Με το ήδη διάσημο ψευδώνυμο Περίδη, με σαφή επίκληση στον αρχαίο κόσμο, Χοσέ Μαρία Πέρεθ Γκονζάλες κινείται με ευκολία μεταξύ διαφόρων δημιουργικών τομέων τόσο διαφορετικών όσο η αρχιτεκτονική (το γεγονός της προβολής ενός νέου κτιρίου είναι ακόμα δημιουργικό), της τηλεόρασης, της λογοτεχνίας ή των κόμικς. Μια ποικίλη παράσταση που τον φέρνει πιο κοντά στην αρετή εκείνων των προηγούμενων σοφών παρόμοιας λατινικής ηχηρότητας.
Αλλά είναι αυστηρά λογοτεχνικό εκεί που θα εστιάσουμε. Για περισσότερες πληροφορίες, το ιστορικό μυθιστόρημα Είναι το είδος στο οποίο κινήθηκε αυτός ο συγγραφέας με τη μεγαλύτερη αφοσίωση, χωρίς να αποκλείει άλλα είδη αφηγήσεων στα οποία έχει ξεσπάσει ως μεγάλη ανακάλυψη.
Με πάθος για ιστορικά κτίρια που προέρχονται από το επάγγελμά του ως αρχιτέκτονας, ο Περίδης προσεγγίζει περιστασιακά έναν άλλο συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων όπως π.χ. Λούις Ζουέκο, και οι δύο γοητευμένοι από τη μαρτυρία των κατασκευών του παρελθόντος και αποφασισμένοι να μας στείλουν τις ηχώ των τοίχων τους.
Αλλά όπως λέω, ο Περίδης δεν είναι κλειστός σε ένα μόνο λογοτεχνικό πεδίο, με τον ίδιο τρόπο που το δημιουργικό του αποτύπωμα τον οδήγησε να παρουσιάσει τα κόμικς του στην εφημερίδα El País για περισσότερα από 30 χρόνια ...
Κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα Περίδη
Περιμένοντας τον βασιλιά
Οι στιγμές των διαδοχών. Αυτές οι κρίσιμες στιγμές κατά τις οποίες ο απερχόμενος βασιλιάς αισθάνεται την έξοδό του από το φόρουμ και προσελκύει την προσοχή όλου του κόσμου πριν από το νέο περίγραμμα του πεπρωμένου που μπορεί να σηματοδοτηθεί ... Valladolid, 1155: Ο Αλφόνσο VII, ο αυτοκράτορας, επανασυνδέει την αυλή του για να επικοινωνήσει μια σημαντική απόφαση. Με το θάνατό του, το βασίλειο θα διαιρεθεί: ο Σάντσο, ο πρωτότοκος, στοχαστικός και αδύναμος, θα κληρονομήσει την Καστίλλη, ενώ ο Φερνάντο, ο παρορμητικός νεότερος γιος του, θα φορέσει το στέμμα του Λεόν.
Με αυτή την αφετηρία, ο Χοσέ Μαρία Περέζ, Περίδης, σε αυτό το μυθιστόρημα αναπαράγει ευχάριστα μια συναρπαστική μεσαιωνική περίοδο, με πρωταγωνιστές βασιλιάδες και ευγενείς, πιστούς και προδότες. Και επίσης για τις γυναίκες που τους συνόδευαν: Τερέζα, η συνετή, η αταξινόμητη Σεσίλια, η αφελής Εστεφανία, η Ρακέλ, η όμορφη Εβραία ... Και για τους απλούς ανθρώπους: λιθοξόους, τεχνίτες, θρησκευόμενους, αγρότες ή εμπόρους που ενώ χτίζανε ένα βασίλειο για τους άρχοντές τους και για τη μεγαλύτερη δόξα του Χριστιανού Θεού, άφησαν μια ανάμνηση των λαχταριών και των κόπων τους στην πέτρα των εκκλησιών και των καθεδρικών ναών, στους οποίους ο συγγραφέας αφιέρωσε ένα καλό μέρος της ζωής του.
Η καρδιά με την οποία ζω
Σε κάποιον σαν τον Περίδη, η μετάλλαξη δεν πρέπει να θεωρείται κάτι εξωγήινο. Μετά από χρόνια παίζοντας πολύ διαφορετικά πλήκτρα, η άφιξη αυτού του βραβευμένου μυθιστορήματος Ανοιξιάτικο μυθιστόρημα 2020 ανακαλύπτει έναν ευέλικτο συγγραφέα, ικανό να διαπλέκει είδη, αλλάζοντας καταχωρήσεις, ρυθμίσεις, ακόμη και συναισθήματα.
Στο προσκύνημα της Carmen Day στην πόλη Paredes Rubias, ο Esperanza συναντά τον Lucas, ο οποίος πρόσφατα αποφοίτησε από την ιατρική και θέλει να κάνει μια θέση για τον εαυτό του στον κόσμο. Έχουν όλη τους τη ζωή μπροστά τους και την πεποίθηση ότι καλούνται να γίνουν κύριοι της μοίρας τους.
Κι όμως...Δύο μέρες μετά από εκείνο τον χορό, ο πόλεμος ξεσπά βίαια στην πόλη, σπέρνοντας την καταστροφή και το μίσος στους ανθρώπους της. Οι οικογένειες των δύο νεαρών βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές και ο Γκάμπριελ, ο αδερφός του Λούκας, αιχμαλωτίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Εν μέσω αυτής της ατυχίας, μια χειρονομία τόσο γενναία όσο και απροσδόκητη θα έχει υπερβατική αξία.
Ξεκινώντας από τις ιστορίες που του διηγήθηκαν στην περιοχή του, στα σύνορα μεταξύ Palencia και Cantabria, ο José María Pérez, Peridis, μας συγκινεί με ένα παθιασμένο μυθιστόρημα για τη δύναμη των στοργών, τη δύναμη της αξιοπρέπειας και την ανάγκη για ειλικρινή συμφιλίωση. . Μια ιστορία που μας θυμίζει ότι, πάνω από τις ιδεολογίες, υπάρχουν πάντα άνθρωποι και ότι, σε καθοριστικές στιγμές, μπορούμε να είμαστε ικανοί για το καλύτερο.
Η κατάρα της βασίλισσας Eleanor
Η ιστορική μυθοπλασία παίζει πάντα σε έναν πίνακα όπου η ισορροπία μεταξύ του ενημερωτικού και του αυστηρά αφηγηματικού παίζει το ρόλο του. Στην περίπτωση του Περίδη, η αρετή της είναι η σύνθεση των εξαντλητικών γνώσεων της για να την σκηνοθετήσει τέλεια, δίνοντας στους χαρακτήρες της τον πιο εξέχοντα ρόλο. Δεν είναι εύκολο να εισέλθεις σε πραγματικούς, διάσημους, υπερβατικούς χαρακτήρες και να καταλήξεις να γράψεις ένα μυθιστόρημα για το ποιο θα μπορούσε να είναι το όραμά τους να περάσουν από τον κόσμο.
Όταν οι ισορροπίες παρουσιάζονται με τον καλύτερο τρόπο, το έργο απολαμβάνεται πολύ: Το έτος του Άρχοντα του 1184 τρέχει και σε μια ακμάζουσα και ειρηνική Καστίλλη, βασιλεύει ο Δον Αλφόνσο, ο VIII του ονόματός του και η Ντόνα Λεονόρ της Αγγλίας. Θα ήταν η στιγμή να απολαύσετε όλα όσα έχουν επιτευχθεί, αν δεν ήταν το γεγονός ότι η βασίλισσα δεν θα μπορούσε να διαφωτίσει τον άντρα κληρονόμο που θα έδινε συνέχεια στη δυναστεία.
Μετά από δύο ατυχείς τοκετούς, η Ελεονώρα, μια αλλοδαπή στην αυλή της, είναι πεπεισμένη ότι η ατυχία της είναι θεϊκή τιμωρία για τη μοιχεία αγάπη που διατηρεί ο βασιλιάς με τη Ραχήλ, την όμορφη Εβραία του Τολέδο. ένα σχέδιο για να ξεφορτωθεί τον αντίπαλό του ... Αυτό που δεν γνωρίζει είναι ότι η εκδίκηση αφήνει πάντα απροσδόκητα θύματα.
Έτσι ξεκινά μια ιστορία που καλύπτει τα τριάντα πιο σημαντικά χρόνια του Μεσαίωνα μας, όπου οι δεσμοί με τις ευρωπαϊκές αυλές ήταν ισχυρότεροι από ό,τι μας είπαν, οι αντιπαλότητες μεταξύ των χριστιανικών βασιλείων πιο πικρές από ό,τι φανταζόμασταν και στην οποία μετά από αιώνες μαχών κατά των Μουσουλμάνων, όλα έπρεπε ακόμη να κριθούν στην Reconquista. Ο Περίδης, που με το Waiting for the King παρέσυρε δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες, αποδεικνύει ότι είναι ένας εξαιρετικός αφηγητής, με ασυνήθιστη ικανότητα να δίνει ψυχή και ζωή στους χαρακτήρες, όσο συναρπαστικούς όσο και άγνωστους, στο ιστορικό χρονικό.
1 σχόλιο στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία του Περίδη”