Cała postać socjologicznych reperkusji w Meksyku, czysto powieściowy aspekt Hector Aguilar prowadzi nas przez to pole ostrości od wyboru tematu do rozwinięcia fabuły. A może to coś więcej blask, z jakim rozpada się każda historia spraw, abyśmy rozważyli jak najdokładniej każdy temat, który przechodzi przez twoje ręce.
W każdym razie na tym etapie swojej kariery pisarskiej, wśród wielu innych obowiązków, którym poświęcił się z takim samym oddaniem, można go już włączyć do wybranej grupy meksykańskich narratorów epoki, jak Carlos Fuentes o Elena Poniatowska. Poza kontrowersjami i zamiłowaniem do niektórych ideologii, bibliografia Héctora Aguilara daje nam tę humanistyczną błyskotliwość narratora zajętego wiarygodnością swoich opowieści z zamiarem kronikarskim.
Ponieważ realizm Aguilar Camín wynika z absolutnej nagości dusz bohaterów. Abyśmy odkryli skromność wstydu i nędzę głębszą, bardziej niż rany, które już pokrywają je na skórze...
Top 3 polecanych powieści Héctora Aguilara Camína
Plagiat
Życie jest czasem jak tragikomedia uwikłań. Tylko, że sprawa nabiera odcieni gorzkiej szarości, gdy wszystko sprzysięga się ze scenariusza, który staje się nieoczekiwany. A raczej dlatego, że twoi najgorsi wrogowie, w tym ci, którzy dezerterują z twoich własnych szeregów, zaskakują cię atakiem od tyłu...
W poniedziałek ogłosili, że wygrał nagroda literacka. We wtorek oskarżyli go o plagiat niektórych artykułów prasowych. W czwartek oskarżyli go o posiadanie plagiat również temat wielokrotnie nagradzanej powieści. W następny poniedziałek siedemdziesięciu dziewięciu pisarzy podpisało list żądający zwrotu nagrody i rezygnacji ze stanowiska na uniwersytecie, małym imperium. W środę zrezygnował z nagrody i stanowiska.
W tę samą środę dowiedział się, że jego żona ma układy z inicjatorem kampanii przeciwko niemu. W poniedziałek następnego tygodnia przynieśli mu nagranie rozmowy między żoną a rywalem. W czwartek jego rywal obudził się zadźgany. W piątek odwiedziła go policja. Wszystko to wymaga wyjaśnienia. Wyjaśnieniem jest ta powieść: gra luster o plagiacie, podziwie, zawiści, zazdrości, przypadku, śmierci. I policja.
do widzenia rodzice
Wyobraźnia nigdy nie jest tak potężna, jak przed starym zdjęciem naszych rodziców. Poza symbolem czasu dziwnie zatrzymanego na papierze lub właśnie opartego na tym małym cudzie, przenosimy się w czasie i niemalże wydaje się, że możemy dotknąć wrażeń z tamtych dni naszych rodziców. Bo jego uśmiech czy melancholijne spojrzenie dociera do nas jak promień światła. Błysk relatywizujący życie i to, co zostało doświadczone po obu stronach krzyżowania się genów, które łączą istnienia...
Fotografia antycypuje i ukrywa historię rodziny. Podążając za iskierkami, które to zdjęcie otwiera w jego pamięci, Héctor Aguilar Carmín stworzył tekst o ujmującej intymności i przejrzystości o śladach rodzinnych, o osobistej pilności narracji, która może powiedzieć, kim byli twoi dziadkowie, jak poznali się twoi rodzice, dlaczego dlaczego pobrali się, dlaczego się rozstali, dlaczego byli tacy, jacy byli i dlaczego ty jesteś, jaki jesteś.
Wszyscy kiedyś wyobrażaliśmy sobie to pytanie. Aguilar Carmín zagłębia się w nią aż do ostatecznych konsekwencji, z nienaganną, poruszającą prozą i otaczającą, nieoczekiwaną, dziwną i znajomą fabułą jak samo życie.
Dożywotni
Czy przyjęcie i milczenie przyznania się do zbrodni w afekcie czyni nas wspólnikami? Czy możemy uciec od ciężaru przeszłości? Czy jesteśmy bohaterami naszego losu czy zwykłymi statystami? Te i inne pytania stawia ta emblematyczna powieść o skrajnych wyborach.
Serrano, Felo, Pato i Liliana wiążą się z siecią milczeń, zdrad i obsesji przecinanych latami, które śmierć znajomego ponownie rozpęta. Pozbawiona morału opowieść o otchłaniach fatalnej miłości, ambicji i delirium, Toda la vida jest także nostalgiczną podróżą po utraconych terytoriach bohemy w Mexico City, literackim dochodzeniem nad sposobem pisania powieści i przypomnieniem zgniłe stosunki między policją a polityką w Meksyku starego reżimu.
Po sukcesie Adiós a padres, słynnej autobiograficznej powieści Héctora Aguilara Camína, Toda la vida oznacza jego powrót do fikcji w najczystszej postaci, w której słowa służą niepokojącej historii o miłości, zazdrości i mocy, która cię nie opuszcza obojętny dla żadnego czytelnika.
