Ji bo kesên ku fam dikin ku em bê guman li vê dinyayê tiştek boyax dikin, jiyan bi gelemperî qonaxên şewitandinê ye. Û Gutierrez Aragon ew li gorî fermanên bêserûber ên ku di çerxên derbasbûnê de rêberiyê dikin wekî guheztina hevalbendê di dansan de tevdigere. Tiştekî wisa Woody Allen ya ku em jî ji paş perdeyan zêdetir di bergên pirtûkan an di konseran de dibînin.
Li vir em Gutiérrez Aragón tînin wekî nivîskarê ku îro ew e, vebêjerek ku xezîneya romanên xwe yên nîv-dozan ku, tevî her tiştî, dev ji îlhamên xwe yên sînemayê yên xwezayî bernade, ew cîhana din a ku Manuel di jiyanek berê ya din de tê de bû. Carinan ew dîmenek ku tê de xuya dike ku her tişt dikare biqewime me dişewitîne; Di kêliyên din de wisa dixuye ku em di yek ji wan kêliyan de dijîn ku bi yek îşaretekê îşaret bi nemiriyê dikin.
Mesele ev e ku di gerdûna afirîner a Gutiérrez Aragón de plansaziyên tijî realîzma tazî, bê huner, mîhengên nêzîk û hetta navxweyî ne. Lê ev belkî ji ber vê yekê ye ku dema ku em ber bi xewnek mîna projeyek diqewimin, em zerarê hîn xurtir hîs bikin. Ji ber ku em digihîjin wan mekanên piralî jî ku bi tevahî di piçûkan de, di navberên jiyanê de, mîna benîştê ku jiyana rojane ya karakterên xwe digire dest.
Kî di xewnên xwe de niştecîh nebûye? Ji wê zêdetir dema ku xewn ji zengila saeta alarmê wêdetir bi hişmendiya me ve zeliqiyane, mîna ku dixwazin êrîşî cîhana meya her dem subjektîf bikin. Tiştê ku ji romanên Gutiérrez Aragón derdikeve hinekî ev e, germahiya xerîbiyê, ahengek li frekansên neçaverêkirî ji bo guhdarîkirin û deşîfrekirina dirêjahiya pêlan bi qasî ku gumanbar in.
3 romanên pêşniyazkirî yên Manuel Gutiérrez Aragón
Jiyana beriya meşê
Gava ku kesek bi dilxwazî û serfiraziyek berbiçav dev ji tiştê ku xwe terxan kiriye berdide, ji ber ku ew xwe amade dikin ku tiştek bikin ku wan bi tundîyek bêhempa vedibêje. Ev romana yekem a Gutiérrez Aragón xwediyê xalek teqîna mezin a afirîner, teqîn û ji nû ve destpêkirina her tiştî ye. Helbet rastî di dîmenên xwe yên herî xirab de jî aliyên sînematografîk hene. Ev roman beşên ku diviyabû qet neqewimin berhev dike û di navbera rastî û xeyalê de katarsisek ecêb pêk tîne. Mîna ku çîrok dikare rastiyên herî xirab daqurtîne, wan veguherîne tiştek pir cûda…
Du xerîb li trênek ku ji hemî stasyonan tê û di heman demê de diçe çend deveran dicivin, trênek ku ne ji dayik dibe û ne jî dimire, giştînameyek ku piştî bi salan burokrasiya civakê hate vekirin. Serê wê an qereqola termînalê tune. Sala 2024 -an e, û du hezar vagon marê metalî yê vî tiştê gewre çêdikin. Rêwîtiya navbera Bexda û Lîzbonê dirêj e.
Trêna sereke ji bo hilgirtin an daxistina bikarhêneran qet naraweste, lê belê satelaytek, ku li kêleka wê, li ser rêyek cînar tê danîn, leza xwe zêde dike heya ku digihîje wê. Rêwî vediguhezin konvoya mezin û berevajî. Û ji welatekî ber bi welatekî din, Martín, yê bi dengê kûr û Ángel, yê bi rûyê tarî, ew her du xerîbên ku di destpêkê de ji awirên xwe dûr ketin, dibin muxatab û şeraba her herêma ku tê de derbas dibin tam dikin.
Çend piyale şerabek goştî ya Romanî, dûv re jî şerabên herêma Danubî, li pey jî spîyek sivik ji Friuli û hinên din jî ji Rhone. The giyan û xerîbiya leza ku demjimêran li ser zimanan vedihewîne û çîrokan di vê rêwîtiyê de bi mebestek nediyar ve girêdidin, di vê çîroka rojhilatî de, û bi tundî hevdem, ku di pêşeroja nêzîk de, ji Ewrûpa nêzîk re, derbasî Ewrûpayê dibe. .
Her du jî ji Spanyayê ne. Martín li çiyayên bakur bi Magrebiyek re têkiliyek hebû. Jiyan û Dîrokê ew ji hev veqetandin, lê çavên keçikê, kûr û reş, hîn jî wî ji derekê îdîa dikin. Angel, rêwiyê din, xwe bi komek ekstremîst re tevlihev dît. Bîst sal derbas bûn, lê wusa dixuye ku hevalê wî, Tûnisî, hîn jî li ser piyan e û gefan dixwe ku dê daxwaza xêra kevin bike.
Tirs, bîranîna bi êş û di heman demê de xeyala rêwîtiyê li keştiyê dike. Ji ber ku ev xerîbên li trênê li ser sûcên bêkêmasî li hev nakin - dibe ku ji ber ku sûcên bêkêmasî berê çêbûne - û rêwîtî çîrok e, û çîrok rêwîtî ye. Tevî ku, di bêsînoriya trênê de, paralelên jiyana wan derbas dibin, û vegotina berazek şampiyonê qelew, vegotinên erotîkî yên bavê werzîşkarek cinsî, an maçek futbolê ya surrealîst di navbera ekstremîstên îslamî de, ji me re vedibêje ka Ew jiyana berî Adarê bû, ya ew meş.
Çavê bihuştê
An jî çavê derhêner, ger karakterên fîlimek karibin li jor binihêrin ka kî wan li cîhek an wusa cîh digire da ku ew hevoka xwe berde. Ew hevoka ku dikare deqên rûmetê bide wan. Jiyan fîlimek e ku hatî kişandin da ku her kes, di nav ewqas çavdêran de, bimîne
Di dilê vê romanê de çar jin hene (Margarita, diya xweşik a ciwan; Valen, keça wê ya mezin; Bel, keça navîn a xapînok, û Clara piçûk) ku jiyana wan ji ber sedemên darayî û ji ber derketina sûcê tevlihev xuya dike. hestyarî. Di wêneyekî çaran de hûn dikarin siya kesê ku ew girtiye bibînin, bavek ku jiyana xwe ya koçeriyê bi firotina cemedên hêja qezenc kir, û ji wî çu tişt nehatiye bihîstin ji ber ku ew piştî zordariyek deynî ya dramatîk reviyaye, heman ku çar jinan mecbûr dike ku ji mala xwe derkevin û herin li çiyayekî di kabîneyekê de bijîn.
Manuel Gutiérrez Aragón, bi şêwaza xwe ya ew çend karakterîstîk, gerdûnek naskirî li ser hespê realîst û efsûnî, ku ji hêla qada radarê ve tê rêvebirin, dikişîne, ku ji serê çiyê, tevgerên çar jinan mîna çavek hêzdar, ku sernavê vê romanê dide. Yê ku ji strana Alan Parsons re hatî çêkirin ("Ez çav li ezman im, li te dinêrim ...") di pirtûkê de referansên yekem e ku gelek ji wan hene, hin ji berhemên nivîskar bixwe (wî wekî vebêjerê carinan Ludi Pelayo, ku me berê pê re hevdîtin kir, xuya dike Gava serma digihîje dil û ku li vir ew wek evîndarê Valen tevdigere) û yên din di forma çîrokên tîpîk ên ew hezar û yek şev, ji hêla mîlyoner Forbes, Liz Taylor, serokê Frensî Chirac an mîrê Fasê ve pêşandan dikin.
Along digel van referansên pirjimar, komek fîşek, deng, tomar û pêşnîyarên, ku bi zanebûn di romana kurt û çeleng de têne tevlihev kirin ku çalakiya wê bi hostetiya zimên û bi henekek hişmend û çandî pêşve diçe.
Fîlmkirin
Hûn çu carî nikarin bi tevahî ji siya wê birevin. Ji ber ku ew her dem li benda me ye. Fîlmçêker Manuel Gutiérrez Aragón di vê çîrokê de xwe bi siya xwe ya ku baş li ser piyan maye vedibêje. Sînema dibe metalîteratuv, paşeroj di romanê de ji nû ve hatî sererast kirin da ku mijar bêyî fîlterên senaryoyê û karakterên ku wan îcra dikin, jiyanek nû bistîne. Ka em wan rojên ku di kişandina fîlimê de bixwe de hatine rojevê, ji nû ve binihêrin.
Derhênerekî ciwan xwe amade dike ku yekemîn fîlma xwe li Madrîdê ku Berlanga lê dikişîne bikişîne Dardar û Grimau bi îdamê hatiye mehkûm kirin. Guman û gef li bajêr serdest in. Derhênerekî ciwan xwe amade dike ku yekemîn fîlma xwe li Madrîdê ku Berlanga lê dikişîne bikişîne Darveker, dema ku di cîhana rastîn de Grimau bi darvekirinê hatiye mehkûm kirin.
Di cîhê kurt a şeş roj û şevan de, bûyer bi hev ve têne girêdan: evîn û dilşikestina protagonîst Pelayo Pelayo bi hevala wî Laura re, nîqaşên bi hilberînerê navdar Midas Merlin re, hevdîtinên bi rojnamevanê ku ji bo rizgarkirina jiyana zilamê mehkûmkirî, serdanên li cihê ku Berlanga li ser wan dîmen dikişîne, meşên bi lîstikvanê skandal Juan Luis Mañara, daketina dojehê di şanoyek fîlimê de bi rûniştinên domdar, henek û xem ...
Çîrok li mîratxerek metropolê ya xedar ê Bohemyayê diqewime û ku jixwe dest pê dike ku bibe pêşverû. Hemî ev dema ku derhênerê ciwan bi dilgermî hewl dide ku senaryoya xwe ji bo destpêkirina nêzîk a kişandina fîlimê biqedîne. Romana Gutiérrez Aragón cîhanek bêkêmasî ya rastîn vedibêje ku dîsa jî wusa dixuye ku ji fîlimek nepenî derketiye. Fîlmkirin ew nexşeyek nazik, kaotîk-xuyang e ku bi duristiya geometrîkî vedibe, me vedigerîne vebêjerek berbiçav, bê guman azad û hêja.
