3 najlepsze książki Thomasa Harrisa

Kiedy mówisz o thriller w sferze kinematograficznej wszyscy pamiętają «Milczenie owiec»Jako jeden z tych filmów, który ustanawia nowy kamień milowy, szczyt, do którego trudno jest dotrzeć pomimo prób odpowiedzi, że każde trzęsienie ziemi powoduje, nawet za kontynuację sagi, której sam główny aktor, Anthony Hopkins, zaprzecza.

Za historią zabraną do kina kryła się fabuła powieść „Milczenie niewinnych”, Thomas Harris który zachowywał cierpliwe milczenie do 2019 roku, w którym powraca z nową energią i bardzo różnymi argumentami. Bo prawda jest taka, że ​​saga o intensywności Hannibala Lectera musi pozostawić swoje konsekwencje w kreacji, w etykietowaniu, w tym, czego oczekują od ciebie czytelnicy.

Z drugiej strony warto również wziąć pod uwagę, że w tym odwrotnym zjawisku, które występuje u pisarzy, którzy nie są jeszcze w pełni rozpoznawani na całym świecie, absolutna eksplozja filmu doprowadziła już wielu czytelników do książki jego pierwsza część „Czerwony smok”. I tak w synergii autor wyszedł zwycięsko w wykładniczej sile swojej pracy pisarskiej.

Być może wraz z komercyjnymi wymaganiami oryginalnej historii pojawiły się kolejne sequele. A gdy dzieło jest prawie doskonałe, wszystko, co następuje później, by nie utrzymać tego samego poziomu, będzie wydawać się nijakie.

Tak więc, jak mógł zadecydować sam Harris, najlepiej jest pozwolić, aby czas minął, nawet bardziej niż dekadę po ostatnim pojawieniu się psychiatry Lectera. I w ten sposób uwolniony z kajdan, aby ponownie odsłonić się przed ogółem. Zmiana trzeciego i pełnego zaufania w zdolność do zapomnienia o wszystkim powyżej, wciąż ciągnąc uznanie autora za doskonałe twierdzenie ...

Top 3 polecane powieści Thomasa Harrisa

Cisza niewinnych

Powiedzenie, że obraz wart jest tysiąca słów, może być przydatne w wielu różnych dziedzinach dzięki krystalicznie czystej wizji.

Ale w literaturze rozumianej jako kreacja autora i odtwarzanie czytelnika powiedzenie pozostaje na glinianych stopach, bo chodzi bardziej o wyobraźnię niż o bezpośrednią wizualizację. Tym bardziej w powieści o wielkiej psychologicznej głębi, takiej jak ta. Imię Clarice Starling to przywołanie roli Jodie Foster, która została psychiatrą FBI.

A jednak relacja między jego koleżanką, w wersji kryminalnej, a samą Clarice staje się w powieści znacznie bardziej płodna. To w tej historii najlepiej rozwija się nierówna walka między umysłem mordercy a umysłem lekarza mierzącego się ze złem w całej jego głębi, od uogólnionej koncepcji psychopatii po introspekcję w atawistycznych lękach naszego gatunku, z którymi wydaje się Hannibal. grać.

Sprawa rozwija się w powieści z taką samą i intensywną bezwładnością, jak dziwny związek między destrukcyjnym a chorobliwym, od lekarza i konkretnego pacjenta do zbadania nawet najczarniejszej studni.

Hannibal

Kto wie, czy Hannibal był zadowolony ze swojej specjalnej pomocy w rozwiązaniu sprawy mordercy Buffalo Billa? Chodzi o to, że jego interwencja posłużyła mu do zrealizowania planu własnej ucieczki.

A jego życie poza więzieniem wydawało się jeszcze bardziej niebezpieczne dla społeczeństwa niż życie mordercy schwytanego dzięki jego wskazówkom. Przez chwilę jego nazwisko wydaje się Clarice tylko złym wspomnieniem.

Ale właśnie wtedy, gdy jego życie zawodowe zbliża się do trudnego do rozwiązania kryzysu, cień Hannibala pojawia się ponownie. Może chodziło po prostu o to, że drapieżnik czeka na moment słabości swojej ofiary.

Chociaż przynajmniej oznaczało to, że Hannibal cenił umiejętności Clarice, gdy była u steru jego życia. A jednak jest to moment zjazdu, bo zdecydował i nikt nie jest w stanie przejąć wodzy w sprawie, w której przestępcą jest Lecter.

Oczywiście asystenci byli zbyt wyniośli, by można je było powtórzyć w nowym dziele. Ale dobra kawa zawsze może zostawić ciekawe fusy iw tej nowej odsłonie cieszyła się przemierzaniem nowych labiryntów wymyślonych psychiatrii.

kari mora

A mimo wszystko zawsze znajdą się czytelnicy, którzy uznają, że Harris ich zawiódł. Cień Hannibala jest wydłużony, a Cari Mora nie ma takiej siły jak postać. Ale tym razem nie chodzi o personalizację fabuły, ale o rozmycie jej między kolejnymi postaciami i przestrzenią tak niepokojącą, jak magnetyzującą w domu.

Ponieważ wielka rezydencja, którą utrzymuje Cari Mora, może pomieścić wielki współczesny skarb, ten, który sam Pablo Escobar zostawił bezpiecznie w samym Miami, mieście tak amerykańskim, jak kolumbijskim.

Hannibal zagłębił się w istotę zła jako ponurego przezwyciężenia człowieka. W tym przypadku to pieniądze i ambicja napędzają wszystko, dewaluując ludzką kondycję do tej dumy z pieniędzy, która anuluje właśnie ludzką kondycję tego, kto aspiruje.

Ci, którzy poszukują skarbu, to oczywiście wyselekcjonowana grupa potężnych mężczyzn, pełnych wrogości i braku skrupułów. A w swoich koszmarach zamienionych w mokre sny będą mogli zrobić wszystko, aby zdobyć wspaniały łup.

Cari Mora jest przeszkodą, a jednocześnie przedmiotem pożądania dla Hansa-Petera, najbardziej żarliwego poszukiwacza ukrytego dziedzictwa Escobara. Pomiędzy nimi a obecnością domu, który również czerpie kapitał z istoty skrywanych przez siebie wydarzeń, rozgrywa się mroczna powieść o nieprzewidywalnym zakończeniu.