Bądźmy szczerzy, dzięki serii filmów Rocky boks zyskał tę epickość, którą tylko fikcja może nadać dowolnemu aspektowi życia. Ale poza tym, że Sylvester Stallone został poddany tysiącu i jednemu pobiciu, z którego w końcu wyszedł triumfalnie po pocałowaniu płótna, znajdujemy także literaturę, w której bokserski nabywa ten zakres walki twarzą w twarz z samym życiem. Bo przy każdym zadanym ciosie wyczuwamy wściekłość i chęć doskonalenia się, która wykracza poza zwykłe zwycięstwo nad przeciwnikiem.
Życie uderza mocniej niż jakakolwiek rękawiczka między dwunastoma strunami. Przy wielu okazjach sytuacja osobista najsłynniejszych bokserów leży u podstaw idei walki na wszystkich poziomach, konfrontacji z nieszczęściem, ale także ostatecznego poddania się zatraceniu. Ponieważ chwała pierścienia czasami tylko maskuje tę porażkę duszy. Dusza, która żyje jako alter ego Dorian Gray w tym obrazie, w którym zaznaczają się bruzdy istnienia.
Nie żeby każdy bokser niósł ten soczysty literacki aspekt między chwałą a zatraceniem. Ale jest kilka pasujących przykładów. A o wielu z nich napisano, aby wprowadzić nas w fascynujący paradoks, ambiwalencję sukcesu i porażki jako rzeczy spotykanej twarzą w twarz. Od Rocky Marciano po Muhamada Ali czy Hurricane Carter w Stanach Zjednoczonych. Albo od Urtain do Perico Fernándeza. Jeszcze niedawno, takie przypadki jak Tyson czy Poli Díaz, cień tragedii zawisł nad najbardziej rozpoznawalnymi bojownikami jako przekleństwo Olimpu przy wielu okazjach.
Top 3 najlepsze książki o boksie
Król świata, David Remnick
Kiedy tej nocy w 1964 roku Muhammad Ali, wówczas znany jako Cassius Clay, wskoczył na ring, by stawić czoła Sonny'emu Listonowi, wszyscy uznali go za irytującego, wstrętnego mężczyznę, który poruszał się i mówił za dużo. Sześć rund później Ali nie tylko został nowym mistrzem świata w wadze ciężkiej: był „nowym czarnym człowiekiem”, który wkrótce przekształci politykę rasową, kulturę popularną i pojęcie bohaterstwa w Ameryce.
Odkrywając karierę Ali z siłowni w Louisville w stanie Kentucky, autor tworzy obraz niezrównanego bogactwa, dostarczając nam żmudnego portretu motłochu, który kierował tym biznesem, felietonistów, którzy zdominowali reportaże sportowe, śmiałego Normana Mailera i tajemniczego Malcoma. X.
Nikt nie uchwycił Aliego z taką wyrazistością, pasją i przenikliwością jak David Remnick, zdobywca nagrody Pulitzera i reżyser New Yorker, Ale Król świata To znacznie więcej: to kronika jednego z najbardziej żywotnych i przyprawiających o zawrót głowy czasów w Stanach Zjednoczonych - cudownej dekady; i oddaje sprawiedliwość szybkości, wdziękowi, odwadze, humorowi i entuzjazmowi jednego z największych sportowców i jednej z najbardziej fascynujących osobowości naszych czasów.
Z boksu — Joyce Carol Oates
Nikt lepszy niż Joyce Carol Oates do tworzenia literatury bokserskiej. Celem tego wpisu nigdy nie było dostarczenie informacji technicznych na temat tego sportu, ale raczej chęć podkreślenia jego najciekawszego aspektu, literatury pomiędzy eposem a tragedią, która łączy się z niemożliwymi pragnieniami transcendencji, wiecznej młodości i ludzkiej nieśmiertelności...
Boksu to prosty, dramatyczny i sugestywnie głęboki esej. Uderza cię, zmieniając twoje wspomnienia w skoki, haczyki lub prosto w prawo. Stawia cię w sytuacji, w której niewrażliwość zmienia cię tylko w jedną rzecz: boksera.
Esej, w którym odnosząca sukcesy amerykańska powieściopisarka oddaje trafne refleksje na temat bycia biednym i upartym, nad potrzebą tworzenia bohaterów i umiejętności odniesienia sukcesu, wpatrując się w jej spojrzenie i kierując nasze ku korzeniom boksu, wnosząc unikalne punkty widzenia na temat, na który pisali autorów takich jak Ernest Hemingway czy Mark Twain: boks jako metafora, jako spektakl i historia, boks widziany przez literaturę, kino i kobiety.
Cała prawda
Jeśli istnieje bokser z ostatnich czasów, któremu udało się nieść tę płytę mitu chwały i zagłady, to bez wątpienia jest to Tyson. Brak rywali doprowadziło go do idei niepokonanego, która kończy się wyniesieniem go na szczyt tuż przed osiągnięciem otchłani…
Boks dla Tysona zawsze był kwestią życia i śmierci. Dorastał bez ojca, w otoczeniu ludzi, którzy dawali mu miłość ciosami i na ulicy, gdzie był obiektem kpin starszych chłopców. Ale dzięki boksowi udało mu się znaleźć drogę ucieczki, która pozwoliła mu zostać w wieku zaledwie dwudziestu lat mistrzem świata w wadze ciężkiej, a nie młodocianym przestępcą.
Ale sukces przyniósł mu z czasem problemy. Tak wielu, że Tyson trafił do więzienia, skąd wyszedł z tylko jednym pragnieniem: napisać swoje wspomnienia i ukształtować biografię naznaczoną nie tylko nędzą i boksem, ale także sławą, za pieniądze, narkotyki i kobiety, wszystko to jest kariera Tysona, biografia człowieka, legendy na ringu i poza nim. „Epicka opowieść o człowieku, który walczy ze swoimi lękami”. Spike Lee "Doskonałe połączenie filmu Tarantino i opowiadania Toma Wolfe'a." Michiko Kakutani, The New York Times „Potężny i przerażający. Żywa historia, jak niewiele innych ”. Dziennik "Wall Street.
