W epoce post-covidowej, z jej pandemiczną transformacją życia, ulotne spotkania i nieoczekiwane podróże wydają się bardziej małymi utopiami wzajemnych relacji z innymi przedstawicielami naszego gatunku. Dziwna krawędź najbardziej septycznej podejrzliwości dystansuje nas od maski przez każdego nieżyjącego rozmówcę.
I dlatego taka historia Dawid Szałaj przywraca nas do nowej upragnionej normalności, do tej koniecznej wspólnej przestrzeni mimo wszystko. W przeszłości, podczas podróży w dowolne miejsce na świecie, obcy przestawali być obcymi, stając się sugestywnymi postaciami, z którymi rozmawiało się, jakby pisało nieoczekiwane rozdziały naszego życia, dając nam szansę, która wskazywała na przygodę, bo tak chcieliśmy , w głębi duszy, tych z nas, których zachęciliśmy do wymiany tych pozdrowień i czegoś innego jak iskry, które zapalają nowe rzeczy.
Obecna narracja czasami potrzebuje wakacji od nadmiernie eksploatowanych gatunków, aby dostroić się do innych, bardziej literackich fal. intymny, egzystencjaliści nawet. Ponieważ czegokolwiek szukamy w czytaniu, zawsze jesteśmy zaskoczeni, gdy oprócz uników znajdujemy coś jeszcze, to uczucie, że w książkach przeżywa się wielkie przygody.
Podczas burzliwego lotu kobieta rozmawia z mężczyzną siedzącym obok niej w samolocie; ten mężczyzna wraca do domu z tragiczną wiadomością, która dotknęła także innego nieznajomego. Pilot spotyka pewnej nocy dziennikarza, którego życie ulega drobnym zmianom przed wyruszeniem na lotnisko. Każda z tych wypraw, zakuta w łańcuchy, otwiera drzwi do innych postaci, do innych żyć, do innych światów.
Podczas podróży z Londynu do Madrytu, Dakaru do Sao Paulo, Toronto, Delhi czy Doha, czy to w celu odwiedzenia kochanków, rodzeństwa, starszych rodziców, czy też nikogo, dwunastu bohaterów tej pracy doświadcza pełnego wachlarza ludzkich emocji, od samotności kochać i choć czasem o tym nie wiedzą, wchodzą w interakcje z innymi w sposób ulotny, zdecydowany i elektryzujący.
Tutaj możesz kupić powieść „Turbulencje” Davida Szalaya:
