Δεν πειράζει που οι ηθοποιοί που φτάνουν μετά τη φήμη που απέκτησαν σε άλλες σκηνές προκαλούν πάντα υποψίες. Το “Justino LagodeMadera” δεν θα ήταν διαφορετικό. Αλλά μετά από μερικές ταινίες μπορεί κανείς να κρίνει πιο συνετά. Γιατί μετά από εκείνη την πρώτη παράσταση στην οποία κριτικοί και θαυμαστές ξεφλουδίζουν τον νέο ηθοποιό ή τη νέα ηθοποιό, καταλήγει μια παγίωση ή πλήρης εξαφάνιση, ανάλογα με την επιθυμία, το σθένος και το τελικό άρωμα του πιθανού υποκριτικού υλικού...
Ο Τζάστιν είναι εδώ για να μείνει. Ενεργεί μόνο όταν του το ζητάει το σώμα του και όπως βρίσκει καλούς χαρακτήρες να δώσει ζωή. Γιατί χωρίς αμφιβολία, πέρα από συγκεκριμένα σκετς, οι χαρακτήρες του Justin Timberlake έχουν σχεδόν πάντα την άποψή τους. Και έτσι ο Justin εκμεταλλεύεται αυτό το σημείο μεταξύ μελαγχολικού και μυστηριώδους που είναι είτε κατάλληλο για μια ταινία ίντριγκα είτε ταιριάζει σε μια πρόταση για επιστημονική φαντασία.
Έτσι..., είναι πιθανό στην περίπτωση του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ οι ταινίες να ταιριάζουν περισσότερο στον ηθοποιό παρά το αντίστροφο. Δεν νομίζω ότι θα τον δούμε να εκτοξεύεται σε προτάσεις όπου οι βαθύτερες αρετές του επαγγέλματος του ηθοποιού απαιτούν μεγαλύτερες απαιτήσεις. Αλλά σε αυτό που κάνει, σίγουρα τα καταλαβαίνει και ως φαν γενικά μας διασκεδάζει.
Οι 3 καλύτερες προτεινόμενες ταινίες του Justin Timberlake
In Time
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Υπέροχο επιχείρημα για έναν λάτρη του πιο αποτελεσματικού, λαϊκιστικού ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το CiFi. Αναγνωρίσιμα σενάρια ενός μέλλοντος που είναι σχεδόν πάντα δυστοπικό. Ταξισμός για να έχεις χρόνο με τον οποίο να κατοικείς τον κόσμο με πιο χαρούμενο τρόπο, όπως ο Χάξλεϋ αλλά χωρίς τη Σόμα. Τρόποι για να βγάλεις τα προς το ζην, ή μάλλον ο χρόνος της ζωής, που δείχνουν τον τζόγο ως τη μόνη επιλογή για να μην εγκαταλείψεις το δέρμα σου για μερικές άθλιες ώρες αφού πολλοί άλλοι κλείστηκαν στο εργοστάσιο.
Αλλά η ζωή είναι ένα παιχνίδι όπως στο Λας Βέγκας. Και δεν μπορείς να περιμένεις να φύγεις από το Λας Βέγκας έχοντας ρίξει την τράπεζα και έχοντας βιδώσει την κόρη του ιδιοκτήτη ως φιλοδώρημα...
Τοποθετημένο σε μια μελλοντική κοινωνία. Η ανακάλυψη μιας φόρμουλας κατά της γήρανσης φέρνει μαζί της όχι μόνο τον υπερπληθυσμό, αλλά και τη μετατροπή του χρόνου σε νόμισμα που μας επιτρέπει να καλύπτουμε τόσο πολυτέλειες όσο και ανάγκες. Οι πλούσιοι μπορούν να ζήσουν για πάντα, αλλά οι υπόλοιποι θα πρέπει να διαπραγματεύονται για κάθε λεπτό της ζωής τους και οι φτωχοί πεθαίνουν νέοι. Αφού κερδίσει, κατά τύχη, τεράστιο χρόνο, ο Γουίλ (Τίμπερλεϊκ), ένας νεαρός εργάτης, θα καταδιωχθεί από διεφθαρμένους αστυνομικούς, «τους φύλακες του χρόνου». Κατά τη διαφυγή του, παίρνει όμηρο μια νεαρή γυναίκα από μια πλούσια οικογένεια (Σέιφριντ).
Ερπετά
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Το συγκλονιστικό σενάριο του Benicio del Toro για ένα παραπλανητικό θρίλερ. Όλοι χάνονται γύρω από τη δολοφονία μιας γοητευτικής νεαρής γυναίκας. Αλλά όταν λέω όλοι εννοώ όλους, χαρακτήρες και θεατές. Αυτό δημιουργεί αυτή την τέλεια ατμόσφαιρα αγωνίας όπου αυτό που συνέβη εκτινάσσεται πέρα από την οθόνη. Γιατί οι χαρακτήρες και οι θεατές πάνε χέρι-χέρι σε κάθε σκηνή, αναζητώντας μια αλήθεια που μπορεί να βρεθεί στη μετανιωμένη χειρονομία ενός Τζάστιν Τίμπερλεϊκ που θεωρεί ότι είναι τόσο τέλειος φίλος που μυρίζει παθιασμένος εγκληματίας.
Το θέμα είναι να είστε προσεκτικοί για να μην χάσετε τίποτα. Γιατί υπάρχουν πάντα στοιχεία σε τέτοιου είδους ιστορίες που δεν μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη, όπως συμβαίνει με τους πρωταγωνιστές που βυθίζονται στην αναζήτηση...
Και παρόλο που έχουμε τις ίδιες αβεβαιότητες και στις δύο πλευρές του κατωφλίου μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, υπάρχουν πάντα σχέδια που μας προσφέρονται για να βγάλουμε συμπεράσματα που σίγουρα θα χάσει ο αστυνομικός που βρίσκεται σε υπηρεσία...
Προσκυνητής
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΕΔΩ:Η πιο οικεία από τις ταινίες που επιλέχθηκαν για την περίσταση. Αν και υπάρχει ένα κόλπο γιατί πέρα από το να έρθουμε πιο κοντά στον ίδιο τον χαρακτήρα, μέσω του Palmer εμβαθύνουμε σε γνωστά στερεότυπα. Αυτοί που τελικά επιβιώνουν από τη φήμη αντί να την απολαμβάνουν. Παιδιά που πρέπει να ξεπεράσουν την τύχη σαν μια κακή τύχη που καταλήγει να πέφτει πάνω τους σαν ένα πιάνο που περπατά στο δρόμο.
Μελανιασμένος μέσα του, ο Τζάστιν μας παρουσιάζει τον Πάλμερ του με πλήρη ρεαλισμό. Ίσως γιατί μόνο από ψηλά μπορεί κανείς να δει, με συγκλονιστική διαύγεια, πώς μπορεί να είναι η πτώση. Και μετά κολλάς σε κάτι, σε εκείνα τα μικρά πράγματα που σε βοηθούν να ξεχάσεις την τεχνητή λαμπρότητα.
Μετά από δώδεκα χρόνια στη φυλακή, ο Πάλμερ, πρώην ποδοσφαιριστής, επιστρέφει σπίτι του για να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Καθώς προσαρμόζεται στη νέα του πραγματικότητα, γίνεται φίλος με ένα εγκαταλελειμμένο παιδί, αλλά το παρελθόν του τον στοιχειώνει.