La escritora caribeña Maryse Condé (digo caribeña porque apuntar a su condición francesa por reductos coloniales aún vigentes, pues como que se me hace raro) hacía de su literatura, casi siempre en clave de היסטארישע בעלעטריסטיק, un auténtico escenario teatral donde cada uno de sus personajes declama su verdad. Intrahistorias hechas rabiosas certidumbres como de soliloquios a media luz. Reivindicación que consigue alcanzar sus dosis de revancha respecto a relatos oficiales u otras crónicas que exilian nombres que debieran ocupar grandes páginas.
כל די דערציילונגען געמאכט אין Condé פאָרשלאָגן ענלעך גלימפּסיז פון דער וועלט אין כויוו צו איינער אָדער די אנדערע. פו ן זײ ן גאנ ץ געשטאלט , אי ן זײנ ע אויסברו ך פו ן ביאאגראפיש ע איבערטאנען , בי ז דע ר פארשטעלונ ג פו ן יעדע ר פו ן זײנ ע עמבלאמאטישע ר פערזאנען . וויסיקייַט פון די אָטאַנטיסיטי וואָס קלירז אַלע מעגלעך ספקות וועגן ווי די געשעענישן ריווייזד דורך Condé געטראפן, מיט די מערסט טיף דאָסעס פון עמפּאַטי צו קענען צו לערנען, אויב צונעמען, געשיכטע.
La bibliografía con sello de Maryse Condé se incrementó durante sus fértiles 90 años. Tanto en volumen como en reconocimientos y alcance internacional. Porque más allá de géneros más aferrados a la ficción pura. Las semblanzas de vida de Condé también aportan suspense desde la mera supervivencia. Tramas vívidas hacia la resolución que la vida misma ofrece con sus dejes de crudeza o de insospechado esplendor.
Top 3 בעסטער ראמאנען פון Maryse Condé
איך, טיטוב, די מכשפה פון סאלם
Seguramente el más delirante de los casos de machismo histórico sea lo de las cazas de brujas repetidas en medio mundo como un verdadero tic misógino exacerbado bajo el paraguas de la religión (peor me lo pones). En alguna ocasión escribí un relato bastante extenso sobre los autos de fe de Logroño y recordé en esta historia ese mismo ambiente de revanchismo porque sí. Solo que en esta ocasión la esclava Tituba puede llegar a ser la bruja que todos más temían…
Maryse Condé אַדאַפּץ די קול פון די מיסטיק טיטובאַ, די שוואַרץ שקלאַף וואָס איז געווען געפרוווט אין די באַרימט טריאַלס פֿאַר וויטשקראַפט וואָס איז געווען אין די שטאָט פון סאַלעם אין די סוף פון די XNUMX יאָרהונדערט. פּראָדוקט פון אַ שענדונג אַבאָרד אַ שקלאַף שיף, טיטובאַ איז ינישיייטיד אין די מאַדזשיקאַל קונסט דורך אַ כילער פון דעם אינזל פון באַרבאַדאָס.
ניט געקענט צו אַנטלויפן די השפּעה פון מענטשן מיט נידעריק מאָראַל, זי וועט זיין פארקויפט צו אַ פּאַסטער אַבסעסט מיט שׂטן און וועט סוף אַרויף אין די קליין פּוריטאַן קהל פון סאַלעם, מאַססאַטשוסעטץ. דאר ט װע ט מע ן ז י פארשפ ט װער ן או ן אי ן תפיסה , באשולדיג ט אי ן זײע ר פארכאפ ט ד י טעכטע ר פו ן איר האר . Maryse Condé ריכאַבילאַטייץ איר, ריכאַבילאַטיישאַן איר פון די אַבליוויאַן צו וואָס זי איז געווען פארמשפט און, לעסאָף, קערט איר צו איר געבוירן לאַנד אין דער צייט פון די מערון שווארצע און די ערשטער שקלאַף רעוואָלץ.
די בשורה פון די ניו וועלט
Un nuevo Dios llegado a este mundo, hecho carne para ofrecer, quizás, una segunda oportunidad al ser humano advertido de su remota llegada. Pero el hombre actual es descreído por imperativo de sus más hondas contradicciones. Dios no puede existir más allá de las iglesias como la moral solo puede caber en una urna.
La madrugada de un Domingo de Pascua, una madre recorre las calles de Fond-Zombi y un bebé abandonado llora entre las pezuñas de una mula. Ya adulto, Pascal es atractivo, mestizo sin saberse de dónde, y sus ojos son tan verdes como la mar antillana. Vive con su familia adoptiva, pero el misterio de su existencia no tarda en hacer mella en su interior.
פֿון וואַנען ביסטו? וואָס איז דערוואַרט פון אים? קלאַנגען פליען אַרום דעם אינזל. מע זאָגט, אַז ער הײלט די קראַנקע, ער טוט אַ ניסימדיק פֿיש... מע זאָגט, אַז ער איז דער זון פֿון גאָט, אָבער פֿון װעמעס? א נביא אָן אַ אָנזאָג, אַ משיח אָן ישועה, פּאַסקאַל קאַנפראַנץ די גרויס סודות פון דער וועלט: רייסיזאַם, עקספּלויטיישאַן און גלאָובאַליזיישאַן צונויפגיסן מיט זיין אייגענע יקספּיריאַנסיז אין אַ געשיכטע פול פון שיינקייט און מיעס, ליבע און האַרצברעאַק, האָפענונג און באַזיגן.
לאַפינג האַרץ וויינען האַרץ
א נאַטירלעך געניטונג צו דער געשיכטע פון קיין לעבן כּולל די באַזונדער וואָג צווישן די וויטאַל ינגרידיאַנץ וואָס פאַלן צו יעדער איינער אין גליק אָדער ומגליק. אין דעם פאַל פון Maryse, עס איז קיין צווייפל אַז די מישן איז וואָס עס איז. ווייַל ידעאַליזיישאַן איז אַ אָפּשפּיגלונג אין וואָס צו פאַרמאַכן די שלעכט מאָומאַנץ, אויב מען דאַרף עס. בשעת רעאַליזם איז אַז עדות פון איינער ס דורכפאָר דורך די וועלט. און אַ שרײַבער ווי מאַריסע, וואָס האָט זיך פֿאַרנומען מיט די שאַקינג עדות, מאכט אונדז לאַכן אָדער וויינען מיט דער זעלביקער פּאַראַדאָקסיקאַל געפיל וואָס ווייזט צו סאַבינאַ וועגן Chabela Vargas.
עס איז ניט גרינג צו לעבן צווישן צוויי וועלטן, און דאָס מיידל מאַריסע ווייסט. אין שטוב אויף די קאַריבבעאַן אינזל פון גואַדעלאָופּע, איר עלטערן אָפּזאָגן צו רעדן קרעאָלע און שטאָלצירן זיך מיט זיין פראנצויזיש דורך און דורך, אָבער ווען די משפּחה באַזוכן פּאַריז, די קליין מיידל באמערקט ווי ווייַס מענטשן קוקן אַראָפּ אויף זיי.
אייביק שטראַלנדיקע טרערן און שמײכלען, צװישן דאָס שײנע און דאָס שרעקלעכע, אין רילקעס װערטער, זעען מיר די געשיכטע פֿון קאָנדע'ס ערשטע יאָרן, פֿון זײַן געבורט אין מיטן מאַרדי גראַס, מיט זײַן מוטערס געשרייען אויסגעמישט מיט די פּויקן. ערשטע ליבע, דער ערשטער ווייטיק, דער אנטדעקונג פון דער אײגענעם שװארצקײט און דער אײגענעם װײבקײט, דער פאליטישער באװאוסטזײן, דער אויפקום פון דער ליטערארישער פאך, דער ערשטער טויט.
דאָס זײַנען די זכרונות פֿון אַ שרײַבערין, וואָס, מיט אַ סך יאָר שפּעטער, קוקט צוריק און רײַבט זיך אַרײַן אין איר פאַרגאַנגענהייט, זוכט צו מאַכן שלום מיט זיך און מיט איר אָפּשטאַם. טיף און נאַיוו, מעלאַנכאָליש און ליכטיק, Maryse Condé, די גרויס קול פון אַנטיליאַן אותיות, יקספּלאָרז איר קינדשאַפט און יוגנט מיט רירנדיק ערלעכקייט. א מאַסטערפאַל געניטונג אין זיך-אַנטדעקונג וואָס קאַנסטאַטוץ אַ שליסל שטיק פון אַלע זיין ליטערארישע פּראָדוקציע, וואָס האט ערנד אים די 2018 אַלטערנאַטיווע נאָבעל פרייז פֿאַר ליטעראַטור.
