Trudno zapamiętać Morgan Freeman młody człowiek przed ekranem. Ponieważ aktor w istocie zawsze był taki sam. Dorosły typ hieratycznego gestu, który jednak jest w stanie przekazać wiele emocji. Bez wątpienia mamy do czynienia z wrodzonym darem, który z naszego spojrzenia może nam przekazać wszelkiego rodzaju najgłębsze motywacje psychologiczne i emocjonalne.
Być może nie jest pierwowzorem głównego aktora, któremu powierzyć pełną ewolucję fabuły. Ale Freeman okazuje się być najlepszym uzupełnieniem wszelkiego rodzaju głównych ról, bardziej poświęconych prawdopodobnemu przesadzaniu. Mam na myśli hollywoodzkie histrioniki, które na każdej scenie powielają odległe eposy. Podczas gdy tak się dzieje, Freeman odgrywa swoją rolę jako ostoja całej fabuły. Coś jak rola basisty w każdym zespole rockowym.
Czasami Freeman zyskuje na znaczeniu, a także przychodzi do nas dzięki swojej stronie kameleona, która może rozciągać się od samego Boga do podróżnika w czasie, przyjaciela, na którego ramieniu płacze smutek, lub dowództwa wojskowego, które emanuje surowością i niewypowiedzianymi tajemnicami. Mnogość rejestrów dla aktora orkiestrowego zawsze poszukiwanego w dużych produkcjach.
3 najlepsze polecane filmy Morgana Freemana
Dożywocie
DOSTĘPNE NA KAŻDEJ Z TYCH PLATFORM:Red, postać grana przez Freemana jest tą, która opowiada nam tę historię, która powstała w latach Stephen King małych, wielkich historii. Te, które mogą być zwykłymi krótkimi powieściami, ale tak wspaniałymi, że trafiają do kin jako arcydzieła. Z którym bohaterem jest absolutnie Sieć, która odkrywa wszystko, co nam się przydarza.
To on widzi Andy'ego Dufresne'a (Tim Robbins) przybywającego do więzienia i ledwo daje pensa na przetrwanie. Odwrotnie dzieje się z nim, gdy widzi, jak następnego dnia wczesnym rankiem przekracza próg swojej celi. Coś w tym facecie przykuwa uwagę Reda: pierwsze podejście oferuje jego zwykłe interesy w cieniu i przyjaźń, którą delektuje się małymi drinkami.
Red staje się cieniem Andy'ego. Ponieważ Red wkrótce odkrywa, że nowy ma więcej umiejętności przywódczych i większe możliwości niż którykolwiek z więźniów w tym więzieniu. Dla Andy'ego nic nie jest łatwe. Biznesmen skażony mroczną zbrodnią z namiętności, która pachnie bardziej spiskiem niż czymkolwiek innym.
Ale Andy stał się wspaniałym facetem, którym był, a Red wie, że on też może powstać z popiołów. To lub utonąć w obliczu ciągłych zagrożeń, które wiszą nad nim między więźniami spragnionymi jego łask i strażnikami spragnionymi niewypowiedzianej zemsty.
Zakończenie filmu jest epickie. Ponieważ Morgan Freeman, Red, mógłby zejść z drogi jak inna postać w tej historii, która wychodzi z więzienia za późno. Po zinstytucjonalizowaniu nie masz tam żadnego biznesu. Ale kiedy Red najmniej się tego spodziewa, jego zwolnienie warunkowe zostaje rozpatrzone i wychodzi na ulicę. Tam Red nie jest nikim i tylko kimś takim jak Andy, który jakiś czas temu w niesamowity sposób uniknął zemsty dzięki swojemu punktowi. Monte Cristo przez, możesz go uratować…
Siedem
DOSTĘPNE NA KAŻDEJ Z TYCH PLATFORM:Pod piętnem gimnazjum, które zabiłoby każdego innego, Morgan Freeman pokazuje rezygnację, stawiając krzesło pod względem tej interpretacji bez fanfar, precyzyjnej, chirurgicznej. Coś jak zadanie asystenta pomocnika, który oddaje wszystkie bramki napastnikowi.
Obok Brad Pitt należało się spodziewać, że Freeman przekaże zbliżenia i tym podobne. Ale nic nie musi mu zazdrościć roli innego rekina na krótkich dystansach, takiego jak Kevin Spacey. Kiepski złoczyńca Spacey ma w tym filmie równie duży wpływ, jak porucznik Somerset, który uosabia Freemana z gestami, które wydają się dźwigać ciężar świata po latach stawiania czoła złu.
Arcydzieło suspensu i zbrodni w jednym. Oczywiście ze względu na fabułę, ale także ze względu na solidność, jaką ma ta historia, od głównej roli Pitta do tego momentu, w którym Virgilio prowadził Dante za rękę, podczas gdy oni zagłębiają się coraz głębiej w pierścienie piekła, które mogą skończyć się niekończącymi się spiralami. wyjście dla nikogo...
lato ich życia
DOSTĘPNE NA KAŻDEJ Z TYCH PLATFORM:Co ciekawe, jest to jeden z filmów, w którym Morgan Freeman jest najbardziej obecny, ale który jest bardzo odległą interpretacją jego powtarzających się, mroczniejszych gatunków. Film jest egzystencjalistyczny, intymny, pełen humoru i nadziei typowych dla filmów łatwych do łez. To nie jest świetny film, ale zawsze chcesz w końcu znaleźć starego, dobrego Morgana Freemana na czele jakiejkolwiek fabuły.
Po śmierci żony pisarz Monte Wildhorn (Morgan Freeman) stał się zgorzkniały, stracił wiarę w świat i siebie, a pocieszenie znajduje jedynie w alkoholu. Jego bratanek, zaniepokojony o niego, znalazł mu miejsce na spędzenie wakacji: letni domek jego przyjaciela muzyka: jedynym warunkiem jest to, że zaopiekuje się psem.
Tam poznaje Charlotte O'Neil (Virginia Madsen), atrakcyjną rozwódkę, która próbuje rozpocząć nowe życie, oraz jej trzy córki: sześcioletnią Florę, dziesięcioletnią Finnegan i piętnastoletnią Willow. Twoja relacja z nimi przypomni ci to, co twoja żona mówiła ci: „Kiedy jedne drzwi gdzieś się zamykają, inne otwierają się gdzie indziej”.
3 komentarze na temat „Trzy najlepsze filmy wielkiego Morgana Freemana”