należą do rodu Sanchez Dragó Od samego początku budzi kontrowersje, jest odzwierciedleniem inercji i uprzedzeń, które są w dużej mierze nasze. Ale możemy śmiało założyć się, że to, co zapewnia, to baza pozbawiona dogmatów i konsekwentne robienie rzeczy tylko dlatego. I prawdopodobnie to zapewnia odporną na bomby osobowość i kreatywność.
Mówienie o Ayancie Barilli to skupienie się na tym polu twórczym, które coraz częściej zabiera ją w literackie przestrzenie. Chociaż oczywiście wyróżnienie bycia finalistą nagrody Planet Award 2018 z pewnością pomoże w dalszym odkrywaniu nowych scenariuszy.
A jednak wkrótce odkrywamy podstawowe uzasadnienie pisania, te powody, które wykraczają daleko poza rozpoznanie. Piszesz, kiedy masz coś do powiedzenia. Ayanta Barilli dokonuje introspekcji, gdy tylko poświęca się rozszerzeniu swojej pracy. Rezultatem jest intymna propozycja
Top 3 polecanych powieści Ayanty Barilli
ciemnopurpurowe morze
Samotnie, na środku oceanu. Czekając tylko, aż wrak statku będzie jeszcze bardziej samotny. Literatura uczyniła feminizm zaangażowany z opowieści o porzuceniu siebie. Załóż i ukryj, spodziewaj się najgorszego być może jako najlepszej ostatniej opcji. Stracić wszystko, ponieważ nigdy nie wiedziałeś lub nie mogłeś wygrać przynajmniej jednej okazji.
Elvira poślubiła Evaristo, demona, który sieje strach i szaleństwo. Jej córka Ángela oddała się za nieobecnego męża, zawsze w ramionach innych, nie mogąc zatroszczyć się o siebie i córki. A niezłomna Caterina, trzecia w sadze, zakochuje się w innej diabolicznej istocie, nie zdając sobie sprawy z grożącego jej niebezpieczeństwa. Tylko Ayanta, ostatnia potomkini, zmierzy się ze swoim dziedzictwem, podążając ścieżką wspomnień i prawdy.
Ciemnofioletowe morze to opowieść o buncie przeciwko groźbie losu, który wydaje się nieunikniony, losu wielu kobiet poddanych warunkom czasu, w którym przyszło im żyć, tylu anonimowych bohaterek, które walczyły o szczęście, o bycie bezpłatny.
gdyby nie świt
Jeśli nie świta, może to być idealna noc, w której Twoja piosenka nie przestaje grać. Ale może to być również agonia kogoś, kto umiera, czekając na kolejne światła, jakby nigdy nie miały nadejść. W środku tej nocy, czasem ulotnej, czasem nieskończonej, nasza przeszłość przyjmuje schronienie. Pamiętać to przywoływać wschody słońca w chwilach, które wciąż były zbyt ponure. Od dorosłego do dorosłego, relacja rodzic-dziecko nabiera innego wymiaru. I jeśli to możliwe, zgadzają się naświetlić te prawdy, które nigdy nie zabłysły.
Ojciec. Córka. Okładzina. Bawią się, by zatrzymać wzrok. Przechodzą przez szkło swoich źrenic, wpadają w przepaść przeszłości, odkrywają migotanie klatek filmu. Twój.
Sto lat historii opowiedziane w jeden dzień. Podróż, która zaczyna się i kończy o świcie. Kiedy pierwsze światła świtu oświetlą to, co zignorowali. O czym zapomnieli Co ukrywali I oszołomieni tym odkryciem, w końcu znajdują jedyną rzecz, która ma znaczenie: miłość.
Kobieta i dwa koty
Puste gniazdo jest dziwnie wypełnione kotami. Te istoty, które szukają tylko kilku chwil kontaktu, by natychmiast zniknąć bez najmniejszego cienia emocji. Wszystko inne to czas poddania się jednemu lub sobie. Autorka wiedziała, jak poświęcić ten okres swojego życia na narrację terapeutyczną, w której mogłaby napisać tę księgę, którą każda dusza zszyje razem w pewnym momencie swojego istnienia, aby zaświadczyć o wszystkim, co zostało zrobione i o tym, co może się wydarzyć.
Bohaterka, będąca zapisem samej autorki, opowiada i opowiada o okresie samotności, naznaczonym sentymentalną przerwą i wyjazdem jej dzieci, każde w miejsce, którego nie może odwiedzić.
Przez te miesiące, w towarzystwie tylko jej dwóch kotów, pisanie stanie się jedynym możliwym aktem oporu w obliczu przeciwności losu. Przyjrzy się kluczowym momentom swojego istnienia, widzianym z innej perspektywy, w których kobieta - będąca jednocześnie córką, matką i kochanką - stanie się kłamcą. Nieposłuszeństwo będzie światłem, które oświetli twoją ścieżkę.
