Το να κάνεις τη σκηνοθεσία και το σενάριο μιας ταινίας συμβατά είναι ήδη μεγάλη αρετή. Η προσθήκη της μουσικής σύνθεσης σε αυτό σε πολλές περιπτώσεις είναι μια σχεδόν προσβλητική επίδειξη δημιουργικής ικανότητας. Γι' αυτό η φιλμογραφία του Αλεχάντρο Αμέναμπαρ μας προσφέρει μια ποικιλία ιστοριών στις πιο ανόμοιες μορφές μυθοπλασίας τους. Από το σασπένς στο ιστορικό σκηνικό, μέσα από τη φαντασία με τόνους επιστημονικής φαντασίας.
Αλλά φυσικά, όπως εδώ έχει κανείς τα γούστα και τις μεγαλύτερες επιθυμίες για βιβλία ή ταινίες που συνορεύουν με το φανταστικό χωρίς να οδηγούν σε ανεξιχνίαστα φανταστικά σύμπαντα. Και δεν είναι ότι απαξιώνω μια καλή ταινία βασισμένη στην ιδιοφυΐα του Tolkien, Για παράδειγμα. Έλα, όμως, αν μπορείς να τρέχεις ενώ κρατάς τα πόδια σου στο έδαφος, τότε όλα μου φαίνονται πιο αληθοφανή και η τελική φαντασίωση που ανατινάζει την πραγματικότητα στον αέρα έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο.
Ένας Amenábar που τον τελευταίο καιρό φαίνεται να κατευθύνεται προς τη σειρά ξέρει πολλά για αυτό. Απαιτήσεις της εποχής που τρέχουν για όλους τους σκηνοθέτες και οι νέες αγορές μεταξύ πλατφορμών ροής... Αν και τύποι όπως ο Amenábar επιστρέφουν πάντα στη μεγάλη οθόνη με επιτυχημένες παραγωγές, είτε από την ιστορική πτυχή που εξετάζει και αυτός ο σκηνοθέτης είτε με κάποια νέα έκπληξη στο κατώφλι της φανταστικής ή ανατριχιαστικής αγωνίας.
Οι 3 καλύτερες προτεινόμενες ταινίες του Alejandro Amenabar
Οι άλλοι
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Κάτι περίεργο συνέβη με αυτήν την ταινία της οποίας η ανατροπή θα ήταν μεγαλύτερη έκπληξη, μια λαμπρή αμηχανία στο απόγειο του καλύτερου του Χίτσκοκ. Λίγο πριν την πρεμιέρα αυτής της ταινίας είχε ήδη βγει το «The Sixth Sense». Και παρόλο που τα επιχειρήματα χώρισαν, στο τέλος λύθηκε με τον ίδιο τρόπο, με το τελικό αποτέλεσμα να αφήνει άφωνο τον θεατή.
Για να προσθέσω προσβολή στον τραυματισμό, νομίζω ότι αυτή η ταινία είχε ένα μεγαλύτερο στοιχείο εκ των προτέρων σασπένς. Γιατί η ιδέα του σπιτιού που μένουν κλεισμένοι οι πρωταγωνιστές δημιουργεί ένα πολύ βαθύτερο συναίσθημα. Το πράγμα σαν το σπίτι όπου θα βρεις ξεκούραση. Η οικογένεια ως ο βασικός πυρήνας που μας προστατεύει από κάθε εξωτερική επιθετικότητα ή βία. Από εκεί και πέρα, η ιδέα της τραγωδίας που πλησιάζει είναι πάντα λανθάνουσα, της παραπάνω από πιθανής άφιξης ενός μοιραίου που μας θέτει σε εγρήγορση.
Δεν θέλουμε να συμβεί τίποτα σε αυτή την ιδιαίτερη οικογένεια που μένει στο σπίτι γιατί το σύμβολο είναι ο εαυτός μας στα σπίτια μας. Χωρίς αμφιβολία, η λεπτομέρεια του σπιτιού κερδίζει τη γενικότερη παρουσίαση του "The Sixth Sense", όπου η πλοκή εκτυλίσσεται χωρίς αυτή τη μέγιστη συγκέντρωση προσοχής, σαν ένας μάγος που ετοιμάζεται να εκτελέσει το τελευταίο κόλπο...
Οπισθοδρόμηση
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Όπως έκανε Christopher Nolan Στο Memento, σε αυτήν την περίπτωση ο Amenábar μας μεταφέρει (και μας εγκαταλείπει) στους λαβύρινθους του μυαλού, της ταυτότητας, των αναμνήσεων και της υποκειμενικής συνιστώσας των πάντων, ακόμη και των πιο τραγικών ή δυσοίωνων.
Η σκηνοθεσία μιας τέτοιας ταινίας πρέπει να είναι εξαντλητική όσον αφορά την τέλεια ταίριασμα μεταξύ της ερμηνείας και της ακριβούς στιγμής μιας γουαδιανικής πλοκής που πάντα αναλαμβάνει νέα εκπληκτικά μονοπάτια, αναζητώντας εκείνη τη σύγχυση (που μερικές φορές απομακρύνει τους θεατές) που είναι απαραίτητη για να αφυπνίσει την αποξένωση, τη σχεδόν η ονειρική ενσυναίσθηση, η αποπροσωποποίηση που προηγείται της τρέλας εκεί που η αλήθεια δεν διακρίνεται...
Μινεσότα, 1990. Ο ντετέκτιβ Bruce Kenner (Ethan Hawke) ερευνά την περίπτωση της νεαρής Angela (Emma Watson), η οποία κατηγορεί τον πατέρα της, John Gray (David Dencik), ότι την κακοποίησε. Όταν ο John, απροσδόκητα και χωρίς να θυμάται τι συνέβη, παραδέχεται την ενοχή του, ο διάσημος ψυχολόγος Dr. Raines (David Thewlis) συμμετέχει στην υπόθεση για να τον βοηθήσει να αναβιώσει τις καταπιεσμένες του αναμνήσεις. Αυτό που ανακαλύπτουν αποκαλύπτει μια απαίσια συνωμοσία.
Ανοιξε τα μάτια σου
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Μια ταινία που επαναλαμβάνεται στο Χόλιγουντ με τον ίδιο τον Τομ Κρουζ στο τιμόνι και να επαναλαμβάνει την ερμηνεία του στην αρχική και στη μεταγενέστερη εκδοχή της Penélope Cruz. Η τέλεια ευκαιρία για τον Amenábar να πηδήξει στη λίμνη και να γίνει γνωστός σε έναν αμερικανικό κινηματογράφο όπου θεωρείται ακόμη σκηνοθέτης.
Όσο για την πλοκή, ως αλληγορία για την ομορφιά στο σημείο του Φάντασμα της Όπερας ή ίσως ακόμη περισσότερο στο σημείο ενός σύγχρονου Ντόριαν Γκρέι που έζησε τις μέρες του και κυρίως τις νύχτες του, απολαμβάνοντας εκείνη τη νιότη που μοιάζει αιώνια, όμορφη, βολική. . Και μετά επισκεφτείτε τις χειρότερες κολάσεις…
παύση (Εντουάρντο Νοριέγκα) είναι ένα όμορφο και πλούσιο αγόρι που του αρέσουν πολύ οι γυναίκες, αλλά πολύ λίγη δέσμευση. Ωστόσο, στο πάρτι γενεθλίων του ερωτεύεται τη Σοφία (Πενέλοπε Κρουζ), τη σύντροφο του καλύτερου φίλου του, Πελάιο (Φελέ Μαρτίνεθ). Η Nuria (Najwa Nimri), πρώην ερωμένη του César, συγκινημένη από τη ζήλια προκαλεί ένα τροχαίο ατύχημα στο οποίο πεθαίνει και το πρόσωπο του César παραμορφώνεται εντελώς. Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή του αλλάζει εντελώς, μετατρέπεται σε έναν φρικτό εφιάλτη.