W przypadku Carmen Maria Machado można obudzić w nas wrażenie kontrastu między gatunkiem literackim a tłem narracji. Ponieważ, co ciekawe, Carmen jest w stanie wybrać najbardziej nieoczekiwane dziedziny fikcji i zwykle dalekie od realizmu, aby mówić o bardzo bliskich aspektach naszego obecnego społeczeństwa.
Rzecz w tym, że wyszło dobrze. Głównie dlatego, że niewielu autorów jest zdolnych do takiego ćwiczenia synergii, dzięki któremu ostatecznie można zaproponować wszelkiego rodzaju rozprawy za pomocą metaforycznego odczytania fikcji. Science fiction, napięcie, a nawet horror to przestrzenie, w których Carmen wykazuje zdolność do literackiej ambiwalencji.
Ale poza tym, co do tej pory zostało przetłumaczone na język hiszpański przez tę amerykańską autorkę, jej odniesienia do Gabriel García Márquez jako odniesienie pierwszego rzędu każą nam podejrzewać, że w jego bibliografii jest również miejsce na narracyjną dziedzinę realizmu magicznego, w której wszystko ma swoje miejsce, jeśli umie się pogodzić to, co senne lub fantazyjne, z absolutnie namacalną lokalizacją czasoprzestrzenną .
Najlepiej polecane książki autorstwa Carmen María Machado
Jego ciało i inne strony
Jeśli ostatnio mówiłem o Argentynie Samantha Schweblin Jako jedno z wielkich odniesień do współczesnej historii, tym razem pokonaliśmy tysiące kilometrów na kontynencie amerykańskim, aby odnaleźć Amerykankę Carmen María Machado.
A na obu końcach najrozleglejszego z kontynentów cieszymy się dwoma przyprawiającymi o zawrót głowy piórami, obdarzonymi szczególną zdolnością kogoś, kto oddaje się opowieści i jej ulotności jako narzędzia narracyjnego zdolnego do sugerowania lub projekcji w magicznej syntezie historii i języka.
W przypadku tego zarezerwuj Jego ciało i inne imprezyCarmen María podchodzi do feminizmu z koniecznym zainteresowaniem protestu, nacechowanym przede wszystkim fizycznym i interesującym surrealistycznym punktem, który wynika z połączenia tej sumiennej intencji z naturalną skłonnością autora, który zwykle wkracza w fantastyczne historie lub science fiction. Coś jak darmowe sequele „Opowieść podręcznej” Margaret Atwood.
Chodzi o to, że w połączeniu intencji, z wibrującym rytmem przemówienia i jego magiczną jasnością symboli, które stają się podstawą tego, co jest opowiadane, czytanie postępuje z tym smakiem harmonii, gdy kończy się tom opowiadań grając tę samą symfonię.
Feminizm od zjawisk paranormalnych, niewątpliwe odzwierciedlenie procesu wyobcowania i alienacji, jaki towarzyszy ewolucji społeczeństwa, które obiecuje integrację kobiet, ale które schodząc w błoto rzeczywistości, zawsze kończy się ugrzęźnięciem w wielu kałużach. Kobiety pośród współczesnych apokalips, czyli jak stare biblijne plagi, czyli nic, co nie wynikałoby z ich wiecznego przyjęcia swojej naturalnej kondycji w obliczu świata zdecydowanego wyrzec się kobiecości. Historie zza grobu innych kobiet, które szukają niemożliwej sprawiedliwości dla swoich ciał okupowanych przemocą płci, która paradoksalnie pragnie wieczności gatunku, zgodnie z kanonami moralnymi. Moce pozazmysłowe jako ewolucje kobiet niezbędne do spełnienia wymagań ich wszechświata i które ostatecznie dają dar pełnego zrozumienia wszystkiego, nawet spraw seksualnych.
Nie zapominając o kwaśnym humorze (takim, który budzi rozczarowanie po pierwszym śmiechu) i z nowatorskim zamiarem zwrócenia się do najbardziej intymnych kobiet, które są projektowane w kierunku różnych założeń fantasy, ten tom ośmiu opowiadań składa się na interesujący projekt feministyczny. Feminizm rozciągnięty w kierunku tak nietypowych gatunków, jak terror, fantasy, science fiction i z tą pozostałością refleksji, którą zawsze można wydobyć z dobrego dzieła, które odchodzi od płodnej wyobraźni, ale która wykorzystuje swoje zewnętrzne skupienie do obserwowania naszego świata z większa perspektywa.
w domu marzeń
Lub gdy literatura jest aktem odwagi, obnażeniem zranionej duszy exce homo. Wszyscy tworzymy literaturę w historii naszego życia, ponieważ nasza rzeczywistość jest prawie całkowicie subiektywna. Chodzi o to, aby wiedzieć, jak wydobyć z tej subiektywności najbardziej obiektywne pojęcie, które jest zgodne z każdą inną duszą, która zasadniczo podziela ostateczną prawdę o rzeczach.
Kiedy była młodą, początkującą pisarką, Carmen Maria Machado poznała drobną blondynkę z wyższej klasy, wyrafinowaną i fascynującą absolwentkę Harvardu, z którą rozpoczęła swój pierwszy lesbijski związek, po kilku doświadczeniach seksualnych z mężczyznami. Dziewczyna była właścicielką idyllicznego domku w Bloomington w Wirginii: tytułowego wymarzonego domu. Ale sny zamieniły się w koszmary, gdy dziewczyna Machado zaczęła być zazdrosna, kontrolująca i paranoiczna, później oskarżając ją o zdradzanie jej ze wszystkimi i kończąc na słownej, a nawet fizycznej napaści na nią.
Ta książka jest świadectwem toksycznego związku, w którym agresorem nie jest heteroseksualny mężczyzna o mentalności patriarchalnej i macho, ale lesbijka. I to jest pierwszy element, który nadaje wartość tekstowi: potępienie przemocy ze strony partnerów intymnych w społeczności dziwny. Ale wyjątkowa jakość propozycji Machado idzie dalej: zamiast pozostawać w zwykłym ćwiczeniu osobistego świadectwa, wykorzystuje historię przeżytą – i wycierbioną – do dalszego zgłębiania tematu, bawiąc się nim literacko. I robi to, manipulując gatunkami narracyjnymi – powieścią romantyczną, powieścią erotyczną, powieścią inicjacyjną, powieścią grozy… – co pozwala mu opowiedzieć swoją historię i jednocześnie zastanowić się, w jaki sposób my opowiadamy swoją.
Rezultat: nowa próbka ogromnego i transgresyjnego talentu Carmen Marii Machado, jednego z najbardziej radykalnych i klarownych kobiecych głosów na współczesnej scenie literackiej, zdolnego do połączenia eksploracji formalnej z absolutną przejrzystością w historii przeżywanego doświadczenia i seksualności. Książka jest błyskotliwym i uwodzicielskim piruetem literackim, a także niezwykle szczerym świadectwem emocjonalnego i fizycznego znęcania się.
