Ο φίλος Ράιαν εκπέμπει μελαγχολία, ακόμα κι όταν του ξεγλιστράει ένα από τα χαμόγελά του. Είναι κάτι που φαίνεται να διασχίζει την οθόνη, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Johnny Deep αλλά στο ξανθό. Ο Γκόσλινγκ ξέρει πώς να χειρίζεται τέλεια αυτή τη γοητεία, έναν μαγνητισμό που θα μπορούσε να τον βάλει σε κίνδυνο να γραφτεί σε ρομαντικούς ρόλους, αλλά τον οποίο έχει καταφέρει να εκπληρώσει με άλλες εκδοχές του εαυτού του. Αυτό είναι το νόημα της υποκριτικής, σωστά; Γιατί όπως και στην ίδια τη ζωή, το πιο ευγενικό πρόσωπο μπορεί να φιλοξενήσει τα πιο κακά σχέδια...
Ένας άτυπος καρδιοκατακτητής, αλλά παρόλα αυτά καρδιοκατακτητής. Ένας ηθοποιός που σίγουρα δεν τηρεί τους Απολλώνιους κανόνες του α Μπραντ Πιτ αλλά αυτό ταιριάζει απόλυτα σε ένα πιο καθημερινό φανταστικό. Γιατί δεν μπορείς να βρεις τον Μπραντ στο δρόμο ενώ κάποιος παρόμοιος με τον Ράιαν μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή, πίσω από το ταμείο του σούπερ μάρκετ ή να σου δώσει εισιτήριο στη μπλε ζώνη.
Μια διακριτικότητα με αναμφισβήτητη γοητεία που ήδη κατατάσσει τον Ryan στους πιο περιζήτητους ηθοποιούς. Τα νιάτα του τον συνοδεύουν φυσικά, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο μαγνητισμός αυτού του ηθοποιού θα διαρκέσει και η τεχνογνωσία του, πολύ πέρα από ένα πιασάρικο βλέμμα, μπορεί να τον κρατήσει στην κορυφή του Χόλιγουντ.
Οι 3 καλύτερες προτεινόμενες ταινίες του Ryan Gosling
La La Land
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Ποιος δεν είχε αυτή την αποτυχημένη αγάπη λόγω συνθηκών; Ή ακόμα χειρότερα, ποιος δεν είχε αυτή την αγάπη σταθμευμένη λόγω των αποφάσεων που μας κράτησαν χώρια; Στο La La Land, με μια ελαφριά και εύκολη μελωδία πιάνου που παραμένει σταθερή στη συνείδησή μας, προχωράμε σε μια ιστορία αγάπης που περικόπτεται περισσότερο από αυτή την αδράνεια που χωρίζει τα μισά πορτοκάλια.
Μια ακόμα ιστορία αγάπης, ναι. Αλλά το θέμα ήταν να γίνει αυτή η ταινία η βασική ιστορία αγάπης. Αυτό είναι το θέμα σε ταινίες ή μυθιστορήματα. Και μπορεί να ειπωθεί ότι το La La Land ερεθίζει αυτή την έννοια του υπερβατικού που αγγίζει την ψυχή όταν πρόκειται για αγάπη.
Δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής για τους λάτρεις του κινηματογράφου. Υπάρχει μόνο μια τυχαία επανασύνδεση που αναστέλλει τον χρόνο για λίγα δευτερόλεπτα, που αναπαράγει μνήμες που δεν είναι πλέον δυνατό να υλοποιηθούν με αυτή την παράξενη ανάμνηση που έχει η αίσθηση της ακοής, της μουσικής που σημαδεύει τις μέρες μας με τη σύμπτωση ενός τραγουδιού που συνόδευε τη νεολαία μας.
Λέει πολλά, ή όχι, ότι μια ταινία μας ταξιδεύει πίσω στις μέρες του κρασιού και των τριαντάφυλλων, όπου το να αγαπάς ήταν να ζεις ερωτευμένο από το φυσιολογικό στο πνευματικό. Το La La Land πρόκειται να μας οδηγήσει πίσω στις καλύτερες μέρες μας χάρη στις απλές ματιές του Ryan Gosling και της Emma Stone, ενός αξέχαστου ζευγαριού.
Το γεγονός ότι βλέπουμε ένα μιούζικαλ εξυπηρετεί περαιτέρω την πρόθεση να αφηγηθούμε μια μεγάλη ιστορία αγάπης. Όπως μια όπερα οδηγεί σε ένα έπος, αυτό το μιούζικαλ μεταφέρει τη ρουτίνα της ζωής των χαρακτήρων της σε άλλο επίπεδο.
ο αόρατος πράκτορας
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Και ιδού, ο φίλος μας ο Ράιαν ρίχτηκε σε μια απόλυτη μεταμόρφωση για να μπει σε ένα θρίλερ δράσης που θα σου κόψει την ανάσα. Ενώ είναι αλήθεια ότι ο Chris Evans παίρνει τα άσχημα άσχημα vibes, δεν είναι λιγότερο αλήθεια ότι οποιοσδήποτε σημερινός ήρωας του σασπένς είδους πρέπει επίσης να έχει τη σκοτεινή του πλευρά, τους πειρασμούς του και ακόμη και ένα είδος επιθυμίας για το δικό του όφελος.
Μια αποκλειστική ταινία του Netflix που προτείνω σε όλους τους συνδρομητές αυτής της πλατφόρμας γιατί είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχουν κάνει από την εποχή του «El hoyo», εκείνης της ταινίας που γεννήθηκε στην Ισπανία και με άφησε εντελώς γοητευμένη.
Μια ταινία με τον σκοτεινό τόνο που ήδη ανακοινώνει ο Grey Man από τον αρχικό της τίτλο, έχει κερδίσει τουλάχιστον εξ ορισμού μερικούς χρήστες που αναζητούν σασπένς ικανό να κάνει το δέρμα τους να σέρνεται. Το να έχεις τον Γκόσλινγκ εξασφαλίζει επίσης ένα περίεργο αίσθημα σύγχυσης από το είδος του φιλικού προσώπου που μπορεί να βυθιστεί στον κάτω κόσμο αναζητώντας τη λυρική δικαιοσύνη που σχεδόν ποτέ δεν πάει καλά ανάμεσα στις άβυσσες του κόσμου...
Ο πρώτος άνθρωπος
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Λίγες βιογραφίες μπορούν να τραβήξουν την προσοχή μου. Όμως η περίπτωση του Νιλ Άρμστρονγκ είναι το κάτι άλλο. Γιατί ανάμεσα στα γήινα πράγματα ο καθένας ρίχνει το βάρος του και δίνει σημασία στον εαυτό του, οι αυτοβιογραφούμενοι ή οι βιογράφοι ευθέως. Αλλά μιλάμε για τον πρώτο άνθρωπο που πάτησε το φεγγάρι.
Μεγαλύτερα λόγια και περισσότερο αν τον ενσαρκώνει ο Γκόσλινγκ των μελαγχολικών βλέμματα που θα μπορούσαν να ταιριάζουν καλύτερα με έναν άνθρωπο που έχει επισκεφτεί το φεγγάρι για να κοιτάξει με νοσταλγία τον γαλάζιο πλανήτη μας από εκεί. Μια υπέροχη ταινία που καταφέρνει να μας κερδίσει στην πορεία προς το ταξίδι και στο υπέροχο μικρό βήμα για τον άνθρωπο που κατάφερε να κάνει ο Άρμστρονγκ.
Αφηγείται την ιστορία της αποστολής της NASA που έφερε τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι, με επίκεντρο τον Neil Armstrong (Ryan Gosling) και την περίοδο μεταξύ 1961 και 1969. Μια αφήγηση πρώτου προσώπου, βασισμένη στο μυθιστόρημα του James R. Hansen, το οποίο εξερευνά τις θυσίες και τους φόρους που ήρθαν, τόσο για τον Άρμστρονγκ όσο και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια από τις πιο επικίνδυνες και σημαντικές αποστολές στην ανθρώπινη ιστορία.
1 σχόλιο στο “Οι 3 καλύτερες ταινίες του αλάνθαστου Ράιαν Γκόσλινγκ”