Avahiya tolhildanê ya ku li dora xwe dizivire Bulgakov ku edebiyata wî ya bêrehm û birûskî bi rastîya ku di bin fantastîk an jî fantastîkê de hatiye nixumandin li hember rexneyê derdikeve, wî dike nivîskarek ku ji berhemekê derbas dibe, ji kronîkeke deform û parodiya bi maske derbas dibe.
Bûlgakov ji bo beşeke mezin ji hêzên Sovyetê aciz bû, yên ku dema ku wî wek doktor dixebitî, an jî dema ku ew wek kronîknivîskar bû, kêfa wî jê re dihat (lê ji bo wan nerehet bû dema ku wî biryar da ku xwe bide edebiyatê), Bulgakov hêdî hêdî bû cureyekî nivîskarekî muxalif, ji aliyê polîsên siyasî ve hatiye şopandin û perçiqandin, lê çend caran çermê xwe rizgar dike. Dibe ku ji ber nêzîkatiya wê ya eşkere ya xeyalî, ku li gorî wê hindik realîzma rexnegir dikare were rijandin.
Dibe ku ji ber vê yekê ye ku xebata wî ya herî krîtîk wekî "Mamoste û Margarita" bû ku ew kar qet bi tevahî neqediya, her dem di dorê de li benda demên xweştir bû û bi berdewamî heya mirina wî, û hetta di rizgariya wî ya paşîn de jî hate nirxandin.
Di heman demê de nivîskarek mezin ê kurteçîrokan an romanan, Bulgakov mîrasê egzistensyalîzma qeşagirtî ye Çexov tenê ew di prîzmekê re derbas bûye ku ji ezmûna wî ya dilgiran wekî doktor berbi baldariya wî ya bi îmtiyaz a li ser pêşkeftina dîrokî ve diçe.
Top 3 Pirtûkên Pêşniyarkirî yên Mikhail Bulgakov
Mamoste û Margarita
Îradeya îqtîdarê di eslê xwe de ewqas dişibihe her kêliyeke dîrokî ku têgihiştina rastdariya xebateke bi vî rengî bêhtir tê fêmkirin. Lê mîna her îradeya mirovî ya din, di gelek caran de xuya dike ku ew di nav agirê dojehê de ji hêla hesinkarê bi navê Şeytan ve hatî çêkirin, ku ji hêla wî Xwedayê ku mirov afirand wekî projeyek dilşikestî nerm kir.
Gava ku şeytan ji bo nirxandina xwe ya demkî ya li ser her bajarî ku eşkere radestî sêwiranên wî kiriye, tê Moskowê, em ê qehremanek epîkek mîna Margarita, li bilindahiya Dante, bibînin, qehremanek ku li ser her cûre niştecîhên bajarekî ku ew bi tevahî bilind difire. fermanên rewşa xerab a mirovî dişopîne.
Bi xebata xwe serbilind e, şeytan, lêbelê, di wê Margaretê de berdewam dike, ku tawîz nade ceribandina rehet a xirabiyê ya ku li ser qelsî û ceribandinên ku di navbera aqil û wijdanê de bi hêsanî xera dibin û bi xerîbî rewa dibin serdest e.
Di bingehê çîrokê de xalek xerîbiyê heye, lê ne bi tevahî hilweşandinek eserê ku ji bo dema nivîskar afirandinek têkder nîşanî me dide. Mijarek zelal e û binerxên meta-edebî yên meraq dûr ji dema dîrokî ya sereke (di dem û mekan de) xizmet dikin ku her tiştî bi hev ve girêbidin, bi tundî li ser dîmena sereke bisekinin, paşeroja şeytan bi riya cîhanek ku dîwana wî ya dilsoz çêkiriye, di nav nefret û pêkenokan de.
Ji bilî Margarita, lehenga bidestxistî ya moralek mayînde ya gengaz tevî her tiştî. Ji ber ku em çiqas behsa sêv û cennetê bikin jî, îhtîmal e ku ew Adem bi xwe ye ku fêkî xêz kiriye. Îblîs wê binivîsanda her tiştî li paş.
Hêkên kujer
Dibe ku tekane rêya rûbirûbûna totalîtarîzmê ku bikaribe ji wijdanê sivîl li ber xwe bide, çîrokên bi şêwaza George Orwell an jî fantaziya satirîk a ku ev roman temsîl dike.
Ji ber ku helbet ferq nake ku rejîmek dîktator be, çi çep be, çi rastgir. Pirsgirêk tirs e, di encamê de teslîmbûn û jêhatîbûna ku piraniya welatiyan bike bawermendên xizmetkar. Heya nuqteya êrîşek ji gengaz a bêtir li ser her tiştê ku wekî nerazîbûnê ji hêla yek ji wan kesan ve ku ji wê tirsa destpêkê vegirtî ye. Di bin tebeqeya xeyalî ya ku ne ew qas xeyalî ye de, nivîskar bi teqandina henekên xwe yên adetî, carinan bi êş, her gav jîr û jîr, rastiya tund radigihîne.
Profesor Persikov di vekolîna sextekariya heywan û nebatan de beşdar e, da ku ew bi rengekî bênavber mezin bibin (wek guheztina meya genetîkî ya xwarinê xuya dike). Lê di dawiyê de, heywan û şablonên wan, ji hêla daxwazên hukûmetê ve têne şert kirin ku wê kapasîteyê zêde bikin, bigihîjin astên mezinahiyê xemgîn, cinawir, xeyalî... Û bê guman, di dawiyê de cinawir riya xwe ya revê dibînin û tehdîd dikin ku bixin. hemû Rûsyayê ji ber bêaqiliya wan kesên ku bawer dikin ku ew dikarin bi kêfa xwe serdestiya her tiştî bikin.
Morfîn
Ger bihata fêhmkirin ku Edgar Allan Poe di nivîskarek rûsî de ji nû ve vejîne, ev xebat dikare wekî delîlek herî zelal were fêm kirin. Ji xeynî niyeta dawîn a yek an nivîskarek din, ku bê guman ji hêla şert û mercên dîrokî yên her yekê ve hatî destnîşan kirin û bi şopa afirîner a ku di dawiyê de rê li nivîsandina wan girt, hezkirina paralel a ji fantastîka her du nivîskaran û tama narkotîkê bû sedema wê afirîneriyê carinan. veşartî.
Serkêşî û me xwendevanan di nav wan senaryoyên ku di jiyanê de ji hêla bikarhênerên adetî yên dermanên cûrbecûr ve têne serdan kirin. Lê mebest ew e ku di xebateke bi vî rengî de danasîna pêvajo, sekna gera wan bihuştên derûnî, di vê rewşê de bi morfîn di hişmendiyê de hatî kişandin e.
Wekî bijîjkek ciwan û belkî ji hêla pîşeya xwe ve hat girtin, bi rewşên ku wî xeyal nedikir re rû bi rû ma, Bulgakov ji bo revê serî li vê dermanê da. Di vê pirtûkê de em di wan rojên ku bijîjkê ciwan re rû bi rû ketina wî ya têkçûyî di pratîkê de bi awayê herî xav û neçaverêkirî re rû bi rû maye, rûbirûyê dozên ku wî qet nedikarî ji bo pisporiya xwe hesab bikira.
