Έχοντας φτάσει σε μια ηλικία, φαίνεται ότι η ζωή δεν δίνει περισσότερα. Πολλές αναμνήσεις, χρέη, λαχτάρες και λίγα γκολ. Η προοπτική της άνοιας μπορεί τότε να μοιάζει με μια υπαρξιακά προκλημένη διαδικασία και όχι ως φυσιολογική ή νευρωνική επιδείνωση. Perhaps ίσως είναι αυτοί, οι νευρώνες μας που καταλήγουν να παρέχουν την τελευταία μεγάλη υπηρεσία τους και καταλήγουν να θολώνουν τα πάντα, όπως η μορφοποίηση ενός σκληρού δίσκου.
Αλλά μερικές φορές υπάρχουν δυσλειτουργίες σε αυτή την εκφυλιστική διαδικασία αυτοκαταστροφής προς την ανάκτηση της απόλυτης ευτυχίας, της παιδικής άγνοιας. Μπορεί να είναι η περίπτωση του πρωταγωνιστή αυτής της ιστορίας, ενός αιώνου ασθενούς ενός ψυχιατρείου που θέλει να συνεχίσει να θυμάται και που σκιαγραφεί στους τοίχους τα σχέδια της ανεξέλεγκτης αναλαμπής του για το τι ήταν.
Ο αναγνώστης σύντομα καταλαβαίνει ότι η διαγραφή των πληροφοριών σε αυτή την περίπτωση είναι προσεκτική σε μια μετασχηματιστική αλήθεια ή μια ενδιαφέρουσα σχιζοφρένεια. Ποιός ξέρει? η προσωπική ιστορία του καθενός έχει τις υποτροπές του, τούνελ που εντοπίζονται από τη μνήμη για να δικαιολογήσουν τι ήμασταν ή πού φτάσαμε. Η καλύτερη αναλογία είναι αυτή ενός φιδιού που δεν αισθάνεται ποτέ στην ευθεία πορεία τον καλύτερο δρόμο προς τις προθέσεις του.
Ότι ο πρωταγωνιστής μας ήταν ένα είδος βρεγμένης πλάτης έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι ήξερε για ορισμένες περιπέτειες του εξόριστου Τρότσκι και διώχθηκε έως ότου η δολοφονία του μπορούσε να είναι τυχαία. Αυτή η ζωή θα τον οδηγήσει τελικά στη Σοβιετική Ένωση για να εργαστεί σε ένα εργοστάσιο παραγωγής που προσπάθησε να ξεσπάσει τον ψυχρό πόλεμο με τη μεταφορά πληροφοριών από έναν απογοητευμένο Χένρι Φορντ.
Είναι οι αναμνήσεις του, είναι εκατό χρόνια ζωής. Η σοφία προϋποτίθεται από έναν γέρο που έζησε την αποθέωσή του στα μέσα του XNUMXού αιώνα και είχε τη δύναμη να φτάσει στον XNUMXο με την επιθυμία να συσχετίσει τη ζωή του με τα σκίτσα του προγονικού ανθρώπου. Μερικές φορές ένας αιωνόβιος βυθίζεται στο σκοτεινό πηγάδι του και άλλες φορές τα μάτια του λάμπουν ξανά όταν συναντά μια αλήθεια που σηκώνεται από τα βάθη της μνήμης του.
Alberto Ruy Sanchez χρησιμοποιεί αυτόν τον χαρακτήρα για να αφηγηθεί το δικό του ιστορικό δοκίμιο. Το φίδι των σκέψεων και των ονείρων, με τη ζιγκ -ζαγκ πρόοδό του, συνοδεύει το πέρασμα της ιστορίας από προσωπική σκοπιά. Η ιστορία μπορεί να καθοριστεί για να δικαιολογήσει και να παρακινήσει τα πάντα, η παράλογη, οι πιο αντιφατικές ορμές και τα πνεύματα υπερηφάνειας είναι υπεύθυνα να γράψουν την πραγματικότητα πίσω από την επίσημη αλήθεια.
Η ιστορία προσπαθεί να μαρτυρήσει τις αλλαγές, οι συγγραφείς και οι διερμηνείς της προσποιούνται ότι κάνουν επιστήμη για τη διαδικασία. Το φίδι γνωρίζει ότι ο δρόμος πρέπει πάντα να είναι ελικοειδής, μπροστά στην προσπάθεια του ανθρώπου για ευθεία γραμμή ως το συντομότερο μονοπάτι.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα Τα όνειρα του φιδιού, το νέο βιβλίο του Alberto Ruy Sánchez, εδώ:
