Badira besarkatu eta estutu egiten duten sortzaileak. Maria Folguera es una escritora en su mayor extensión de la palabra. Novelas, ensayos y obras de teatro. La cuestión es escribir como quien da vida a personajes necesarios que empujan por salir de ese escenario Ãntimo de la imaginación de todo narrador. Solo que en el caso de MarÃa, esa imaginación está poblada por muchos más personajes esperando impacientes en la cola de las próximas historias por contar.
Asà que, despegando en eso de narrar a los veintitantos, y sin parecer que el desfallecimiento o el desánimo asomen como horizonte creativo, nos encontramos con una escritora en la que confiar para buscar esa catarsis que en todo lector puede ocurrir. Sobre todo cuando se descubre ese libro oportuno. Porque escribir buenos libros es tirar de esa empatÃa que valga para todos en cualquier momento o para cualquiera en todo momento.
Trikimailua pertsonaietan dago, modu erabat mimetikoan bizi gaitezkeen protagonista horietan. Eta idazle batek hain laster lehertzen den aztarna hori duenean, bere lursailetan bizi diren beste horietan bizitzera bultzatzeko dohaina duelako da.
MarÃa Folgueraren gomendatutako 3 liburu nagusiak
Arreba. (Plazerra)
Hamar urteko adiskidetasunaren istorioa da hau, hogeita sei eta hogeita hamasei artekoa, baina errizomaren eta tximeletaren alegia izan liteke: protagonista sustraietan hondoratzen da (familiaren etxean bizi da, alaba bat du) , idazten du), bere laguna aktore, abeslari, zurrunbilo photocall bat den bitartean eta enegarren aldiz uzteko asmoa duen bitartean, Madrildik ihesi, Texasera beharbada. Ahalegin baten istorioa ere bada: narratzaileak idazten du Writers 'Good Times Encyclopedia, plazerraz hitz egitea lortuko duen lana. Martirologia amaitu da, dramak amaitu dira eta sakrifizioa da dagoen bertsio bakarra.
Arreba. (Plazerra) Benetako gertaeretan oinarrituta dago, baina fikzioztatu eta fantasiatuta dago. Egileak ikertzen du zer islatzen zuten miresten zituen idazle batzuk: Elena Fortún, Rosa Chacel, Matilde Ras, Carmen Laforet, MarÃa Lejárraga edo Teresa de Jesús. Errepresiotik, anbiguotasunetik, gozamenik txikienetik edo zalantzarik gabe idatzitako bere testuek lagundu zioten 2020ko udaberri hartan, haien adiskidetasuna ustekabeko etenaldi baten argitan ikusi zenean.
Ponpeiako lehen garaiak
Krisiaren urte gogorrenetako Madrilen, laba eta errautsen kapitalean, bi emakumek porrot morala salatzen dute Erkidegoko presidentearen finantza planak arriskuan jarriko dituen arrisku handiko errendimenduarekin.
MarÃa Folguerak marrazten du Ponpeiako lehen garaiak bi mitoen arteko pasabide historiko moduko bat: Vesubio lurperatu zuen Ponpeia eta EuroVegas lurperatu zezakeen Madril. Hiri erromatarrak sumendi bat jasanez gero, Madrilek bere presidentea jasan zuen.
Akroniak, antzerkigileak eta kaleko artistak sinkronia politiko horren eszenatokitik igarotzen dira; baina baita aholkulariak eta toreatzaileak, terrorista faltsuak eta, batez ere, emakume ekintzailea, gure garaiko Sigismundoa izan daitekeena.
Dena antzerkia da; dena, irudikapena. MarÃa Folguera bere burua abiarazten da intimoaz eta publikoaz, emakumeez eta hauen erabaki erabakiez, prekarietateaz eta ahalegin artistikoaz hitz egiteko. askotan jaistera ausartu behar zaren errezelarena.
Gerra Santa Teresaren arabera
Nola lortu zuen Terea de Jesúsek hainbeste bizitza bizitzea, zatitzea, ugaltzea eta gure kezka pizten jarraitzea? MarÃa Folgueraren jatorrizko testua, ateo eta ateoen alaba, mistizismoaren esperientzia ulertzeko gogotik abiatzen da. Santuak ospetsuaren zatiekin erantzuten du Bizitzaren liburua eta Abestien inguruko meditazioak. Baina badira beste gonbidatu batzuk: zer pentsatu zuen Simone de Beauvoirrek honetaz guztiaz? Nolakoak dira Zaldun liburuek The Wire edo The Sopranos bezalako serieak?
