Roman hene ku me bi wê paşeroja dilşewat a ku li ser lehengan diqulipîne re vedibêjin. Vê carê ne ew qas paşeroj lê siya xwe ye ku tevî her tiştî israr dike ku xwe li ser lingan bigire.
Ji ber ku hûn çiqas bixwazin di rêyên nû de bimeşin jî, ew, siya, her ku tav radibe vedigere. Bê guman ji bo ku em berevajiya paradoksal bînin bîra me ku aliyê meya tarî dê her dem li wir be, û piçûka me ji bo ku li seranserê cîhanê pêş bikeve bike bin siya xwe. Li wê derê getoya hundurîn dijî, di tariya ku protagonîst li ser jiyan û biryarên wî proje dike.
Navxweyî geto çîroka rastîn a bapîrê nivîskar e, ka nameyên dayikek ku di getoya Varşovayê de girtî ye kurê wê yê sirgûnkirî li Buenos Aires di bêdengî, sûc û bêçaretiyê de dihêle.
«Ez nizanim hûn dikarin qala Holokostê bikin. Bapîrê min hewl neda. If ger min hewl da ku hin peyvan bibînim, ger ez lê bigerim ka meriv çawa tiştê ku wî bêdeng kirî bibêje, ew ne tenê ji bo aramkirina êşa wî ye: ne ku ew tê bîra min, lê ji bîr kirin. "
Xwe ji xofê xilas kirin dikare ji wendakirina jiyana we bibe cezayek xirabtir. Ev çîroka rastîn a Vicente Rosenberg e, bapîrê nivîskar, Cihûyek ku di XNUMX -an de Polonya terikand, dêûbav û xwişk û birayên xwe li dû xwe hiştin da ku li Buenos Aires dest bi jiyaneke nû bikin. Li wir zewicî, bû xwedî zarok, bû xwediyê firoşgeheke mobîlyayan û têkiliya bi malbata xwe re paşguh dikir.
Diya wî, lê belê, wî çu carî nameyên jê re nehişt, nameyek ku bû şahidiya jinek ku li getoya Varşovayê girtî bû. Ew name birçîbûn, serma û tirsa ku berî kuştina bi mîlyonan mirovan li seranserê Ewropayê ji kurê we re vedibêje. Gava ku Vicente fêhm dike ka çi diqewime, ew pir dereng e û name êdî nayên.
Amigorena di çîrokek ku bûye fenomenek edebî ya cîhanî de dîsa vedigere bîranîn û bêdengiya bapîrê xwe. Fînalîstê sê xelatên edebî yên mezin ên Fransayê, El getoya hundirîn wê bi dehan zimanan wergerînin. Martín Caparrós, pismamê nivîskar û neviyê di heman demê de lehengê vê çîrokê ye, berpirsiyarê wergera spanî ye.
Naha hûn dikarin romana «Ghetoya hundurîn», pirtûkek Santiago H. Amigorena, li vir bikirin: