மிரா எடிட்டர்ஸ் எழுதிய “நூறு எண்ணிக்கைக்கான கதைகள்” என்ற தொகுப்பில் வெளியிடப்பட்டது
பக்தி, ஆம். சாண்டியாகோ தனது பீங்கான் பொம்மைகளைப் பற்றி எப்படி உணர்ந்தார் என்பதை வரையறுக்க இதைவிட சிறந்த வார்த்தை எதுவும் இல்லை.
சாண்டியாகோ தனது விலைமதிப்பற்ற உருவங்களை வைத்திருந்த மறைவான இடமாக பழைய மாடறை இருந்தது, மேலும் அவர் தனது சும்மா நேரத்தை அங்கேயே செலவிட்டார், அந்த பொம்மைகள் ஒவ்வொன்றையும் ஒரு குறிப்பிட்ட உலகத்தின் படைப்பாளி கடவுளின் பேரார்வத்துடன் அன்போடு வளர்த்தார். அவர்களின் மந்தமான முகங்கள், கைகள் மற்றும் கால்கள் ஆகியவற்றை சுத்தம் செய்வதிலும், அழகுபடுத்துவதிலும் விடாமுயற்சியுடன் ஈடுபட்டாள்; அதே உற்சாகத்துடன் அவர் தனது பருத்தி உடல்களில் கிழிந்த துண்டுகளை அடைத்து சரி செய்தார்; கடைசி வெளிச்சத்தில், வேறு வேலை இல்லாதபோது, அறை முழுவதையும் உன்னிப்பாகத் துடைப்பதில் தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்டான்.
அவர் தையல்காரரிடம் இருந்து சிறிய ஸ்கிராப்களைப் பெறுவார், மேலும் மிகுந்த பொறுமையுடன் அவர் பொம்மைகளுக்கான மென்மையான ஆடைகளை வடிவமைத்து உருவாக்குவார், அதே நேரத்தில் பொம்மைகளுக்கு நேர்த்தியான ஆடைகளைத் தைப்பார். அவர்களுக்கு அடுத்தபடியாக, தனது நல்ல காலத்தின் பெரிய அரங்குகளை அவர் கற்பனை செய்தார். மேலும் இசைப்பெட்டியில் இருந்து "பாரா எலிசா" என்ற இடைவிடாத சத்தத்திற்கு, அவர் ஒன்று அல்லது மற்றொரு ஜோடியை மேம்படுத்தப்பட்ட நடன தளத்தில், ஒரு உயர்த்தப்பட்ட மைய மேடையில் மாறி மாறி நடனமாடச் செய்தார், இதனால் அவரது சோர்வு மற்றும் வயதான முதுகு களைந்துவிடாது.
சிலர் நடனமாடும்போது, மீதமுள்ள ஜோடிகள் ஒன்றாக அமர்ந்து தங்கள் முறைக்காக காத்திருந்தனர். அழகான ஜெசிண்டோ தனது இறகு மற்றும் பருத்தி உடலை சுவரில் வைத்துள்ளார், அவரது கைகள் தாழ்வாக, உயிரற்ற, அடக்கமாக துலக்குதல், நீண்ட சிவப்பு ஹேர்டு ஜடை மற்றும் நித்திய புன்னகையுடன் அவரது காதலி. வாலண்டினா தனது வெற்றுத் தலையை மானுவலின் தோளில் தாழ்த்தினார், அவர் சைகையை விருப்பத்துடன் ஏற்றுக்கொண்டார், ஆனால் அவர் உணர்ச்சியற்றவராக நடித்தார், அவரது பளபளப்பான கருப்பு கண்களால் நேராகப் பார்த்தார், சமீபத்தில் சாண்டியாகோவால் திறமையாக கோடிட்டுக் காட்டப்பட்டது.
அவர் தனது எல்லா வேலைகளையும் முடித்த பிறகு, வயதானவர் தனது பொம்மைகளைப் பார்த்தார், மேலும் தனது சிறிய உயிரினங்கள் அசைவதைக் காண முடியாது என்பதை மீண்டும் அடையாளம் கண்டுகொண்டபோது அவரது கண்ணீரை வெல்ல முடியவில்லை. அவர்களுக்கு உயிர் மூச்சு கொடுக்க நான் எவ்வளவு கொடுப்பேன்!
மீண்டும் ஒரு நாள், மதியம் எட்டு மணிக்கு, மங்கலான இயற்கை ஒளி சிறிய மாடத்தின் எச்சங்களை பெரிதாக்கத் தொடங்கியதும், சாண்டியாகோ தனது பொம்மைகளை தனது அலமாரியில் வைத்துவிட்டு, ஒரு பழைய டிரங்குக்குள் சிறிய ஆடைகளை வைத்தார், இருப்பினும் சிறிது நேரம் அழகாகவும் பளபளப்பாகவும் இருந்தார். சமீபத்திய வார்னிஷ். பின்னர் அவர் வீட்டின் சமையலறைக்குச் சென்று இரவு உணவைச் சாப்பிட்டார், அவரது கண்ணாடித் தட்டில் அவரது கரண்டியின் ஒரே சத்தம், எண்ணெய் சூப் தெளிக்கப்பட்டது. அவர் இருட்டாக விரும்பியபோது, சாண்டியாகோ ஏற்கனவே படுக்கையில் இருந்தார், சிறிது நேரத்திலேயே அவர் தனது ஆழ்ந்த கனவுகளின் ஆழத்தில் விழுந்தார்.
ஒரு உறுதியான மற்றும் சலிப்பான ஒலி மட்டுமே சாண்டியாகோவை அவரது மரியாதையிலிருந்து வெளியே கொண்டு வர முடியும், மேலும் இது மாடியில் உள்ள பெட்டியிலிருந்து மீண்டும் மீண்டும் சிறிய இசை. "For Elisa" முன்னெப்போதையும் விட வலுவாக ஒலித்தது; திகைத்துப் போன சாண்டியாகோ கண்விழித்து தன் கட்டிலின் மீது அமர்ந்து, அறையிலிருந்து இசை வருவதை உடனடியாகக் கண்டுபிடித்தார், மேலும் முந்தைய நாள் மதியம் பெட்டியை சரியாக மூடாததற்காக அவரது தோற்றத்தை சபித்தார்.
முதியவர் படுக்கையில் இருந்த மேசையிலிருந்து தனது ஒளிரும் விளக்கை எடுத்து, நீண்ட நடைபாதையில் குளிர்ச்சியுடன் நடந்தார், அவர் ஒலியின் தோற்றத்தை அடையும் வரை. மாடிக்கு செல்லும் பொறிக்கதவின் வளையத்தை தன் கொக்கியால் பிடித்து இழுத்து ஏணியில் ஏறினான். உடனே அந்த இசை அனைத்தையும் ஆக்கிரமித்தது.
முழு நிலவின் வெளிச்சம் ஜன்னல் வழியாகப் பரவியது, முதியவரின் கண்களுக்கு முன்பாக, வாலண்டினாவும் மானுவலும் நடன மாடியில், ஒரு நுட்பமான பீங்கான் நடனத்தை அற்புதமாக நிகழ்த்தினர். முதியவர் அவர்களைப் பார்த்தார், அவர்களின் மென்மையான பொம்மைகள் நடனமாடி நடனமாடுகின்றன, மேலும் ஒவ்வொரு திருப்பத்திலும் அவர்கள் கண்களால் சாண்டியாகோவின் ஒப்புதலைத் தேடுவது போல் தோன்றியது, அவர் ஏற்கனவே சிரித்து அழத் தொடங்கினார்.
அந்த பார்வை ஏழை சாண்டியாகோவை மிகவும் அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது, அவரது கால்கள் நடுங்கத் தொடங்கின, அவரது மென்மையான உடல் உணர்ச்சிகளின் நடுக்கத்தால் நடுங்கியது. இறுதியில், அவரது கால்கள் கைவிட்டன, வீழ்ச்சிக்கு முன் அவரது கைகளால் எதையும் பிடிக்க முடியவில்லை. சாண்டியாகோ ட்ராப்டோரில் இருந்து ஏணியில் சரிந்து தாழ்வாரத்தின் தரையில் விழுந்தார்.
வீழ்ச்சியின் முடிவில், ஒரு விசித்திரமான சத்தம் "எலிசாவிற்கு" அமைதியாக இருந்தது, அது அவளுடைய பீங்கான் இதயத்தை உடைத்தது.
என்ற கதையைப் படித்தேன் Juan Herranz மிகுந்த ஆர்வத்துடன், இது பயனுள்ளதாகவும் எளிதாகவும் படிக்கக் கண்டேன். இந்த வலைப்பதிவை கவனித்துக்கொள்வதை நிறுத்த வேண்டாம். lbm ஸ்டோர் மாட்ரிட்