Ο Κυβερνήτης, όπως τον αποκαλούσαν από τότε που πήδηξε στην πολιτική αφού έπαιξε τον Εξολοθρευτή, έχει πολλές ταινίες δράσης που εξαρτώνται τόσο εξ ολοκλήρου από τη φυσική, που στο τέλος το θέμα καταλήγει να εξαρθρώνει τον ηθοποιό καθώς πρέπει να εμβαθύνει σε άλλους τύπους ρόλων. περισσότερα. σύμφωνα με ήδη χαλαρά κρέατα. Κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στον Σιλβέστερ Σταλόνε.
Όντας όμως ευγενικοί με τον Chuache, όλοι μας απολαύσαμε τις ταινίες του όπου δεν υπήρχε μαριονέτα ανάμεσα σε εκρήξεις, επιθέσεις εξωγήινων και άλλες ανωμαλίες που ο Arnold αντιμετώπισε με μια γροθιά. Αποκλειστικό στοίχημα για τη φυσική εμφάνιση ότι μόλις σταμάτησε να μοιράζει σπαθιά, έβλεπες αρκετές ραφές ηθοποιών με τα σωστά σχήματα.
Από τον Κόναν (κάποιοι λένε ότι το ξεκίνημά του ήταν στον ερωτικό κινηματογράφο, αλλά θα αγνοήσουμε αυτό το κομμάτι σε περίπτωση που υπάρχει ανήλικος στο δωμάτιο), μέχρι οποιαδήποτε κυβερνητική προσαρμογή που εκμεταλλεύεται τη ζοφερή και ατάραχη χειρονομία του. Αλλά και μερικές φορές αποφεύγοντας αυτόν τον σκληρό ρόλο τόσο σκληρό όσο το ατσάλι για να μπω σε χιουμοριστικές και ακόμη και ρομαντικές ταινίες. Πολλές ταινίες που τον θεωρούν έναν από τους μεγάλους του ψυχαγωγικού κινηματογράφου.
Κορυφαίες 3 προτεινόμενες ταινίες Arnold Schwarzenegger
Πλήρης πρόκληση
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Φοβερό blockbuster. Ναι, αυτό με το πρόσωπο μιας καθαρίστριας που καταλήγει να ανοίγει σε κυβιστικό στυλ για να εμφανιστεί ξαφνικά κάτω από το πρόσωπο του Chuache. Μεγάλη περιστροφή και αρκετές ανατροπές. ένα καλό επιχείρημα για τους ανθρώπινους αποικισμούς στον Άρη.
Η εξουσία, όπως πάντα, δείχνει το μαύρο της πόδι κάτω από την πόρτα, ενώ κοροϊδεύει τους πάντες με συνθήματα και τέτοια. Μέχρι που ο Chuache επιτρέπει στον εαυτό του την πολυτέλεια να κάνει ένα καλό ταξίδι (ένα αληθινό trippy) για να καταλήξει να επανασυνδεθεί με τον πραγματικό του εαυτό και μια εκκρεμή αποστολή που κάποιος ήξερε πώς να αποπρογραμματίσει αποτελεσματικά.
Η πραγματικότητα καταρρέει για τον Chuache και η δράση σπάει προς όλες τις κατευθύνσεις. Ταινία ψυχαγωγίας με αμφιβολίες, υποψίες και ανατροπές που πλησιάζουν ακόμη και σε ψυχολογικό θρίλερ και που καταλήγει επίσης να είναι ένα ζουμερό έργο επιστημονικής φαντασίας εμπνευσμένο από τη Space Opera.
Γη, έτος 2084. Ο Νταγκ Κουέιντ, ένας άντρας που κάνει μια φαινομενικά ειρηνική ζωή, ζει βασανισμένος από έναν εφιάλτη που τον μεταφέρει στον Άρη κάθε βράδυ. Στη συνέχεια αποφασίζει να απευθυνθεί στο εργαστήριο Recall, μια εικονική εταιρεία διακοπών που του προσφέρει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του χάρη σε ένα ισχυρό παραισθησιογόνο, αλλά το φάρμακο φέρνει στη μνήμη του μια αληθινή διαμονή στον Άρη όταν ήταν ο πιο επίφοβος πράκτορας του σκληρός Coohagen .
Terminator
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Αυτό το ματωμένο φως στο κάτω μέρος των μαθητών του ρομπότ... Ή πώς να αφήσετε ένα ελάχιστα ανοιχτό τέλος για να δημιουργήσετε σίκουελ και σίκουελ που, μόλις πάει καλά μια ταινία, παραπέμπουν σε σίκουελ, πρίκουελ και ούτω καθεξής. Και ο Terminator ήταν πολύ καλά, χειροκροτήθηκε βάναυσα. Και έτσι ήρθαν μετά δεν ξέρω πόσες ακόμα παραδόσεις. Καλές ταινίες όλες για να παρασυρθείς από την αδρεναλίνη. Καμία σχέση όμως με την προσαρμογή της πλοκής του πρώτου. Γιατί, οι ανατροπές στο χρόνο με διάφορες πιρουέτες και κρίκους φθείρουν την αρχική ιδέα.
Λος Άντζελες, έτος 2029. Οι μηχανές κυβερνούν τον κόσμο. Οι επαναστάτες που πολεμούν εναντίον τους οδηγούνται από τον Τζον Κόνορ, έναν άνδρα που γεννήθηκε τη δεκαετία του ογδόντα. Για να βάλουν τέλος στην εξέγερση, οι μηχανές αποφασίζουν να στείλουν ένα ρομπότ -Terminator- στο παρελθόν του οποίου η αποστολή θα είναι να εξοντώσει τη Sarah Connor, τη μητέρα του John, και έτσι να αποτρέψει τη γέννησή του.
Αρπακτικό
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Λίγο μετά το Terminator ήρθε το Predator. Το εξώφυλλό του μου θυμίζει υπερβολικά τις μαγικές μέρες του βιντεοπωλείου, γεμάτες γοητεία και προσεγμένα σύνεργα που βοήθησαν να γίνει η προβολή μιας ταινίας κάτι ξεχωριστό που δεν προήλθε από ένα απλό κλικ.
Δεν ξέρω, έχω κάτι με αυτή την εικόνα του Τσουάτσε μουντζαρισμένου μαύρου για την περίσταση και ένα υποπολυβόλο έτοιμο, αλλά φαίνεται ότι επιστρέφω στους απομακρυσμένους διαδρόμους με ταινίες εκατέρωθεν… Πέρα από τη νοσταλγία, το Το γαμημένο bug σε αυτή την ταινία αποδεικνύεται το πιο τρελό. Κανείς δεν ξέρει πώς να τον σκοτώσει, γίνεται αόρατος, είναι πιο σκληρός από κάθε μέταλλο... Μόνο ο Chuache μπορεί να τον νικήσει σε έναν αγώνα στον οποίο ανακαλύπτει ότι ένας άνθρωπος όπως ο Arnold Schwarzenegger δεν χρειάζεται καν να φοβάται τον ίδιο τον διάβολο.