Die film... 12 apen... met Bruce Willis een bezoek aan wat er na de catastrofe nog over was van de wereld. De vreemde integratie van wildheid en beschaving als naast elkaar bestaande werelden in parallelle universums.
Bij twaalf apen leken de dieren vrij rond te dwalen door de verlaten steden, omgebouwd tot een paradijs voor andere diersoorten dan de mens. Hier gaat het niet zo extreem, maar de aanpak, de mengeling, is verontrustend alsof tijdsvlakken elkaar overlappen om zich bewust te worden van de verontrustende verschillen. Tussen de aarde die dat zou kunnen zijn en wat we er uiteindelijk van hebben gemaakt.
En nu we op een steviger terrein stappen en terugkeren naar de tastbare realiteit... laten we eens kijken naar de uitsluitingszone van Tsjernobyl. Waar dieren ook onbewoonbare ruimtes heroveren met een minimum aan veiligheid voor onze beschaving. Paradoxen aan beide kanten van het leven worden heel anders begrepen vanuit het prisma van wat menselijk is en voor al het andere.
Tussen fictie en realiteit. Dat is het idee van deze serie om te laten zien hoeveel van de huidige veranderingen overeenkomen met wat antropocentrisch is, en hoeveel simpelweg de materiële ontwikkeling van evolutietheorieën is. Een evolutie die we eenvoudigweg kunnen bewonderen omdat aanpassing ons allemaal, mensen en dieren, stimuleert.
Een moeilijk samenleven momenteel. Een schijnhuwelijk waarbij sprake is van misbruik, uitbuiting van hulpbronnen... En toch veranderde die kreet van hoop in audiovisuele pracht.
De stem van Cate Blanchett dient als leidraad in de originele versie. Het is beter om het zo te laten om veel van de magie van de serie te genieten. Omdat het niet altijd nodig is om alles te begrijpen. En zelfs zonder Engels te kennen, worden ideeën begrepen door de stembuiging, door de pauzes en stijgingen in toon. Muziek stimuleert, zoals altijd, de benadering van concepten die grenzen aan het spirituele. De langverwachte hereniging met de natuur als leden ervan, niet als haar onattente uitbuiters.
De hele documentaire, in het strikt seriële opnamegedeelte, is visuele virguería zonder verspilling. Beelden gestolen uit de wereld van vandaag, van een planeet die misschien wegkwijnt of simpelweg de tijd nodig heeft om herboren te worden. Het punt is om naar het geweten te wijzen, misschien niet zozeer om de aarde te redden, maar eerder om het voorrecht te overwegen dat we hadden om deze magische ruimte te bezetten. Of het nu het werk van God is of volkomen toeval.
BESCHIKBAAR HIER: