose për të mbyllur çështjet në pritje.
Mund ta blini librin Mungesa më e mirë, romani i ri nga Edurne portela, ketu: