E mira e Donato Carrisi Ai gjithmonë na kënaqet me hibride midis enigmave dhe krimeve, një lloj zhanri misterioz që përfundon duke u thyer si një noir i plotë. Përzierja është gjithmonë një sukses kur është e mundur të kombinosh më të mirën e secilës pjesë. Dhe sigurisht, ndërsa bëheni ekspert në përzierjen, siç është rasti me Carrisi, aq më shumë i afroheni asaj përsosmërie që përfundon të jetë etiketimi më i shitur.
Me këtë rast e gjithë pjesa e psikikës si një labirint, me atë ndjesinë me lëng të korridoreve të ngushta dhe pasqyrave konfuze përmes të cilave na çon mendja kur ne i nënshtrohemi delirit ose traumës së momentit që autori na paraqet. Sfondi i fëmijërisë siguron një përbërës të tjetërsimit, të hijeve midis ngjyrave natyrore të fëmijërisë së sulmuar nga ngjarje të papërshtatshme.
Sepse gjithçka që ndodh në fëmijëri, kur nuk duhej të kishte ndodhur, mbetet atje si një njollë e aftë për të shënuar gjithçka, fatin dhe shtysat më të liga. Vullneti mund të dëshirojë të na ofrojë shitore. Dhe ndoshta kujtesa mund të zërë veten duke varrosur atë që nuk duhet të kishte qenë. Por është çështje kohe para se të dalë gjithçka ...
Pietro Gerber është një psikolog ndryshe nga të tjerët: specialiteti i tij është hipnozë dhe pacientët e tij kanë një gjë të përbashkët: ata janë fëmijë. Ndonjëherë fëmijët që janë të traumatizuar ose që fshehin kujtime që nuk janë në gjendje t'i evokojnë. Ai është specialisti më i mirë në Firence dhe bashkëpunon me policinë në çështjet penale.
Një ditë ai merr një telefonatë nga një koleg Australian duke kërkuar ndihmë me një paciente, Hanna. Rasti është interesant, por edhe shumë i veçantë: Hanna tani është e rritur dhe kujtesa e saj e fëmijërisë është një vrasje që ajo nuk e di nëse e ka kryer.
Tani mund të blini romanin «Shtëpia e Zërave», nga Donato Carrisi, këtu:
