Αν έπρεπε να στοιχηματίσω σε έναν νεαρό συγγραφέα, περισσότερο σε μακροπρόθεσμους πωλητές ή προϊόντα γκαρνταρόμπας παρά σε μπεστ σέλερ του τρέχοντος ακμάζοντος είδους (τίποτα που να μειώνει σε αυτές τις περιπτώσεις πέρα από τον οπορτουνισμό), οι μάρκες μου θα πήγαιναν στο Χουάν Γκόμεζ Μπαρτσένα.
Διότι στην ήδη αξιόλογη βιβλιογραφία αυτού του τριαντάρη βρίσκουμε εκείνα τα λογοτεχνικά μαργαριτάρια καλλιεργημένα σε διαδικασίες πιο τυπικές για βετεράνους, συγκεντρωμένους συγγραφείς, που μπορούν να γράφουν, αν θέλουν, με τον ρυθμό που θέλουν και για ό,τι θέλουν. Αναδεικνύοντας έτσι αυτή την ποιότητα ως αποκλειστική δέσμευση σε ό,τι γίνεται χωρίς προθεσμίες ή συντακτικές απαιτήσεις.
Η σύμπτωση με τους άλλους παίζει εναντίον σου Χουάν Γκόμεζ, δεύτερο επώνυμο Κριτική Επιτροπή. Όμως, εκτός από την ποιότητα και των δύο, το καθένα ακολουθεί το δικό του δρόμο, στοχεύοντας πολύ διαφορετικά αρχικά ακροατήρια ανάγνωσης. Αν και είναι ήδη γνωστό ότι στη λογοτεχνία όλα μπορούν να συνενωθούν χωρίς μεγαλύτερη υποστήριξη από την ανάγνωση της γεύσης.
Αν θέλετε να γνωρίσετε έναν από αυτούς τους νέους, διαφορετικούς συγγραφείς στο τιμόνι των ιστοριών ενάντια στο εμπορικό ρεύμα, αν και με μεγαλύτερο μαγνητισμό ακόμα και στη δράση τους, μην έχετε καμία αμφιβολία... Juan Gómez Bárcena.
Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα μυθιστορήματα του Juan Gómez Bárcena
αυτοί που κοιμούνται
Υπάρχει σίγουρα κάτι σαν μια μαγική διαδικασία σε κάθε μυθιστοριογράφο που ξεκινά με την αφήγηση διηγημάτων, διηγημάτων, παραμυθιών. Γιατί κατά βάθος κάθε αφηγητής μαθαίνει από τη σύντομη σύνθεση ενός ονείρου. η καταχώρηση σε ημερολόγιο· το λευκό σε μαύρο λάμψη μιας επιθυμίας.
Η αφθονία σε συντομία όταν κάποιος συνεχίζει να γράφει είναι μέρος μιας ειλικρινούς δέσμευσης για τη λογοτεχνία ως όχημα, ως ζώνη μετάδοσης αισθήσεων, συναισθημάτων, ιδεών, φανταστικών προβολών, τρομερών επιχειρημάτων του εκκολαπτόμενου συγγραφέα ή της ψυχής που αναζητά έγκαιρη αποζημίωση στο μέλλον περίεργη αθανασία των γραμμένων. Αυτοί που κοιμούνται, ένα θεμελιώδες βιβλίο που τώρα ανακτούμε από το ήδη ουσιαστικό έργο του Gómez Bárcena, τον αποκαλύπτει ως συγγραφέα ακριβούς και εκπληκτικής αφηγηματικής ιδιοφυΐας.
Ένας απομακρυσμένος βάλτος στη Γερμανία, όπου τα σώματα εκατοντάδων κρατουμένων που θυσιάστηκαν στους θεούς αναδύονται στην επιφάνεια αιώνες αργότερα, επιστρέφοντας στο σήμερα το αίνιγμα της ύπαρξής τους. Ένα εικονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης που έχτισε ο Χίτλερ για να αποφύγει τις επιθεωρήσεις του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Μια εγκαταλελειμμένη κοινότητα ρομπότ που συνεχίζει να λαχταρά την επιστροφή των δημιουργών της.
Δεκαπέντε ιστορίες που σχηματίζουν έναν εκπληκτικό αστερισμό, στις ακτές του χρόνου: προφητείες και ανατρεπόμενα πεπρωμένα, μυθοπλασίες τόσο μυθικές που ισοδυναμούν με την αλήθεια σε αξία, παράδοξα της ιστορίας. Μια εξαιρετική συλλογή ιστοριών που μας μεταφέρουν σε κόσμους ακριβείς και μακρινούς και όμως συνδέονται μεταξύ τους, ταλαντευόμενοι μεταξύ του παρόντος, του παρελθόντος και του μέλλοντος.
Ούτε τους νεκρούς
Σε έναν κόσμο σε μεταμόρφωση, ή μάλλον σε έναν νέο κόσμο εκτεθειμένο στα μάτια όσων τον ανακαλύπτουν, αλλά βυθισμένος σε βάθη που δεν φαίνονται ποτέ, μπορεί να βρεθεί τροφή ικανή να μεταμορφώσει αυτούς που έχουν φτάσει με τις υποθέσεις ενός κατακτητή.
Η ψυχή είναι ένα μέρος που μαγεύεται για να κατακτηθεί από νέους τρόπους κατανόησης ενός κόσμου που φαινόταν φθαρμένος, παρακμιακός. Και από εκεί η διαθήκη καταλήγει να χαράζει ανεξερεύνητα μονοπάτια στην αρχή κάθε ταξιδιού.Η κατάκτηση του Μεξικού έχει τελειώσει και ο Χουάν ντε Τονιάνες είναι ένας από τους πολλούς άδοξους στρατιώτες που περιπλανιούνται σαν ζητιάνοι στη γη που βοήθησαν να υποτάξουν.
Όταν λαμβάνει μια τελευταία αποστολή, να κυνηγήσει έναν αποστάτη Ινδό που έχει το παρατσούκλι Πατέρας και που κηρύττει μια επικίνδυνη αίρεση, καταλαβαίνει ότι ίσως είναι η τελευταία του ευκαιρία να χαράξει το μέλλον που πάντα ονειρευόταν. Αλλά καθώς εισέρχεται στις ανεξερεύνητες χώρες του βορρά, ακολουθώντας τα ίχνη του Πατέρα, θα ανακαλύψει τα ίχνη ενός ανθρώπου που φαίνεται όχι μόνο άνθρωπος, αλλά ένας προφήτης προορισμένος να μεταμορφώσει την εποχή του και ακόμη και τους επόμενους καιρούς. Αυτό το μυθιστόρημα είναι η ιστορία δύο άστεγων ανδρών, που προχωρούν γιατί δεν μπορούν πια να πάνε πίσω, και είναι επίσης ένα αίτημα για δικαιοσύνη για τους ηττημένους της Ιστορίας.
Καναδάς
Ο άνθρωπος μεγαλώνει μπροστά στις δυσκολίες. Τουλάχιστον ο επιζών οποιασδήποτε καταστροφής. Το πρόβλημα έρχεται μετά από οποιαδήποτε καταστροφή, που συχνά προκαλείται από τον ίδιο τον άνθρωπο.
Γιατί σε πλήρη δράση δεν σκέφτεσαι, ενεργείς. Το κενό έρχεται αργότερα. Και στα μάτια των περισσότερων από τους επιζώντες, όχι μόνο των στρατιωτών, μπορείτε να δείτε αυτό το περίφημο βλέμμα χιλιάδων υάρδων. Ένα βλέμμα που σε διαπερνά, γιατί ό,τι εστιάζει το βλέμμα μας από τα βάθη, δεν μπορεί να μην αντανακλά τη μαυρίλα των γνωστών αβύσκων. Ο Καναδάς ξεκινά εκεί που τελειώνουν τα περισσότερα μυθιστορήματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: με το τέλος της σύγκρουσης. Γιατί το 1945 οι σφαγές σταμάτησαν, αλλά άρχισε μια άλλη τραγωδία: η αδύνατη επιστροφή στην πατρίδα εκατομμυρίων επιζώντων.
Ο πρωταγωνιστής του Καναδά έχει χάσει τα πάντα. Το μόνο που του έχει απομείνει είναι η παλιά του κατοικία, ένα αυτοσχέδιο καταφύγιο στο οποίο θα καταλήξει να κλειδωθεί για να προστατευτεί από μια απροσδιόριστη απειλή. Περικυκλωμένος από γείτονες που φαίνονται να είναι και οι σωτήρες του και οι δεσμοφύλακες του, θα ξεκινήσει ένα εσωτερικό ταξίδι που θα τον οδηγήσει μακριά, στη σκοτεινή χώρα του Καναδά από όπου ισχυρίζεται ότι κατάγεται. Τι να κάνουμε όταν οι περιστάσεις μας ωθούν να κάνουμε πράξεις για τις οποίες ποτέ δεν πιστεύαμε ότι ήμασταν ικανοί; Πώς μπορούμε να ανακτήσουμε την ταυτότητά μας όταν μας έχουν αφαιρεθεί τα πάντα;
