Wanneer je het schokkende boek “Intemperie” durft te schrijven, van Jezus Carrasco, op de briljante manier waarop Daniel Remón het deed, moeten we hem ongetwijfeld een blijk van vertrouwen geven in zijn romanachtige uitstapjes.
Omdat Daniel erin slaagde veel over te brengen van wat er werd verteld in die odyssee van het alledaagse dat ‘Intemperie’ is met die beat van leven en angst, van de schoot verlaten door de harde realiteit, van magisch realisme om te forceren als de enige manier om te overleven. .
Dat is de reden waarom een recente verhalende start zoals die van Daniel Remón een zeer veilige gok is als bekroonde scenarioschrijver die in staat is tot magische vertalingen van papier naar het scherm. Het gaat erom zijn creaties beetje bij beetje te benaderen, aangezien ze naar buiten komen zodra ze zijn aangemoedigd om als eerste verhalen te vertellen die eindelijk kunnen worden geschreven in de scenario's van onze verbeelding.
Aanbevolen boeken van Daniel Remón
Literatuur
Zodra je kinderen hebt en je verhalen durft te vertellen die zomaar opkomen, ontdek je dat het altijd ingewikkeld wordt. Als we het ons voorstellen, vragen kinderen altijd om meer. En soms zijn zij degenen die uiteindelijk de verhalen afmaken...
Op een avond vraagt Teo, een driejarige jongen, zijn oom Daniel om hem een verhaal te vertellen. Maar niet zomaar een verhaal, maar een verhaal over een jongen genaamd Teo, een rode auto, een goede en een slechte heks, een monster, een koffer en veel geld. Door het Madrid van de opsluiting te vermengen met elementen die typerend zijn voor kinderklassiekers, nodigt de verteller zijn neef uit voor een formidabele reis die hem naar Londen zal brengen, een verloren eiland in de Filippijnen en een onbevolkt dorp in Aragon. Een puzzel waarin de personages hun verlangens nastreven terwijl ze vluchten voor een monster met een onuitspreekbare naam.
Daniel Remón heeft een unieke, briljante, fantasierijke en diepgaande roman geschreven. Half eerbetoon aan boeken, half autobiografie, fungeert Literatuur als een onmogelijke kruising tussen The Princess Bride en Ordesa. Een verhaal in een soapserie in een familiesaga – die van Remón zelf – in een reflectie op het schrijfvak. Een liefdesbrief aan een kind en aan alle kinderen die we ooit waren.
Sciencefiction
Liefde is per definitie science fiction. Omdat het het meest ongenaakbare woord is, het universum zonder enige vorm van grenzen of vectoren die het verklaren. Dat is de reden dat van elkaar houden op welke manier dan ook en onder welke band dan ook kan plaatsvinden. Het gaat erom de meest bijzondere verhalen te componeren.
Sciencefiction is een liefdesverhaal. Er zitten geen alternatieve toekomsten, ruimteschepen of tijdreizen in. Wat er wel is, zijn een handvol fragmenten waarin de verteller, filmscenarioschrijver en hoogleraar scenarioschrijven zich zijn laatste relatie herinnert. Via verschillende genres (romantische komedie, film, essay, drama, fantasy en natuurlijk science fiction) zijn we getuige van een autopsie die lijkt op degene die we allemaal ooit hebben beoefend na een breuk: een mix van herinnering en mythe, analyse en pure speculatie.
Science fiction is de tweede roman van scenarioschrijver en schrijver Daniel Remón (Goya 2020 voor beste script aangepast voor Intemperie) na zijn verrassende debuut Literatuur, waarin hij al de sleutels van zijn stijl gaf: een wendbare stijl geërfd van cinema en een tedere en met veel humor Met een vermogen om de intimiteit van het koppel weer te geven, dat soms doet denken aan Woody Allen en Marta Jiménez Serrano, analyseert Remón de onzichtbare tandwielen van de liefde, maar ook andere thema's, zoals verlies, verdriet of het schrijven.
