Thellë -thellë të gjithë jemi pak Ignatius reilly duke u endur nëpër jetë me filmat tanë të prodhuar dhe skenar nga subjektiviteti ynë dhe gjithashtu me mjerimet tona më të pabindura. Që kur Ignati mbërriti në letërsinë moderne si Kishoti i ditëve tona, surrealizmi i të jetuarit është hapur ndaj shumë propozimeve të reja që derdhin atë filozofi të hiçit, të krenarisë, të pamundësisë për të arritur nivelet e lavdisë që Fryma jonë thith në një shpirti i kufizuar nga ajri që përshtatet në mushkëritë tona.
Zuzarët me afërsinë njerëzore të nevojshme për t'u bërë heronj. Humbësit janë kaq të lidhur me ne saqë përfundojmë duke uruar lavdinë e tyre groteske. Personazhe në fund të fundit që mund të banojnë në romanet e fundit detektive si p.sh olegaroi, nga David Toscana ose në një roman me acid acid dhe humor inteligjent me ngjyrime ekzistencialiste të realizmit lëndues siç është Las cenizas y las cosas.
Bota e letërsisë është e mbushur me shkrimtarë të rinj që nuk arrijnë kurrë atë qëllim teorik, që është suksesi. Dhe në atë tokë të askujt nuk është aty ku ne gjejmë Niarf Yahamadi, një narrator ekzotik midis meksikanë dhe iranian me pretendimin e zakonshëm të shkrimtarit i cili kuptohet si i nevojshëm për të shpjeguar të ardhmen e botës. Përveç se bota ende nuk e dëgjon me shumë interes dhe letërsia e tij humbet në harresën e parëndësisë.
Derisa nga qyteti i largët San Ismael (aq larg sa duket një botë tjetër në krahasim me Nju Jorkun në të cilin protagonisti është i humbur) ata e ftojnë atë të përurojë një auditor. Për më shumë konfuzion, tregohet gjithashtu se hapësira në fjalë do të mbajë emrin e tij.
Duket se jehona e trovave të tij i bërtiti botës kërceu kufijtë dhe përfundoi duke zënë rrënjë në një vend tjetër. Por çështja është aq e çuditshme sa Niarf do të mendojë dy herë se si duket atje, i udhëhequr nga një letër e çuditshme që e thërret për lavdi.
Goditjet e fatit mund të jenë të tilla, të çuditshme, të papritura. I shtyrë nga kureshtja, Niarf përfundon duke udhëtuar në një vend ku më në fund askush nuk e pret dhe prezantimi i të cilit në vendin e takimit është enigmë dhe i pakëndshëm.
Mund të jetë një nga ato ëndrrat e suksesit të shkrimtarit të prirur të përjetshëm, një thirrje që mund të marrë vite, një jetë (dhe arritja më e madhe e të cilit mund të qëndrojë pikërisht në atë kohë të inercisë që zë jeta në një vepër, sado e vogël. Le të jetë kjo ) Sepse San Ismael po formësohet si një makth për Niarf, një epiqendër për apokalipsin e realitetit. Hendeku i Paqësorit për të vendosur të fillojë shkatërrimin e botës nga ai vend.
Pa e ditur shumë mirë se si ai arriti të ikte prej andej (i tillë që të zgjohesh nga një ëndërr si e vetmja rrugëdalje), Niarf merr rrugën për në shtëpi, atë Nju Jork në të cilën të mos mbetet askush duke pritur goditjen e vërtetë të fatit. Përveç se makthet priren të lidhen me zinxhirë së bashku me lehtësi, dhe udhëtimi nuk ka përfunduar ende.
Tani mund të blini romanin Hiri dhe Gjërat, libri i Naief Yehya, këtu: