Wanneer de uitdrukking "tarantinesco" zich heeft verspreid, is het dat de goede oude Quentin in ieder geval zijn sporen heeft achtergelaten, ten goede of ten kwade. Omdat er mensen zijn die hem alleen als gestoord zien (de verschijningen van het personage helpen niet om het tegenovergestelde te overwegen) en anderen die hem als een waanzinnig genie zien. De vraag is ja kafkaesque is aangenomen als een synecdoche van het surrealistische, wordt Tarantinesco geassocieerd met nodeloos geweld met zwarte humor.
Als het alleen maar om geweld ging, zou Tarantino misschien onopgemerkt blijven als bloederige auteur. Het punt is om de kwestie te verheffen tot het punt waarop deze wordt omgezet in genialiteit, waar bloed van druipt met excessen van een ander type en op zijn minst een consistente plot, meestal donker van aard, goed verteld. Een verhaal dat, hoewel het soms bewust vervaagd is, altijd verwijst naar die precieze horizon van degenen die een begin, ontwikkeling en einde met een twist zoeken.
Tarantino's start kwam bijna van zijn gedurfde begin met het regisseren van zijn eigen scripts. Met "Reservoir Dogs" speelde hij het al en alles wat hij daarna deed is altijd als een meesterwerk beschouwd vanwege het onmiskenbare stempel van die eerste maten die een verontrustende morbiditeit wekken die altijd in het voordeel van het verteld verhaal speelt.
Top 3 aanbevolen Quentin Tarantino-films
Pulp Fiction
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Film die vanaf het moment dat hij op het witte doek verscheen al een cultstatus nastreefde vanwege zijn inspiratie in het hardgekookte subgenre van de pulpliteratuur. Een psychedelisch verhaal in de onderwereld dat John Travolta terugvond voor de zaak van het Hollywood-sterrendom. Ongetwijfeld omdat Travolta het heeft verfraaid, maar ook omdat de geschiedenis het zelf heeft vereeuwigd.
Jules en Vincent, twee niet zo slimme huurmoordenaars, werken voor de gangster Marsellus Wallace. Vincent bekent aan Jules dat Marsellus hem heeft gevraagd om voor Mia, zijn aantrekkelijke vrouw, te zorgen. Jules raadt aan om voorzichtig te zijn, want het is erg gevaarlijk om overboord te gaan met de vriendin van de baas. Als het tijd is om naar je werk te gaan, moeten jullie allebei aan de slag. Zijn missie: een mysterieuze koffer terughalen.
Wat fascinerend is, is het spel dat zo'n ogenschijnlijk eenvoudig plot geeft. En dat is waar de magie van deze film ligt en de flamboyante weergave in Tarantino's richting. Omdat de plot in elke scène wordt uitgerekt, verandert de interesse van de algemene ontwikkeling van gebeurtenissen, in de richting van intra-verhalen die ons leiden door ondeugden, misdaad of enig aspect waarin Tarantino zichzelf herschept om veranderende, caleidoscopische instellingen te wekken om zichzelf te structureren in een rijke algemeen mozaïek langs het pad van de film.
Verdomde klootzakken
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:Van geweld en bloed morbide adrenaline maken is iets dat Tarantino bereikt met het gemak van een deskundige chirurg die aan een niertransplantatie werkt. Het punt is om vervolgens een consistent plot aan te bieden, een typische historische setting die hij opsplitst om het ons af en toe als vreemd, gestoord en hilarisch voor te stellen. En dan is er Brad Pitt met die sombere blik, die schoonheid die niet langer vriendelijk is, als een zelfgenoegzame schoonzoon, om zich te verdiepen in de duizend meter lange blik die hij had op soldaten die getraumatiseerd waren in conflicten.
Een onmiskenbare wraakzucht verspreidde zich over de geschiedenis als een volk dat verantwoordelijk is voor gerechtigheid tegen de genocide (zoiets als Mussolini op het plein in Milaan, bioscoopversie). Het punt is dat we de jacht op nazi's die Brad Pitt en zijn compagnie ons leiden niet zo slecht vinden. We zijn zelfs een beetje blij met het bloedbad in de film en loensen terwijl Pitt met zijn tong naar het voorhoofd van de gemene nazi's wijst, als een kind dat schildert met aquarellen.
Ja, het is een sinistere film, maar het is ook een geweldige avonturenfilm en een goed verhaal over een bepaalde periode in het Duitsland van Hitler. Naast Brad Pitt moeten we wijzen op de rol van een andere acteur zoals Christoph Waltz, die we allemaal met onze eigen handen willen doden ...
Django ontketend
BESCHIKBAAR OP ELK VAN DEZE PLATFORMS:De beste rechtvaardiging voor geweld is wraak voor onrecht. Alleen in het geval van Tarantino krijgt de zaak een machiavellistisch tintje. Oog om oog, tand om tand en een tip om wat ingewanden voor de schade van de rente.
Een western met Jamie Foxx, DiCaprio, Christoph Waltz…, een lijst met usual suspects, terugkerende helden en antihelden van Tarantino die al weten waar al dat buitensporige geweld over gaat. Een film die ook enige rechtvaardiging heeft, namelijk het verplaatsen van de Blaxploitation-beweging uit de jaren zeventig naar het midden van het Wilde Westen.
De slaaf Django begint aan zijn bijzondere odyssee naar vrijheid. In een wrede wereld, woester en vijandiger jegens de zwarten van de zuidelijke Verenigde Staten, lijkt alles op te sluiten als een doolhof om te overleven. Raciale wraak, overal schieten, de gebruikelijke (die nooit vermoeiende) scènes vol Tarantijnse spanning, met die chicha-stilte die aan de storm voorafgaat.
In die scènes van angstaanjagende stilte waar de vrijheid van de neger wordt onderhandeld, wordt de film verlengd omdat dit alleen kan worden gedaan onder leiding van Tarantino. Met een mengeling van angst en morbiditeit die ons predisponeert om geweld toe te geven als de enige uitweg, een zelfs aangename uitweg als gerechtigheid tegen de meest onheilspellende vijandigheid.
8 reacties op "De 3 beste films van Quentin Tarantino"