Recensies van misdaadromans
Van de veelzijdige Jo Nesbo kun je altijd die verandering van register verwachten tussen zijn sagen en zijn onafhankelijke romans, een soort afwisseling waarmee de Noorse schrijver de focus weet te veranderen en te verwarren met zijn verscheidenheid aan plots en personages. Deze keer verlieten we Harry Hole en...
Velen van ons wachtten op de terugkeer van Joel Dicker uit Baltimore of zelfs Harry Quebert. Want in zijn roman over de verdwijning van Stephanie Mailer werd de lat zeker wat lager gelegd. Er was die nasmaak van een onmogelijke poging om te overwinnen, van verbetering van de spanning in de bochten en ...
Wanneer een tweede deel onafhankelijk kan worden gelezen, betekent dit dat we te maken hebben met een open reeks, met grote projectie en oneindige mogelijkheden voor een misdaadromanschrijver als Ana Lena Rivera. In deze gevallen van sagen die zich willen uitstrekken over een groot deel van de literaire evolutie van...
Er is een mediterrane misdaadroman die als een stroming tussen Griekenland, Italië en Spanje loopt. In Helleense landen hebben we Petros Markaris, in Italië repliceert Andrea Camilleri en aan de westkant wachtte de onmetelijke Váquez Montalban tot voor kort op hen. Dus elke roman van een van...
Als we nog niet genoeg hadden van de intrigerende schrijfster Carmen Mola, kennen we nu een Greta Alonso die ook anonimiteit trekt als een vreemde deugd in samenspanning met het zwarte genre waarin het werk zich stort. Logischerwijs een onbekende veer die alleen de kenmerken van een naam traceert ...
Een nieuwe roman van Andrea Camilleri kan nooit worden bestempeld met het typische commerciële apparaat als "de terugkeer van ...", omdat de waarheid is dat Camilleri nooit klaar is met vertrekken. Zelfs niet na de jaren 90 vertraagt deze emblematische Italiaanse auteur van het zwarte genre het ritme van zijn creativiteit.
De Zweedse schrijver Henning Mankell zelf, grotendeels maker van de grote vitola van de Scandinavische noir, zou verrast zijn door de wildgroei aan nieuwe literaire kinderen die het noir-genre in golven bestormen. Met speciale aandacht voor vertellers zoals Camilla Lackberg of Mari Jungstedt. In het geval van Lina Bengtsdotter,...
Met haar al aanzienlijke bibliografie van het zwarte genre verkent de Catalaanse schrijfster Rosa Ribas nieuwe en interessante opties. In dit geval om uiteindelijk te vertellen over die meest herkenbare plekken van duisternis waarin de ontwerpen van het kwaad worden gecomponeerd, met zijn lijnen, al onherstelbaar verwrongen. Ieder …
Opnieuw voldoet Jo Nesbo aan het paradigma van de misdaadroman, die waarin de eigen stormen en de donkere wolken van een geval zich verstrengelen die als een virus lijken binnen te komen tot de laatste cel van het sociale. Maar het is ook dat Joy alles projecteert ...
De beste vertegenwoordiger van het Scandinavische zwarte genre, de insulaire versie, keert terug met een van zijn plots van maximale psychologische spanning in de richting van die totale thriller die verband houdt met angsten die zijn geboren uit het tellurische, profiterend van de enorme eenzaamheid van IJsland dat niet alleen de thuisbasis is van de auteur zelf maar ook van zijn ...
In César Pérez Gellida krijgt alles dat filmische punt, die hectische actie die zijn thrillers verandert in onstuitbare vlagerige golven van leesspanning. Dus elke nieuwe plot wordt uiteindelijk verslonden door lezers met hetzelfde duizelingwekkende tempo van zijn verhalende voorstellen. Nog meer in dit voor de hand liggende vervolg op ...
De beste Claudel is terug met een van zijn typische misdaadromans met die onverwachte mengcomponent die alleen het creatieve vermogen van deze Franse auteur kan laten werken. De voorliefde voor het zwarte genre wordt deels verklaard door de connectie met dat atavistische en donkere deel...