Πώς να μην του βάλεις αμέσως μούτρα. Εκατοντάδες ταινίες στις οποίες το πρόσωπο του ήδη βετεράνου Τζάκσον φαίνεται να δίνει στιβαρότητα σε κάθε πλοκή. Σχεδόν πάντα ως δευτερεύουσα ή τουλάχιστον ως συμπληρωματική μιας άλλης κεντρικής ερμηνείας. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον Laurence Fishburne (Matrix) παρά την παρόμοια φυσιογνωμία τους. Καταρχήν γιατί καμία σχέση με τις αρετές του ενός και του άλλου. Δεύτερον, επειδή ο Samuel νευριάστηκε πολύ όταν έθιξαν το θέμα της ομοιότητάς του.
Το θέμα είναι ότι ο Τζάκσον είναι ο τυπικός ηθοποιός για τον οποίο τολμάς να δεις ταινία. Κάτι όπως Μόργκαν Φρίμαν, μια αξία που εξασφαλίζει επίγειες ερμηνείες ικανές να δώσουν υπέρβαση στην πιο ανόητη πλοκή. Αλλά είναι επίσης ότι ο Τζάκσον είναι συνήθως επιτυχημένος σε πολλές από τις ταινίες του, οι οποίες καταλήγουν να είναι υπερπαραγωγές πρώτα και κλασικές αργότερα.
Ο φίλος μας ο Samuel γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον, DC το 1948. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός στη σκηνή τη δεκαετία του 1970. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1981 με την ταινία Together for Days. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, εμφανίστηκε σε πολλές ανεξάρτητες ταινίες, συμπεριλαμβανομένων των Jungle Fever (1991) και Do the Right Thing (1989).
Ο Τζάκσον έγινε σταρ τη δεκαετία του 1990 με μια σειρά από ρόλους σε ταινίες επιτυχίας. Το 1994, πρωταγωνίστησε στην Pulp Fiction, μια ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο που έγινε καλτ κλασική. Στη δεκαετία του 2000, ο Τζάκσον συνέχισε να είναι δημοφιλής σταρ. Εμφανίστηκε στην υπερηρωική ταινία The Avengers (2012) και στα σίκουελ της, καθώς και στις ταινίες δράσης The Hateful Eight (2015) και Glass (2019).
Ο Τζάκσον είναι ένας από τους πιο αξιόπιστους ηθοποιούς όλων των εποχών. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία για τη δουλειά του, συμπεριλαμβανομένων τριών υποψηφιοτήτων για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Είναι επίσης συνήγορος για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένων των ίσων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες.
Οι 3 καλύτερες προτεινόμενες ταινίες του Samuel L. Jackson:
Το πρωτότυπο
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Ταινία με τις οφειλόμενες συνέχειες «Split» και «Glass». Αλλά στην περίπτωση αυτού του αρχικού έργου, το έργο του Τζάκσον φτάνει σε ένα μυθικό επίπεδο ως προς την αναπαράσταση του αντιήρωα, της νέμεσης που πρέπει να ξεπεραστεί από έναν μη κλασικό ήρωα, βυθισμένο στις δικές του σκιές... Χωρίς αμφιβολία, ένα αριστούργημα με αυτή την geeky πινελιά για τους λάτρεις των κόμικ.
Πρέπει να πούμε ότι ο Μπρους Γουίλις τα καταφέρνει θαυμάσια και ως άτυπος σούπερ ήρωας, ταλαιπωρημένος στις ιδιοτροπίες του ανακάλυψε και εκπαιδευτή του, του ίδιου του Τζάκσον. Ένα tandem που δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα. Το χειρότερο σε αυτή την ταινία είναι ότι δεν μπορώ να την αναπτύξω πολύ περισσότερο. Γιατί η τελική ανατροπή είναι αριστοτεχνική...
Pulp Fiction
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Με την ευκαιρία αυτή, ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Τραβόλτα εστιάζει περισσότερο την προσοχή και ίσως γι' αυτό τον επιλέγω στη δεύτερη θέση όσον αφορά τις απλές ερμηνείες του Τζάκσον. Βρίσκουμε επίσης την ταινία στην οποία το γόνιμο ειδύλλιο μεταξύ Σαμουήλ και Ταραντίνο έδειχνε πολλές άλλες ταινίες όπου η επανένωση λειτουργούσε πάντα τέλεια.
Όσο για την ίδια την ταινία, αναμφίβολα σημάδεψε ένα πριν και το μετά στη θεώρηση του κινηματογράφου ως έβδομης τέχνης. Λόγω της ικανότητάς του να αποδομεί την πλοκή, λόγω της ικανότητάς του να κλέβει την απόλυτη προσοχή του θεατή σε κάθε σκηνή μέσα από τη φωτογραφία του αλλά και λόγω των διαλόγων του που μερικές φορές συνορεύουν με έναν συναρπαστικό σουρεαλισμό. Για να ανακτήσει λίγο μετά το ύφος μιας γρήγορης δράσης. Πάντα μαύρο χιούμορ που κεντάει τα πάντα και στο τέλος παρουσιάζεται ένα πλήθος αναγνώσεων για τον κόσμο, είτε είναι μια παρωδία του κινηματογράφου, του αστικού υποκόσμου, της εξουσίας, της επιτυχίας, των κακών και όλων όσων έρχονται μπροστά του μόλις ερμηνείες που δόθηκαν στην ταινία.
Ντζάνγκο ο Αδέσμευτος
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Ως παράδειγμα αυτού που έχει υποδειχθεί για τη σχέση του Ταραντίνο με τον Σάμιουελ Λ Τζάκσον, χρησιμεύει αυτή η ταινία στην οποία ο Σάμουελ καταφέρνει να είναι ένας από τους πιο μισητούς τύπους στο κινηματογραφικό σύμπαν. Ο μαύρος πιστός υπηρέτης του λευκού ιδιοκτήτη, ικανός να μοιράζεται το μίσος του προς όποιον δεν μοιράζεται το χρώμα του λευκού κώλου του. Οι σκηνές του Τζάκσον είναι συναρπαστικά τρελαίνουσες, κεντώντας έναν ρόλο απεχθές που έχω βρει σε λίγες άλλες περιπτώσεις.
Γνωρίζουμε ήδη την ταινία, ή μπορούμε να φανταστούμε αν δεν την έχετε δει, ότι προχωρά μέσα από ματωμένα μονοπάτια για τα οποία ο Heinz τρίβει τα χέρια του πολλαπλασιάζοντας την παραγωγή κέτσαπ. Κι όμως βρίσκουμε κι αυτές τις περίεργες σκηνές σε παύση, της μέγιστης έντασης. Μεγάλο μέρος αυτής της έντασης μας δίνεται από το βλέμμα του Τζάκσον, σκοτεινό μέχρι το απαίσιο να γίνει απτό.