Na 3 leabhar is fearr le Colm Tóibín

Cosúil le húdair iontacha eile (cosúil leis féin Frank McCourt, Gaeilge freisin a bhfuil Colm Tóibín roinneann sé tírdhreacha ón gcuimhne a rinneadh ar an litríocht) Déanann Tóibín cluiche scátháin as a scéal go minic idir a shaol agus an ficsean a bhaineann leis.

Agus aithne aige ar an údar, is fearr a dhéantar intinn a chuid oibre a athrú, an fócas ar ghnéithe pearsanta dá phríomhcharachtair nó ar chásanna dá shaol féin.

Ach is é an grásta é sin a dhéanamh, den spás pearsanta, uilíoch. AGUS Éiríonn le Tóibín gach rud a eachtarshuí i dtreo an duine is iomláine. Mar gheall ar an rud eisceachtúil, sa aisteach, san anam leathan oscailte is ea a dhéanaimid féin a aithint níos mó ná le gnáthrudaí nó ilchineálacha ceaptha.

I leabharliosta Colm Tóibín encontramos temáticas variadas y saltos entre ficción y no ficción. En su más de diez novelas disfrutamos de planteamientos siempre innovadores entre escenarios recurrentes, en algún caso metaliterarios en busca del trasunto de todo escritor inmerso en océanos de palabras…, siempre uno de esos autores que trasciende la literatura a otro nivel.

Na 3 leabhar is fearr a mhol Colm Tóibín

Teach na n-ainmneacha

Tá an pointe oibre neamhbhásúil sin ag an Oresteia. Mar gheall ar a chaomhnú gan Smál ón nGréig ársa go dtí an lá inniu, tá nasc ann le bunús ár sibhialtachta, bealach cumarsáide leis an domhan sin inar thosaigh sé ar fad.

Agus mar a deir an luachan Laidineach: "Nihil novum sub sole", an léiriú air seo leabhar The House of Names, le Colm Tóibín, i gcuimhne dúinn go beacht nach bhfuil aon rud nua faoin ngrian. Tá an amharclann trína rith carachtair Oriestíada Aeschylus mar an gcéanna inniu. Mar gheall, ag lua Terence an ócáid ​​seo: suim Homo; humani nihil a me fucking alienum. Is é sin le rá, ní eachtrannach aon rud daonna.

Desde el primer humano hasta el que pronuncie el último adiós, habremos sido lo mismo, las mismas emociones, los mismos dolores y pasiones, la misma ambición, el mismo odio y un idéntico amor como única voluntad capaz de engarzándolo todo.

Cibé bealach, i dtéarmaí praiticiúla, tá sé i gcónaí riosca cuairt a thabhairt ar chlasaiceach agus cuid dá phatina a bhaint ionas go n-oireann sé go maith san am reatha. Ní chuireann ach an t-eolas as cuimse ar an rún atá taobh thiar de shaothar clasaiceach den doimhneacht seo ar chumas an aistriúcháin draíochta seo ar mhothúcháin agus ar intinn an údair.

Ach níl aon amhras ach go n-éireoidh le Colm Toíbín. Buail an eochair. Éiríonn leis an carachtar is doimhne sa dráma a roghnú: Clytemnestra, an bhean agus an mháthair atá lán de rancor agus a bhfuil ceartas deiridh de dhíth uirthi. Nuair a dhéantar an psyche den charachtar baineann mílaoise seo a threá, tugtar lipéad an tsárshaothair don léiriú seo.

Mar thoradh air sin, faighimid plota le saothrú agus muid ag athbheochan Stair ár sinsear is sine, an stair sin a bhí greanta go hiontach sna finscéalta agus sna miotais a thug an Oriestíada inár laethanta.

Teach na n-ainmneacha

Brooklyn

D'aimsigh na hÉireannaigh an talamh a gealladh dóibh i Nua Eabhrac agus rinne siad an chathair seo mar choilíneacht lena idiosyncrasy allmhairithe agus coinníodh go dtí an lá atá inniu ann í ag míthuiscint go leanúnach.

El asunto de los irlandeses hechos ya americanos tiene algo de romántico al iniciarse en el siglo XIX. Y eso despierta imágenes cautivadoras que sobrevuelan la sórdida realidad de una ciudad masificada ya en aquellos años y con una vida suburbial muy temida.

Esta novela se ubica mucho después, a mediado del siglo XX, pero mantiene ese gusto entre lo romántico, lo melancólico y un aura de lo inesperado que mueve la vida de Eilis Lacey, decidida a hacerse nueva vida en Brooklyn dese su Irlanda profunda natal.

Con la templanza, el virtuosismo y la perspicacia psicológica del maestro contemporáneo que es, Colm Tóibín, uno de los mejores escritores irlandeses de nuestros días, ha construido una historia estremecedora sobre el destino cuya diáfana superficie esconde un fondo donde se abisma una complejidad inagotable.

Poco a poco, Eilis se abre paso en el Brooklyn de los años cincuenta y, a despecho de la nostalgia y los rigores del exilio, encuentra incluso un primer amor y la promesa de una nueva vida. Inesperadamente, sin embargo, trágicas noticias de Irlanda le obligan a regresa y enfrentarse a todo aquello de lo que ha huido.

Brooklyn le Colm Toibin

Teist Mhuire

Nuair a JJ Benitez Chuir sé a chuid oibre i láthair dúinn sa deireadh sa tsraith «Trojan Horse», fuaireamar amach an domhan comhthreomhar féideartha sin timpeall ar Íosa Críost a bheith ann.

Ficciones a parte, el mero hecho de ambientarte en aquellos días de tan trascendental personaje suponía un gran aliciente que gracias a documentación y ambientación, era todo un acierto incluso más allá del argumento en sí.En esta ocasión es Colm Tóibín quien se adentra en María, la madre de Dios, en sus días después de perder a su hijo de tan infausta manera. Nada que ver con grandes ficciones, todo lo contrario. Nos acercamos a la madre en busca de respuestas para hallar algo de paz.

El dolor de la pérdida de María se hace en el imaginario católico paradigma de nuestra existencia, ejemplo hacia la resiliencia. Desde ahí Tóibín traza ese desgarro esencial de nuestro sino como especie con conciencia de nuestra limitación esencial: el tiempo.

En este relato sobrecogedor Colm Tóibín da voz a María, una mujer desgarrada que, tras la violenta muerte de Jesús, rememora los extraños y convulsos acontecimientos que le han tocado en suerte. Aquí quien habla no es virgen ni diosa, sino una madre judía, ciudadana de un extremo del imperio romano donde aún alientan ritos helénicos, convencida de que su hijo se ha dejado corromper por nefastas influencias políticas.

Sola y exiliada, nostálgica de su marido y de una época de calma y seguridad que de pronto quedó destruida por la implicación de Jesús en disturbios, aparentes sanaciones milagrosas y confabulaciones que acabaron con la crucifixión del hombre que había llevado en sus entrañas, María recuerda y habla.

Con extraordinario virtuosismo y admirable capacidad dramática, Colm Tóibín compone a lo largo de estas páginas un verdadero stabat mater comhaimseartha, lán le solas agus pian, cumha a thagann ón traidisiún agus a leanann go dtí an lá inniu.

Teist Mhuire
5 / 5 - (11 vóta)

Fág tagairt

Úsáideann an suíomh seo Akismet chun spam a laghdú. Foghlaim conas a phróiseáiltear do chuid sonraí tráchta.