Μιλήστε Φράνσις ΜακΚουρτ είναι να λάβει υπόψη τους λόγους που οδηγούν στη συγγραφή ενός βιβλίου. Γιατί εκείνο το πρώτο βιβλίο, ανεξάρτητα από το αν σηματοδοτεί μια λογοτεχνική καριέρα ή αν τελικά παραμείνει σε μια απλή αφηγηματική εισβολή, απογυμνώνει τον συγγραφέα μπροστά στον κόσμο.
Μπορεί να είναι ήδη το πιο αποσπασμένο έργο μυθοπλασίας από την πραγματικότητα, κατά βάθος ορισμένες ουσίες του συγγραφέα μεταφέρονται σε ρυθμίσεις, χαρακτήρες ή διαλόγους. Και την πρώτη φορά που αυτό που γράφεται φτάνει στο κοινό, μπορεί να μοιάζει με δοκιμή.
Σίγουρα ο ΜακΚουρτ θα έγραφε τις ιστορίες του, θα σκιαγραφούσε εκείνες τις ιστορίες που τόσοι πολλοί από εμάς έχουμε διερευνήσει από την παιδική ή νεανική ηλικία, αλλά αντιμετωπίζοντας το βιβλίο για πρώτη φορά, σε αυτόν τον πληρέστερο τόμο, έχει περισσότερο μια δήλωση προθέσεων παρά μια λογοτεχνική αξίωση. Ακόμα περισσότερο όταν αυτό το πρώτο έργο φτάνει στην ηλικία που έκανε ο ΜακΚουρτ, με τα περισσότερα από εξήντα ελατήρια του να είναι έτοιμα.
Όλα αυτά αφορούν την ιδιαίτερη φύση του ντεμπούτου αυτού του συγγραφέα. Η στάχτη της Άντζελας είναι αυτό το πλήρως αυθεντικό απομνημονεύμα είναι απολύτως συναρπαστικό και αρκετά μακριά από ορισμένα επεισόδια της ζωής για να αποκτήσει αυτό το σχεδόν φανταστικό σημείο ανάμεσα στη μελαγχολία, το χρονικό των εποχών που ζούσαν και τη ζωτική δικαιολογία για το τι έγινε ο ίδιος ο συγγραφέας.
Απέναντι σε μια πόλη όπως η Νέα Υόρκη, η οποία μπορεί να ενσωματώσει τον καθένα τόσο εύκολα στην ποικιλομορφία της όσο και να την αποξενώσει στην πολυπλοκότητά της, και το μικρό και αρχαίο Limerick (Ιρλανδία), Ο ΜακΚουρτ συνθέτει στο έργο του, πάνω απ 'όλα, το μωσαϊκό της ζωής του, με εκείνο το σημείο της καθολικότητας της μικρότερης ύπαρξης, με αυτήν την οδύσσεια ανασκόπηση όλων όσων ζούσε κάποιος που ωθούσε να μεταναστεύσει, να ψάχνει για την τοποθεσία ανά πάσα στιγμή.
Με ό, τι τελικά συνάγεται εκείνη η κατάσταση της συνεχούς μάθησης, βέλτιστη για να γράψουμε για την προσαρμογή του υποκειμενικού στην μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, ενώ η ζωή παίρνει τις πρώτες υποσημειώσεις ...
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Frank McCourt
Η τέφρα της Άνγκελα
Το όραμα του κόσμου από την παιδική του ηλικία μπορεί να είναι συναρπαστικό σε αυτήν την ουσιαστική ενσυναίσθηση αυτού που ήμασταν όλοι. Τα σπουδαία βιβλία της ιστορίας της λογοτεχνίας βασίζονται σε εκείνη την αφήγηση του παιδιού που παρατηρεί τον κόσμο και αλληλεπιδρά με το βιβλίο με ταμπέλες ή πιο σπασμωδικά στίγματα.
Ποιος δεν έχει διαβάσει τον Μικρό Πρίγκιπα γοητευμένος ως ενήλικας ή έχει αγγιχτεί από ιστορίες όπως το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες ή η ζωή του Πι; ... Οποιαδήποτε παιδική ιστορία γραμμένη με αυτή τη μίμηση προς την πιο ειλικρινή και ταυτόχρονα ελεύθερο χρόνο, το όραμα του κόσμου έχει πολλά ψηφοδέλτια για να εισέλθει ένας αναγνώστης χωρίς άμυνες, εκτεθειμένος στην πρώτη ύπαρξη στον παράδεισο.
Μόνο που ο παράδεισος του ΜακΚουρτ θολώνει σε μια σκληρή πραγματικότητα που, σε συνήθη αντίθεση με τα περισσότερα παιδικά χρόνια, προσκαλεί μια μέγιστη εξανθρωπισμό της ιστορίας αυτού του μετανάστη με εισιτήριο μετ 'επιστροφής.
Ο δάσκαλος
Στο τέλος, το έργο του ΜακΚουρτ είναι ένα σύνολο οραμάτων του συγγραφέα που έκανε τον πρωταγωνιστή. Κύριος χαρακτήρας μιας ζωής που ξεκίνησε από την επιβίωση στην ευκαιρία και την προσπάθεια και αναθεωρήθηκε τυχαία σε ένα σύνολο βιογραφικών τμημάτων που έγιναν μυθιστόρημα.
Και αυτή τη φορά ταξιδέψαμε στο 1957 για να συναντήσουμε τον Φρανκ, πολίτη τώρα του δυτικού σύμπαντος που ονομάζεται Νέα Υόρκη.
Οι πρώτες μέρες του ως δάσκαλος ξεκινούν προς έναν ανησυχητικό ορίζοντα, αφού ανακαλύπτει ότι ο αυστηρά ακαδημαϊκός τρόπος λειτουργίας δεν εξυπηρετεί την απόλυτη αιτία της εκπαίδευσης. Ένα από αυτά τα βιβλία για την άσκηση της διδασκαλίας όταν μια τέτοια δραστηριότητα αναλαμβάνεται από πεποίθηση, κλίση και δέσμευση. Ένα βιβλίο που στην αλληλεπίδραση μεταξύ του δασκάλου και των συγκεκριμένων μαθητών του δείχνει πώς, για να εκπαιδεύσεις, πρέπει πρώτα να ξέρεις ποιον εκπαιδεύεις.
είναι
Όταν η αναγνώριση ενός έργου, εξαρχής τόσο απλού όσο το Angela's Ashes, φτάνει σε μια απολύτως απροσδόκητη διάσταση, είναι φυσιολογικό ότι ο σαστισμένος McCourt ενθαρρύνθηκε από συνέχειες που, αν και δεν κατάφεραν να ανακτήσουν τη λάμψη του πρωτότυπου, συνέχισαν να συμβάλλουν στην ιστορία.
Διότι αν κάποια παιδικά καλά λόγια μπορεί να είναι το πιο υπέροχο από τα βιβλία, αυτό που αφορά την αφύπνιση στην ωριμότητα θα είχε για πολλά άλλα είδη όλων των ειδών. Το αγόρι που μόλις έφτασε στη Νέα Υόρκη, με τον περιορισμένο κόσμο του και τη νεαρή του ηλικία που μόλις ξεπερνά τα 18, παρουσιάζεται στον νέο του κόσμο με τις αμφιβολίες κάθε μετανάστη, αλλά με την επιθυμία και τη δέσμευση εκείνης της εποχής στην οποία η ζωή είναι χρυσός.
Καθώς περνούσαν εκείνες οι μέρες της νιότης, ανακαλύψαμε τις ραφές ενός κόσμου που πουλήθηκε όπως δεν ήταν. Η Νέα Υόρκη θα μπορούσε να είναι ένα τέρας που καταβροχθίζει κάθε χλιαρό πνεύμα. Μόνο η αποφασιστικότητα, η πίστη και τα νέα όνειρα θα μπορούσαν να κάνουν τον ΜακΚόρτ τον άνθρωπο που πάντα ήθελε να είναι. Και χωρίς αμφιβολία ότι το πεπρωμένο πάντα χαράσσεται σε αυτά τα μαγικά, επικίνδυνα και μανιασμένα χρόνια της ζωής.
2 σχόλια στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία του Frank McCourt”