Będąc pisarzem z jednego z byłych regionów wchodzących w skład Jugosławii, np Dubrawka Ugresic Oznacza to posiadanie koniecznie konstruktywnego i kreatywnego doświadczenia. To kwestia równowagi, ocalenia ludzkości przed ostatnią katastrofą w Europie, która zakończyła wiek XX praktycznie w tym samym miejscu, w którym rozpoczął się pierwszą Wielką Wojną.
Dla doświadczonego pisarza, takiego jak Dubravka, wielkie dzieła materializują się dzięki cierpliwości i podstawom. Dodaje do tego cnotliwą umiejętność obserwacji i pełne nadziei przekonanie o swojej literaturze uzdrawiającej. Bez wątpienia kompozycja składników, która zyskuje zwolenników dzięki harmonii i zadaniom narracji z pragnieniem transcendencji.
W Dubravce zostaje odkryte pojęcie pisarki totalnej, twórcy, która nie poddaje się w wysiłkach, aby jej bibliografia stała się jedną obszerną książką, świadectwem w odcinkach, w których jej własna ewolucja dodaje pryzmaty i krawędzie. egzystencjaliści wypełnione tą wiedzą z doświadczenia, która nadaje sens naturalnym sprzecznościom człowieka. Twórczość chorwackiej pisarki zakończy się, gdy skończy swoją ostatnią książkę. Tymczasem wszystko jest fastrygowane tą lekką i jasną nitką, która kończy się fastrygowaniem wszystkiego.
Top 3 polecanych powieści Dubravki Ugresic
Wiek skóry
Skóra ma pamięć jak kora starego drzewa. W tej książce odkrywamy, w jaki sposób tatuaże pamięci kreślą zmarszczki i fałdy, zaznaczając i ścierając skórę właściwą, wyznaczając niezatarte bruzdy tego, czym w końcu jesteśmy.
Tatuaże i modyfikacje ciała, muzyka, która barwi i niuansuje wydarzenia sportowe, Planeta małp, humor i doświadczenie. Upadek Jugosławii i późniejsze wygnanie autora skłaniają do refleksji na temat nacjonalizmu, zbrodni i polityki.
Dubravka Ugresic odważnie patrzy w górę, by przyjąć humanistyczną perspektywę, portretując w ten sposób te kultowe postacie z byłego bloku wschodniego, które obecnie pracują jako sprzątaczki w Holandii lub otwierają tajne sklepy z produktami z ich krajów pochodzenia. Dubravka Ugrešic, laureatka Międzynarodowej Nagrody Neustadt, elegancko prowadzi nas ku kluczom, które pozwalają zrozumieć teraźniejszość: od La La Land po trupa Lenina.
Zorro
W obliczu oszustwa i trompe l'oeil człowiek nie jest tak przebiegły jak lis. A może wynika to z chęci bycia oszukanym. Ale prawdą jest również, że podobnie jak lis pragmatyczny człowiek zawsze szuka wejścia i wyjścia, zanim wejdzie do zagrody swoich pragnień, zachwytów, występków i nadziei.
Lis to bękart: istota dzika, oszukańcza i złodziejska, istota nierespektująca zasad i ograniczeń; dokładnie tak jak autorka. A także jako głos tej opowieści, fragmentarycznej i wielojęzycznej, którą być może możemy nazwać „powieścią”. Pytanie jest tylko jedno: jak powstają historie?
Narratorka w poszukiwaniu odpowiedzi przejedzie ze Stanów Zjednoczonych do Japonii, przejeżdżając przez Rosję, Włochy i Chorwację, i opowie nam o pisarzach posiadających tajne autobiografie, artystach nagrodzonych dzięki wdowom, romansach naznaczonych wybuchem wojny i dziewcząt, które w kilku słowach przywołują całą potęgę literatury. Nabokov, Pilniak, Tanizaki... Wykłady, ćwiczenia i wywiady.
A przede wszystkim gram w genialną łamigłówkę, która łączy w sobie doświadczenia, refleksje i inwencję, i która zaprasza nas do zbadania zwodniczej granicy, która istnieje między rzeczywistością a fikcją. Wspaniałe dzieło Ugrešicia to niezrównana autofikcyjna przygoda, która pogrąża czytelnika w literackim labiryncie, by zdobyć moc opowieści. Złożony i mroczny artefakt, który łączy w sobie pasję, humor i erudycję, ramię w ramię z jednym z najważniejszych głosów na obecnej europejskiej scenie.
Baba Jaga złożyła jajko
Rzeczą Dubravki jest ta formalna destrukcja, która skupia wszystko na pięknie estetyki i na transcendencji gestów, które są zwykle bezcenne, ale zawsze pełne znaczeń, których nikt nigdy nie chciałby wyjaśnić...
Baba Jaga to mroczne i samotne stworzenie, czarownica, która porywa dzieci i mieszka w lesie, w domu na kurzych łapkach. Ale podróżuje też po opowieściach i w każdej z nich przybiera nową postać: pisarki, która wraca do rodzinnej Bułgarii swojej matki, która nękana starością prosi ją, by odwiedziła miejsca, które już odwiedziła. nie móc wrócić; trio tajemniczych starszych pań, które przez kilka dni przebywają w uzdrowisku specjalizującym się w kuracjach długowieczności; oraz folklorysta, który niestrudzenie bada tradycyjną postać wiedźmy.
Stare kobiety, żony, matki, córki, kochanki. Wszyscy spotykają się w Babie Jadze. W połowie drogi między autobiografią, esejem i opowieścią o zjawiskach nadprzyrodzonych, jej historia staje się historią Meduzy, Medei i wielu innych przeklętych postaci, rysując ekscytujący tryptyk o tym, jak kobiety pojawiają się i znikają ze zbiorowej pamięci.
Mistrzowska opowieść o baśniach, która pełna dowcipu i wnikliwości stawia w centrum uwagi dobrze znaną postać perwersyjnej staruszki. Fascynująca podróż, w której Baba Jaga, przybierając liczne przebrania, zaprasza nas do odkrywania świata mitów i refleksji nad tożsamością, kobiecymi stereotypami i siłą baśni.
