In de XNUMXe eeuw werden verschillende illustere erfgenamen van Shakespeare bijeengebracht ter ere van de Angelsaksische taal bij uitstek. Aan de ene kant Samuel Beckett, Tennessee Williams en zeker op een meer verspreide manier Sam Shepard. Ze hebben allemaal het Angelsaksische theater nieuw leven ingeblazen met nieuwe kracht, aangepast aan de realiteit van een tijdperk vol veranderingen, inclusief veranderingen die werden gedwongen door impulsen uit de creatieve ruimte, maar ook vanuit het theater.
Maar zoals ik al zei, Shepard was meer verspreid, hij liet zich meer meeslepen door muzen die hem naar acteren of muziek konden leiden. En toch was het de dramaturgie die hem in zijn tijd de meeste glorie bezorgde. Het merkwaardigste van alles is natuurlijk dat de meest gevraagde boeken van Shepard vandaag de dag de boeken zijn die zijn ervaringen en indrukken aan ons overbrengen als kronieken van een fascinerende tijd, een tijd waarin makers sociale bakens waren voor de avant-garde en verandering. met zijn verplichtingen, maar ook met zijn zonden, zijn excessen, ondeugden en excentriciteiten...
Top 3 aanbevolen boeken van Sam Shepard
Motelkronieken
Er was een tijd, de XNUMXe eeuw, gemaakt in de VS, waarin auteurs de legende van hun werken overtroffen, zoiets als wat er gebeurde met Truman Capote, een Hemingway, een Tom Wolfe, een Bukowski of Burroughs, om er een paar te noemen. En zo werden hun levens verlengstukken van hun romans die iedereen wilde weten. Tegenwoordig zijn schrijvers minder mythen en meer een verhalende productie. Dat had ongetwijfeld meer charme... Sam Shepard schreef ook zijn ervaringen op die vanwege zijn grote charisma met heftigheid werden verteerd.
De wegen, de auto's, de eenzaamheid en het avontuur zijn doordrenkt van deze dingen motelkronieken, een boek met ‘gebroken verhalen’, autobiografische fragmenten, verhalen en gedichten, op bewonderenswaardige wijze gediend door snelle en beknopte schrijfstijl.
motelkronieken vormde het uitgangspunt Parijs, Texas: «de film die ik in de Verenigde Staten had willen maken was er, in die taal, die woorden, die Amerikaanse emotie. Niet als script, maar als sfeer, een gevoel van observatie, een soort waarheid”, aldus Wim Wenders.
ik binnen
als toneelschrijver, Sam Shepard Hij wist de mooiste kunst van de monoloog op deze roman over te brengen. De geschiedenis van het theater als toneelkunst wordt bepaald door grote monologen die verwijzen naar de onsterfelijkheid vanuit de eenvoud van het karakter, van de mens die geconfronteerd wordt met zijn lot.
Van de Grieken tot Shakespeare, Calderon de la Barca Valle Inclán of Samuel Beckett; De grootste glorie van het theater is te danken aan een eenzame protagonist die rechtstreeks de tragedie oproept...
Het gaat over het verheerlijken van ons belachelijke bestaan ten opzichte van een onbegrijpelijke wereld, een kosmos die oneindigheid biedt als elk antwoord op een simpele blik op de hemelkoepel. Het theater heeft geprobeerd een stem en interpretatie te geven aan die kleine vragen over ons die we diep van binnen graag zouden willen lanceren in de onmetelijkheid die ons omringt, voor het geval iemand aandacht zou kunnen besteden aan de claim van onze tegenstrijdigheden en fouten. Onsterfelijkheid is een kleine tekst die een eenvoudige vraag blootlegt die in miljoenen vragen wordt blootgelegd over wat we zijn.
Het beste aan dit boek is dat de hoofdpersoon op wie de focus valt in de stille scène wijzelf zijn. Want Sam Shepard nodigt ons ook uit om te genieten van zijn vak als acteur.
We worden acteurs in de huid van een ander. Zodra we empathie hebben bereikt met de man die in bed blijft liggen, in de greep van een verontrustende slaperigheid, verdiepen we ons in die zoektocht naar wat we zijn, vanuit de eenvoudigste en meest alledaagse, vanuit onze diepgewortelde conflicten die het moeilijk maken om te herstellen. de gemakkelijke droom van een kind dat we ooit koesterden.
En zelfs als ik metafysisch word, gaat het niet om het vinden van grote lucubraties in deze roman, misschien om droomachtige benaderingen van liefde, familie, schuldgevoelens.
Het geval van de hoofdpersoon van de roman is waar dat het over een bepaald leven gaat, maar de schaduwen van zijn gedachten tussen bewustzijn en onbewustheid gaan ons allemaal aan.
De bijzondere monoloog uit een half slapende periode laat ons kennismaken met een droomeigenaar die waarschijnlijk van de verkeerde persoon hield, wat hem kostte om de figuur van zijn vader op te geven, die ook van diezelfde vrouw hield: Felicity. Een terugkerend aspect binnen het hele verhaal, een rode draad die alles verenigt, zoals vader- en moederschap altijd samenkomen.
Sam Shepard is bedlegerig en probeert van zijn schuldgevoel en wrok over te gaan naar een rustgevende slaap. Sam Shepard terug op het podium van het theater waar hij zo van hield. Een roman veranderde in de herder die er ooit van droomde Hamlet te zijn.
Rolling Thunder
Leef ernaar om het te vertellen. Van binnenuit, vanuit die kern die alles op zijn pad probeert te slepen. Een tegenculturele beweging die de Verenigde Staten opschudde en die Sam Shepard overbracht naar deze pagina's vol geluid en woede, zoals Faulkner zou zeggen...
In de herfst van 1975 toerde Bob Dylan met zijn Rolling Thunder Revue – een show die Dylan had geprojecteerd als een mix van happening en reizend circus – door tweeëntwintig steden in het noordoosten van de Verenigde Staten. De arrestatie van bokser Hurricane Carter, kennelijk om racistische redenen, was de aanleiding voor deze tournee, die begon met geïmproviseerde concerten op kleine podia in New England.
Tot verbijstering van een provinciaal publiek vond een band bestaande uit wereldberoemde muzikanten de Amerikaanse muziektraditie opnieuw uit, droegen de dichters hun verzen voor en gingen alle deelnemers verkleed het podium op, terwijl de handcamera's geen enkel detail verloren. Er waren Joni Mitchell, T-Bone Burnett, Allen Ginsberg, Mick Ronson, Joan Baez, Arlo Guthrie, Ramblin' Jack Elliot, Roger McGuinn en Muhammad Ali. En Sam Shepard was er ook om ter plekke het script te schrijven voor een felle en surrealistische film die uit de tour zelf zou voortkomen.
Dat script is nooit uitgekomen, maar Shepard schreef een kroniek van die reis, een logboek van de Rolling Thunder Revue en het leven onderweg. Op dat reizende podium en in dit boek worden Joodse en Mexicaanse herinneringen vermengd met Engelse poëzie, cowboy-jargon met Indiase mythen (vandaar de naam van de Tour), katholieke beelden met de blues...
Dit boek, dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1977 en een klassieker uit de rockliteratuur is geworden, is het tegenovergestelde van een fanalbum: het is een dagboek gemaakt van observaties vanuit het oog van de orkaan.
Andere aanbevolen boeken van Sam Shepard
eerste persoon spion
Net als die astronaut die verdwaald is in de ruimte in Kubricks Odyssey, probeert Shepard ons ook een getuigenis te geven van alles, van de som van anekdotes die betekenis kunnen geven aan het bestaan, tussen herinneringen en flitsen van afscheid, zoals een val richting de laatste droom.
Het literaire testament van Sam Shepard, geschreven in de laatste maanden van zijn leven, toen een degeneratieve ziekte zijn lichaam overnam. Geconfronteerd met deze situatie stond de schrijver op, in een laatste gebaar van verzet door middel van schrijven. Het resultaat was deze korte, fragmentarische, elliptische, radicale, enigmatische en oogverblindende roman.
Iemand bespioneert iemand: ze observeren aan de overkant van de straat een man die in een schommelstoel blijft zitten, tegen zichzelf praat en aandacht krijgt van zijn dierbaren. Iemand roept herinneringen op en vertelt verhalen: een vreemd feest met kamelen midden in de woestijn van Arizona; de echtgenoot van een oudtante wiens oor was afgebeten; een pier aan de kust; een paard dat midden in een race wordt neergeschoten; een kliniek midden in de woestijn omringd door tuinen met sculpturen; het verhaal van de grootouders die vertrokken toen hun huis overstroomde; het verhaal van Pancho Villa toen hij na de revolutie werd vermoord; een matras op de vloer in de Lower East Side van New York; Vietnam en Watergate; de ontsnapping uit Alcatraz; een groep Mexicaanse immigranten die op een hoek op werk wachten…
Grensgebieden, landschappen van diep Amerika, woestijngebieden, Californische stranden en straten van New York: de kaart of de puzzel of het mozaïek van een leven. Een werk van betoverende schoonheid, een afscheidsgedicht in de vorm van een roman.
