Jeśli obecny gatunek noir jest trendem, którego punktem wyjścia jest kryminał, Jonathan Lethem, kiedy podchodzi do tego gatunku, jest kolejnym rodzajem bardzo osobistej ewolucji z tego samego pochodzenia. Czasami wydaje się, że rzecz ma zamiar włamać się do klasycznej policji Kupiec, ale w końcu ich wątki rozciągają się na inne pomysły. Pytanie jest podobne do wyciągania narracji kryminalnej w celu oczyszczenia lub wydestylowania innych rodzajów problemów.
Oczywiste jest, że czarny gatunek doprowadza nas do skrajności w zachowaniu, konsekwencjach lub motywach zbrodni. Nakreślenie w tym kontekście postaci po jednej lub drugiej stronie mordu dnia pozwala zagłębić się w otchłanie dokonane modus vivendi. I na koniec, jeśli autor sobie tego życzy, wszystko posuwa się do przodu, obracając się wokół zbrodni, a w przypadku Lethem morderstwo służy jako punkt odniesienia i znak dla wszystkiego, co może się dalej rozwinąć.
Ale jak powiedziałem, Lethem's to nie tylko styczny noir. W jego bibliografii znajdujemy także wiele innych powieści, które zbliżają go do innego Jonathana o tym nazwisku franken. Łączy go zamiłowanie do najbardziej sugestywnych scenerii, czasem destrukcyjnych z kontrkulturowej perspektywy. A także z Franzenem dzieli się doświadczeniem w rozbijaniu rzeczywistości, aby analizować w swoich żywych fabułach aspekty, które mogą nam przynieść tylko wielcy gawędziarze.
Oryginalne propozycje, które nadają temu nieco dziwnemu posmakowi ze względu na decyzję pisarza, by powiedzieć nam, czego chce, przechodząc lekko przez pień, który mógłby być głównym i prowadząc nas dalej, do gałęzi, na których wiszą ostateczne owoce jego intencji narracyjnej.
Top 3 polecanych powieści Jonathana Lethema
sieroty Brooklyn
Śledczy, policjanci i wszelkiego rodzaju bohaterowie w poszukiwaniu przestępcy na służbie. Wszystkie skrupulatnie zbudowane przez pisarza, który daje im życie. Traumy, poczucie winy, nieoczekiwane powiązania… Wszystko jest możliwe, aby umożliwić zwrot akcji. Ale sprawa Lionela Essroga to świetna charakterystyka, której nigdy nie można zapomnieć.
„Mam zespół Tourette'a”. Słowa płyną niekontrolowanie, a ręce nie mogą powstrzymać się od impulsywnego i kompulsywnego dotykania wszystkiego, co jest blisko. Taki jest los wychowanego w sierocińcu Lionela Essroga, który wraz z trzema przyjaciółmi z dzieciństwa pracuje dla lokalnego gangstera Franka Minny w nielegalnej agencji detektywistycznej.
Morderstwo Franka zmusi go do zagłębienia się w złożony i mroczny wątek relacji, gróźb i przysług, które składają się na Brooklyn, który myślał, że zna tak dobrze i gdzie nikt nie jest tym, kim się wydaje. Sieroty z Brooklynu znacznie wykraczają poza to, co moglibyśmy uznać za powieść kryminalną, podważając gatunek i nadając mu nowe niuanse, aby uzyskać wysoce oryginalny tekst.
dziki detektyw
Dziki jak ten sam świat, który daje schronienie dzikim bestiom. To, co tam jest, poza niczego niepodejrzewającym biurem Phoebe Siegle, to piekło, które chce pochłonąć każdy ślad ludzkości. Ponieważ przedstawiony przypadek to szczegół, ważna jest niegościnna przestrzeń, która po nim pozostaje.
The Savage Detective zaczyna się od wizyty kobiety u prywatnego detektywa: Phoebe Siegle, sarkastyczna mieszkanka Nowego Jorku, pojawia się w zniszczonej przyczepie Charlesa Heista na przedmieściach Los Angeles, aby pomóc jej odnaleźć Arabellę, córkę zaginioną od jej przyjaciółki.
Jedyne wskazówki, jakie może jej dać, to dziwaczna społeczność buddyjska w Kalifornii i Leonard Cohen, na punkcie którego dziewczyna ma obsesję. Samotnik małomówny, który trzyma oposa w szufladzie biurka, Heist natychmiast zaakceptuje żywiołową i gadatliwą Phoebe jako towarzyszkę. Niezwykła para wyruszy w podróż wśród bezdomnych na obrzeżach Los Angeles i przez najbardziej niegościnne miejsca na pustyni Mojave, gdzie poza wszelkim prawem i porządkiem żyją dziwne społeczności.
W tym filmie noir z apokaliptycznym podtekstem uznany autor Sierot z Brooklynu zabiera nas do niespokojnych i niestabilnych politycznie Stanów Zjednoczonych. The Savage Detective to kolejne niezwykłe osiągnięcie jednego z wielkich odniesień literatury amerykańskiej.
anatomia gracza
Witamy w cudownym świecie hazardu. Smugi, które pojawiają się i znikają, aż w końcu pech pożera wszystko. Tym bardziej, że jest się pogrążonym w idei zemsty jako pokusie samobójczej. I że wszystko zaczyna się dobrze, nieuchronnie dobrze.
Alexander Bruno uczynił z przypadku swój zawód. Z walizką na backgammona i smokingiem udaje się przez Berlin do luksusowej rezydencji Herr Köhlera, gdzie zagra w grę, która spłaci długi narosłe po pecha w Singapurze. Ale kości nie są po jego stronie i gra idzie źle. Jest przekonany, że dary telepatyczne, które do tej pory czyniły go zwycięzcą, zawodzą go.
Być może jest to spowodowane pojawieniem się w jego polu widzenia niewygodnego miejsca, które zaciemnia mu wzrok iz powodu którego musi udać się do Kalifornii, przyjmując pomoc finansową, którą bezinteresownie oferuje mu stary przyjaciel z dzieciństwa. Podobnie jak jego wizja, jego życie czasami się rozmywa.
Jonathan Lethem powraca z niepokojącą i niezwykłą powieścią, która zagłębia się w to, jak dobre karty w grze życia mogą obrócić się przeciwko tobie i sprawić, że znikniesz. Głęboki portret psychologiczny bohaterów tej nowej historii potwierdza, że Lethem jest jednym z najbardziej błyskotliwych i oryginalnych pisarzy swojego pokolenia.
