Ξεκινώντας από το ανέκδοτο, βρίσκω τις ομοιότητες που ανακαλύπτονται στις τηλεοπτικές παρεμβάσεις μεταξύ της Emily Blunt και της Jennifer Lawrence. Και οι δύο μοιράζονται μια αυτοπεποίθηση που σπάει με τους παλιούς κανόνες, όπως θα έπρεπε, για ηθοποιούς ως πιο σοβαρές, πάντα ιερατικές ντίβες με λίγη μέση για να αναπτυχθούν πέρα από τις κινηματογραφικές τους ερμηνείες. Και έτσι η ένταση μεταφέρεται σε τύπους όπως Tom Cruise, μουμιοποιημένος για την αιτία της αδύνατης και αιώνιας νιότης.
Θα είναι κάτι που η φίλη Αιμιλία έχει ήδη επιστρέψει από όλα. Το θέμα είναι ότι αυτή η φυσικότητα που κάνει τους ηθοποιούς προσιτούς και εξανθρωπίζει είναι πάντα ευχάριστη. Αν και χωρίς αμφιβολία στην περίπτωση της Blunt το θέμα πάει παραπέρα και προϋποθέτει υπεραξία ως ηθοποιός. Γιατί η φυσικότητα δηλώνει αυτοπεποίθηση, ευρηματικότητα, δημιουργικότητα, όλα εκείνα τα χαρίσματα που παρέχουν ασφάλεια στην τέχνη στην οποία βυθίζεται κανείς.
Και από την άλλη πλευρά των καμερών φαίνεται σαν να συνέβαινε κάτι αντίστοιχο. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό θα συνεισφέρει η Μπλαντ με τις δόσεις αυτοσχεδιασμού της όταν γίνει γνωστή η ουσία του καθενός από τους χαρακτήρες της. Το ερώτημα είναι ότι η πιο απόλυτη αξιοπιστία συνορεύει με τα χαρτιά του. Και αυτό είναι πάντα προς όφελος των ταινιών στις οποίες εμφανίζεται. Αν προσθέσουμε σε αυτό το γεγονός ότι κατά τύχη ή λόγω ιδιαίτερων γούστων, πολλοί από τους ρόλους του περιορίζονται σε κάποιου είδους σασπένς, τα πράγματα για μένα παίρνουν μεγαλύτερη διάσταση δεδομένης της αγάπης μου για αυτό το είδος είδους.
Οι 3 καλύτερες προτεινόμενες ταινίες της Emily Blunt
Ένα ήσυχο μέρος
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Το δεύτερο μέρος έχει περισσότερη δράση γιατί η πλοκή έπρεπε να ενεργοποιηθεί με κάποιο τρόπο σε μια συνέχεια. Αλλά αυτό που είναι πραγματικά μαγικό σε αυτή την πρόταση είναι πώς καταφέρνει να μας γαντζώσει από τη συνεχή ένταση στη νεκρή ηρεμία. Η ησυχία του ζώου που πρόκειται να θηρευτεί, του ανθρώπου που πρόκειται να δεχθεί επίθεση από τον εξωγήινο... Η Emily Blunt παραδόθηκε στην αιτία της αγωνίας που μεταφέρθηκε στο φυσικό, στο βλέμμα, στο rictus, σε οποιαδήποτε χειρονομία.
Γιατί φυσικά οι διάλογοι πρέπει να είναι δίκαιοι για να μην τους κυνηγήσουν οι εξωγήινοι. Στην πραγματικότητα, η οικογένεια Άμποτ θα μπορούσε να είχε σωθεί με ασφάλεια μιλώντας στη νοηματική με την κόρη της Ρίγκαν. Ακολουθεί την ιστορία μιας οικογένειας που ζει σε ένα σπίτι στο δάσος της Νέας Υόρκης, φροντίζοντας να μην κάνει ήχο. Αν δεν σε ακούσουν, δεν μπορούν να σε κυνηγήσουν...
Στα όρια του αύριο
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Περισσότερο από εξωγήινους... Σε αυτήν την περίπτωση ακριβώς η σύντροφος του Τομ Κρουζ σε μια ταινία όπου υποδύεται τέλεια μια μεταμοντέρνα ηρωίδα, πρακτικά αποκαλυπτική ανάμεσα στο σήμερα και εκείνο το δυστοπικό αύριο που μπορεί να μας περιμένει. Το ερώτημα είναι αν αυτή και ο φίλος της Τομ θα καταφέρουν να πετύχουν την ουχρονία, να προτείνουν μια εναλλακτική στον ηττημένο κόσμο.
Στο μέλλον, μια άγρια εισβολή εξωγήινων στη Γη θα έχει ως στόχο την καταστροφή της ανθρώπινης φυλής. Η ιστορία διαδραματίζεται ακριβώς αυτή τη στιγμή, όπου ένας άνδρας (Τομ Κρουζ) και μια γυναίκα (Έμιλι Μπλαντ) κάνουν ό,τι είναι δυνατό για να αντισταθούν στην επίθεση και έτσι να αποτρέψουν την εξαφάνισή τους. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας από τους πιο έμπειρους στρατιώτες που συμμετείχαν σε αυτόν τον ωμό πόλεμο, αφού πολεμούσε σε αυτόν εδώ και πολύ καιρό.
Την ημέρα που πεθαίνει κατά τη διάρκεια της μάχης, κολλάει σε μια συνεχή θηλιά στυλ «Stuck in Time», που θα τον κάνει να ανασταίνεται συνεχώς και αναπόφευκτα, να εμφανίζεται ξανά και ξανά την ίδια μέρα που πέθανε για να πολεμήσει και να πεθάνει ξανά στον ίδιο πόλεμο. Κάθε μέρα που περνάει ο στρατιώτης ξαναπεθαίνει. Ο στόχος του κάθε φορά που ξυπνά είναι να γίνει ένας ακόμη πιο θανατηφόρος πολεμιστής ικανός να σταματήσει την εισβολή των εξωγήινων.
Μετά από πολλές προσπάθειες, θα συνειδητοποιήσει ότι η αποστολή του είναι να αποφύγει την επίθεση, αφού η εμπειρία του δείχνει ότι μόλις ξεκινήσει η κατάκτηση των εξωγήινων, η ανθρώπινη φυλή δεν έχει καμία πιθανότητα επιβίωσης. Ο πρωταγωνιστής θα πρέπει να αλλάξει τα γεγονότα μέσα στον βρόχο στον οποίο είναι παγιδευμένος για να αποφύγει την εξόντωση του ανθρώπου, τον αφανισμό του πλανήτη μας και τον θάνατό του. Με αυτόν τον τρόπο, ο στρατιώτης θα ανακαλύψει την πραγματική σημασία κάθε πράξης και τις συνέπειές της και όλα όσα κρύβει πίσω της...
Oppenheimer
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Σε έναν πολύ πιο συγκρατημένο ρόλο από αυτούς που αναφέρθηκαν παραπάνω, η Έμιλυ μεταφέρει μεγάλο μέρος της έντασης της πλοκής γύρω από τον χαρακτήρα που είναι ικανός να επινοήσει την ατομική βόμβα. Είναι η φωνή της συνείδησης όχι μόνο του φυσικού ικανού για την ατομική ιδέα που στρέφεται προς το πιο απαίσιο, αλλά ενός ολόκληρου πολιτισμού που κουβαλά στους ώμους του Oppenheimer. Γιατί ο Ψυχρός Πόλεμος μπορούσε να κάνει τα πάντα μόλις κάποιος πατούσε το κόκκινο κουμπί.
Ανάμεσα σε ανατροπές και στροφές αναδρομής, ο Blunt φαίνεται πάντα να δίνει συνέπεια στον ρόλο του φυσικού που εκτίθεται στον κόσμο ως ενός νέου ecce homo που πρέπει να φέρει την ατομική ευθύνη όπως στην τελική κρίση.
Χωρίς να είναι μια ταινία με γρήγορο ρυθμό από άποψη πλοκής (λογικά όπως είναι βιογραφικό), το σχήμα έχει αυτή τη νότα μιας καμπής ικανής να έχει αλλάξει τον κόσμο, πέρα από όλα όσα η δημιουργία και η έγκαιρη χρήση ατομικών βομβών...