ආත්මය සනසන්නට කිසිදා ප්‍රමාණවත් නොවන වසන්තයක් අපේක්ෂාවෙන් අයිස්වලින් වැසී යාම වැනි ශෝකයක් රුසියානු සාහිත්‍යයේ මා නොදනිමි. හරියටම මේ හේතුව නිසාම, බොහෝ රුසියානු ශ්‍රේෂ්ඨ ලේඛකයින් සජීවී-ක්‍රියාදාම කුමන්ත්‍රණ සඳහා වූ ඔවුන්ගේ ආශාවන් අතර අපූරු සමතුලිතතාවයක් අපට ලබා දෙයි, එහිදී ඔවුන්ගේ චරිත සමාජීය සිට වඩාත්ම පුද්ගලික දක්වා සියල්ල ආමන්ත්‍රණය කරන පැවැත්මේ රැඳී සිටීමකට ඇද වැටේ.
ඇත්ත වශයෙන්ම, තත්වයන් ද උපකාරී වේ. XNUMX වැනි සියවස තරම් ඈත අතීතයකට යමින් සෑම රටකම හොඳම ලේඛකයින් ගලවා ගැනීමේ මගේ අභිප්‍රාය දැන ගැනීමෙන්, සාර්වරුන් හරහා හෝ ප්‍රතිනිර්මාණය කළ සෝවියට් නායකයින් හරහා කැපී පෙනෙන පන්තිවාදයක් ඇති, සෑම විටම කම්පනයට පත් වූ රුසියාවක් අපට හමු විය. හිටපු රුසියානු අධිරාජ්‍යයන්ගේ හැසිරීම. ඉතා මානව පරස්පරතා.
මේ අනුව, දොස්තයිවෙස්කි හෝ චෙකොව් වැනි ශ්‍රේෂ්ඨ ලේඛකයන් වෙනුවෙන් කතන්දර කීම දිගුකාලීන උනන්දුවකින් යුත් අභ්‍යාසයක් විය හැකි අතර, පසුකාලීනව නොපැමිණෙන විචිත්‍රවත් බවේ බලාපොරොත්තුවෙන් පෙරාගත්, කලකිරීම, විරසක වීම සහ අවස්ථා වලදී ආදර හැඟීම් අතර ඔවුන්ගේම සංවේදනයන් එක් කරයි. .
ශ්‍රේෂ්ඨ රුසියානු ලේඛකයන්ගේ උරුමය නව වත්මන් කතුවරුන් විසින් අත්පත් කර ගනී, ඔවුන් ඔවුන්ගේ මනඃකල්පිත හරස් අයිස්වලින් ද කැපී පෙනේ, එහිදී ආශාවන් සැමවිටම සමෘද්ධිමත් වූ අතර සාහිත්‍ය ක්ෂේත්‍රය තුළ බොහෝ හොඳ වත්මන් කතුවරුන් අතර සැක නොකළ ක්ෂිතිජයන් කරා කඩා වැටේ.
හොඳම රුසියානු ලේඛකයින් 5 දෙනා
චෙකොව්. කතාවේ රුසියානු සාරය
කෙටි ආඛ්‍යානය සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ඇන්ටන් චෙකොව් කෙටියෙන්, සංශ්ලේෂණයෙන්, යෝජනා කළ දේ සහ සරලව ප්‍රකාශයට පත් කළ දේ තුළ ලෝකයේ එම සාරය සම්ප්‍රේෂණය කළ හැකි කුඩා ශ්‍රේෂ්ඨ කතන්දර සමඟ කෙටියෙන් ආදරය කරන සියලු දෙනාගේම මූලික යොමු ලක්ෂ්‍යය එය වේ.
මෙම කථාව කෙනෙකුගේම ජීවිතය අතරමග නැවැත්වීමකි, ඕනෑම ස්ථානයකට යන ගමනේදී හෝ නින්දට යාමට පෙර සහායකයෙකු ලෙස භුක්ති විඳිය හැකි සම්පූර්ණ කියවීමකි. ඒ කෙටි පරිපූර්ණත්වයේ දී චෙකොව් සියළුම ශ්‍රේෂ්ඨතම ප්‍රාණවන්තයා ලෙස ක්‍රියා කරයි. ලේඛකයෙකු වශයෙන් ඔබ කෙටියෙන් කැප කිරීම කලකිරීමට කරුණක් ලෙස සිතිය හැකිය. සෑම කතන්දරකරුවෙක්ම ඔහුගේ වඩාත් සම්පූර්ණ හා සංකීර්ණ විශ්වයක් සඳහා විවර වන ඔහුගේ අවසාන නවකතාවට යොමු කරන බවක් පෙනේ.
චෙකොව් කිසි විටෙකත් පැහැදිලි ප්‍රවේශයකින්, සංවර්ධනයෙන් සහ වසා දැමීමෙන් විශාල හා යටත් වූ කෘතියක අර්ථයෙන් නවකතාවක් ලිව්වේ නැත. නමුත් ඔහුගේ වැඩ කටයුතු අද දක්වාම පවතින්නේ වෙනත් ඕනෑම හ .ක බලයෙන් ය. ඒ තරමටම, එකට ටෝල්ස්ටෝයි y දොස්තයෙව්ස්කි, එහි විවිධත්වය හා ගැඹුර සඳහා රුසියානු හා ලෝක සාහිත්‍යයේ අසමසම ත්‍රිත්වයක් රචනා කරයි.
එහි ආරම්භය අවශ්‍යතාවයෙන් සලකුණු විය. චෙකොව්ගේ කාලයේ ප්‍රබන්ධ තීරු ලිපි රචකයෙකු ලෙස ලේඛකයින්ට ඉහළ ඉල්ලුමක් තිබුණි. ඒකාබද්ධ වූ පසු, ඔහු අප කවුරුන්ද යන්න පිළිබඳ හොඳම ප්‍රතිබිම්බය ලෙස අද්විතීය දර්ශනය පිළිබඳ උපහාසය පිළිබඳ අදහස සමඟ කෙටියෙන් ලිවීම නතර කළේ නැත. ඔහුගේ වඩාත්ම වර්තමාන සම්පාදනයන්ගෙන් එකක්, මෙන්න:
දොස්තයෙව්ස්කි. සංකීර්ණ යථාර්ථවාදය
ආදර කතුවරුන්ට ස්තූතිවන්ත වෙමින් දොස්තයෙව්ස්කි සාහිත්‍යයේ හස්තයට යටත් වූ බව කිසිවෙකු නොකියනු ඇත. යමක් ඉස්මතු කළ හැකි නම් මහා දොස්තයෙව්ස්කි එය එහි සෑම චරිතයකම ආකර්ශනීය මනුෂ්‍යත්ව හැඟීමක් තුළ ඇති අමු ය.
නමුත් එය නිසැකවම විය. ආදර ව්‍යාපාරය, ඔහු ඒ වන විටත් ඔහුගේ පසුබැසීම මැද හසු වී සිටියද, ෆියෝඩර්ගේ පළමු ආහාරය වූ කියවීම් කෙරෙහි තවමත් මූලික බලපෑමක් විය.
සිදුවිය යුතුව තිබුනේ යථාර්ථය මුරණ්ඩු බව මෙම කතුවරයා සොයා ගැනීමයි. රුසියානු ජනතාවගේ නොසන්සුන්කාරී වාතාවරණයන් සහ සමාජයීය පිරිහීම නිසා තවත් බොහෝ කෞතුකාගාර ගෙන ඒම වඩාත් සත්‍යවාදී වූ අතර ආත්මයේ අවසාන අවශ්‍යතාවය දක්වා ගැඹුරු කිරීමට අධිෂ්ඨාන කරගෙන සිටියේය.
උත්කර්ෂවත් ආඛ්‍යාන සෞන්දර්යාත්මක බවක් තිබියදීත්, එහි පොදු තර්කය නම්, සාමාන්යකරණය කළ නීරස හැඟීම, සියල්ලටත් වඩා, පාලනය වූ ජනතාවකගේ බාහිර භාවය පාලනය කිරීම සහ සාර්වාදය සඳහා කැප වූ මිනිසුන්ගේ එකම ඉරණම ලෙස මාරාන්තික උපකල්පනය ය. .
තම රටේ සමාජ අභ්‍යන්තරය පිළිබිඹු කිරීමේ සහ ඔහුගේ චරිතවල ගැඹුරුතම ආත්මය සෙවීමේ එම අරමුණට අමතරව, සාහිත්‍යමය අරමුණක් වශයෙන් තම ජීවිත අත්දැකීම මඟ හැරීමට දොස්තයෙව්ස්කිට නොහැකි විය. මක්නිසාද ඔහුගේ දේශපාලන ස්ථාවරය, වරක් සාක්‍ෂාත් වූ අතර, ඔහුගේ සාහිත්‍යමය කැපවීම අනතුරුදායක යැයි සැලකිය හැකි වූ විට, අවසානයේදී ඔහු සයිබීරියාවේ බලහත්කාරයෙන් වැඩ කිරීමේ සිර ද toුවමක් කරා ගෙන යන ලදී.
වාසනාවකට මෙන්, ඔහු කුමන්ත්‍රණය සඳහා මරණීය දණ්ඩනයෙන් බේරුණු අතර, ඔහුගේ වාක්‍යයේ දෙවන කොටස ලෙස රුසියානු හමුදාවට සේවය කිරීමෙන් පසු ඔහුට නැවත ලිවීමට හැකි විය. මෙහි පහත දැක්වෙන්නේ "අපරාධ සහ දඬුවම්" හි වඩාත්ම වටිනා සංස්කරණයකි:
ටෝල්ස්ටෝයි. ඛේදජනක වංශකතාකරුවා
සාහිත්‍යයේ ඉතිහාසය තුළ කුතුහලය දනවන සුළු අහම්බයන් කිහිපයක් දක්නට ලැබෙන අතර වඩාත් හොඳින් දන්නා කරුණ නම් විශ්ව ලේඛකයින් දෙදෙනා අතර සර්වාන්ටෙස් සහ ෂේක්ස්පියර් අතර මරණ (ඒවා පැය කිහිපයක් පමණක් තිබිය යුතුය). මෙම මහා අහඹු සිදුවීම කතුවරයා විසින් බෙදාගත් එක සමඟ එකතු වී අද මා මෙතැනට ගෙන එන්නේ, ටෝල්ස්ටෝයි ඔහුගේ සගයා සමඟ දොස්තයෙව්ස්කි. ලෝක සාහිත්‍යයේ සිටි විශිෂ්ඨතම රුසියානු ලේඛකයින් දෙදෙනා සහ නිසැකවම සමකාලීනයන් ද වූහ.
එක්තරා ආකාරයක අහම්බයක්, ඉන්ද්‍රජාලික සමකාලීන බවක් ඉතිහාසයේ පද වල මෙම අනුකම්පාව ඇති කළේය. එය ඉතා පැහැදිලිය ... අපි රුසියානු ලේඛකයින් දෙදෙනෙකුගේ නම් යමෙකුගෙන් විමසුවහොත් ඔවුන් මෙම ලිපි එකතුව උපුටා දක්වනු ඇත.
පුරෝකථනය කළ හැකි පරිදි, සමකාලීන උපකල්පිත තේමාත්මක සමානකම්. රුසියානු සමාජය වටා ඛේදජනක, මාරාන්තික හා ඒ සමඟම කැරලිකාර හැඟීම් හේතුවෙන් ටෝල්ස්ටෝයි ද ගෙන යන ලදී. අශුභ වාදය පැවැත්මවාදී තත්ත්‍වයක් සඳහා ආශ්වාදයක් ලෙස සහ එහි මානවවාදය තුළ අතිශයින්ම දීප්තිමත් ය.
මෙන්න ඔහුගේ විශිෂ්ට කෘතිය වන "යුද්ධය සහ සාමය" හි හොඳම සංස්කරණයන්ගෙන් එකක්:
මැක්සිම් ගෝර්කි. රුසියානු අන්තර් ඉතිහාසය
XNUMX වන සහ XNUMX වන සියවස් අතර රුසියාවේ ජීවත් වූ දුෂ්කර කාලයන්, නිහ sile වූ ලෝකයකට හ voiceක් දීමට ඇති කැමැත්ත තුළ උත්සන්න වූ, දුක්ඛිත භාවයේ මානව ලක්‍ෂණ තුළ තීව්‍ර, විවේචනාත්මක, චිත්තවේගීය ආඛ්‍යානයට අනුග්‍රහය දැක්වීම සැලකිය යුතු කරුණකි. පළමු අවස්ථාවේදී සාර්වාදය සහ පසුව විප්ලවය.
සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් මැක්සිම් ගෝර්කිඔහුගේ නවකතාවත් සමඟ අපරාධ හා ද withුවම් සමඟ දොස්තයෙව්ස්කිට හෝ යුද්ධය සහ සාමය සමඟ ටෝල්ස්ටෝයිට සිදු වන්නේද එවැනිම දෙයකි. Historතිහාසිකව දishedුවම් ලැබූ මිනිසුන්ගේ හැඟීම් සංශ්ලේෂණය කළ හැකි සහ විප්ලවයක් සඳහා භීතිය, ඔරොත්තු දීමේ බලාපොරොත්තුව සහ ආත්මය තුළ ජීවත් වූ චරිත අවසානයේ කතාව වඩාත් නරක අතට හැරුණේ නම්, යක්ෂයාට පරාජය වීමට තවත් රාක්ෂයෙකු අවශ්‍ය වූ විට, ගැටුම හේතුවෙන් ඇති වන එකම නීතිය බලයයි.
මෙම රුසියානු කථිකයින්ගේ කියවීම් වලට වඩා සාහිත්‍යමය අත්දැකීම් ස්වල්පයක් දැඩි ය. ගෝර්කිගේ සිද්ධියේදී, සෑම විටම දේශපාලන තහවුරු කිරීමේ ලක්‍ෂණයකින් යුතුව, ඔහුගේ ආරම්භයේ සිටම ලෙනින් සමඟ සහ ස්ටාලින්ගේ පැත්තට ආපසු පැමිණියද, ඔවුන් නිසැකවම පිබිදීමක් නියෝජනය කළහ ඔහු උනන්දුවෙන් සහභාගී වූ මතවාදය තුළ විප්ලවයක් කළ නොහැකි ය. ඔහුගේ අවසාන කාලය තුළ ඔහු මුහුණ දීම හැර වෙනත් සදාචාරාත්මක විකල්පයක් නොතිබූ ස්ටැලින්වාදී මර්දනය ඔහුගේම මාංසයේ විඳි බව කියන අය ද සිටිති ...
ඇලෙක්සැන්ඩර් පුෂ්කින්. රුසියානු යථාර්ථවාදයේ පිබිදීම
සරල කාල නිර්ණය සඳහා, ඇලෙක්සැන්ඩර් පුෂ්කින් පසුව අතට පත් වූ ශ්‍රේෂ්ඨ රුසියානු සාහිත්‍යයේ පියාගේ භූමිකාව ලබා ගනී දොස්තයෙව්ස්කි, ටෝල්ස්ටෝයි හෝ චෙකොව්, විශ්වීය අකුරු වල ආඛ්‍යාන ත්‍රිත්වය. මක්නිසාද යත්, එක් එක් කථකයාගේ කාලයන්හි තේමාත්මක විෂමතාවය සහ වෙනස් වීමේ ප්‍රවේශය වෙනස් වූවත්, පුෂ්කින්ගේ ආහාරය සහ ආශ්වාදය යැයි සැලකෙන ඔහුගේ රූපය, ඔහුගේ පෑන තුළ රොමෑන්තිකවාදය දෙසට යොමු වූ විවේචනාත්මක දෘෂ්ටියක්, එම යථාර්ථවාදය බොර වන තුරු පසුකාලීන එක් එක් ශ්‍රේෂ්ඨයන් තිදෙනාගේම පරිකල්පනයට අනුවර්තනය විය.
ඇගේ මෘදු වංශාධිපති තොටිල්ලෙන්, පුෂ්කින් කෙසේ වෙතත්, ඔහු විවේචනාත්මක කථිකයෙකු ලෙස වැඩ කිරීම අවසන් කළේය, සෑම විටම එම ගුප්ත ආදර කතාවේ සිටම කර්තෘ තුළ සෑම විටම ඔහුගේ පිරිපහදු කළ අධ්‍යාපනයට සහ ඔහුගේ පළමු කාව්‍ය දිශානතියට ස්තූති විය.
ඒත් රොමෑන්ටිකවාදය පාඨකයින්ගේ හැඟීම් වලින් ආක්‍රමණය කරන ප්‍රබල මතවාදී මෙවලමක් ද විය හැකිය. සාර් රජුගේ වාරණයන් විසින් විය හැකි නැගිටීම් වල කේන්ද්‍රස්ථානය ලෙස සෑම විටම ඔහුව ඔවුන්ගේ දෘෂ්ටිය තුළ තබා ගත හැකි එම අභිලාෂය අර්ථ නිරූපණය කිරීම හොඳය.
ඔහුගේ වංශාධිපති සම්භවය හේතුවෙන් ඔහුට එරෙහිව දැඩි පියවර ගැනීමට නොහැකි ව සමාජ හා දේශපාලන ස්නායු මධ්‍යස්ථාන වලින් වෙන්ව සිටි පුෂ්කින්, මිථ්‍යාවන්ගෙන් පිරි ඒ ආකාරයේ ඉන්ද්‍රජාලික පුරුදු කෙරෙහි අවිවාදයෙන් පිළිගත් ප්‍රබල යථාර්ථවාදයක් දෙසට සිය ආඛ්‍යාන නිෂ්පාදනය මෙහෙයවමින් සිටියේය. සහ ජනප්‍රවාද, ඔහු සෑම විටම පුහුණුවේ ආදර හැඟීම් වලට සමාන ය.
