Een auteur die van haar werk haar eigen genre maakt. Omdat de plots zich bewegen tussen intimiteit, een punt van spanning, huiselijk existentialisme en vitale actie tussen dilemma's en paden die de personages aannemen met dat punt van avontuur dat het leven zelf is.
Zo ontmoetten we Tessa Hadley (niet te verwarren met de eveneens schrijfster Tessa Dansy) is dat we ons laten meeslepen in de richting van een zeer specifieke literatuur waarin de nabijheid van de hoofdrolspelers, plus de compromisloze benadering van de diepste innerlijkheden van het vertrouwde, ons uiteindelijk in de verhalen doen bewonen als die alwetende geesten die alles weten. Lezers in die vierde dimensie zoals Big Brother. Het punt is dat je je niet kunt losmaken van dat glas van waaruit alles wat er gebeurt wordt waargenomen met de eenvoudige en tegelijkertijd fascinerende aantrekkingskracht van de alledaagse spanning.
Top 3 aanbevolen romans van Tessa Hadley
Wat er nog over is van licht
Het is simpel: bij oneven getallen is er geen evenwicht. Des te meer in een omgeving van koppels die plotseling een driehoek wordt waar randen tussen nauwere hoeken uitsteken. De wiskunde van co-existentie onder hetzelfde dak. Het ergste en… echter ook het beste richting een vreemd exorcisme dat voortkomt uit de paradoxale situatie.
Ze zijn al dertig jaar onafscheidelijke vrienden. Christine, de discrete schilder; haar echtgenoot Alex, in zijn jeugd een vervloekte dichter en nu schooldirecteur; succesvolle kunsthandelaar Zachary en zijn extravagante vrouw Lydia.
Op een rustige zomeravond krijgen Christine en Alex een telefoontje; Het is Lydia, boos, uit het ziekenhuis: Zach is net overleden. Hetzelfde gevoel overvalt de drie: ze hebben de meest genereuze en sterkste van de vier verloren, het anker dat hen bij elkaar hield, precies degene die ze zich niet konden veroorloven te verliezen. Met een gebroken hart trekt Lydia bij Alex en Christine in, en in de maanden die volgen, brengt het verlies, in plaats van hun banden te versterken, oude verlangens en grieven aan de oppervlakte die tot nu toe verborgen waren in het evenwicht dat werd geboden door de vierkantigheid van hun vriendschap.
Vrije liefde
Vrije liefde is een grens die moet worden overwonnen tegen het ego van het meest conventionele koppel. En ook ondanks de vage overtuiging dat trouw iets bijna spiritueels is dat je zelfs tot een soort hel kan veroordelen. Het punt is dat als je eenmaal ondergedompeld bent in die bevrijding, er van alles kan gebeuren. En er is geen mogelijkheid om terug te gaan zonder ernstig gekwetst te raken, zowel voor het ego als voor het geweten.
Bij huize Fischer staat alles klaar om een gast te ontvangen voor het avondeten: de jonge Nicholas, zoon van een oude familievriend. Tot die hete nacht in 1967 hadden noch Phyllis, een aantrekkelijke veertigjarige huisvrouw, noch haar man Roger, een diplomaat bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, stilgestaan bij het in vraag stellen van hun leven samen, het portret dat ze hadden samengesteld van een conventioneel gezin uit de Londense bourgeoisie. Maar na het eten, in de sombere tuin, kust Nicholas Phyllis, en voor het eerst vraagt ze zich af of ze echt gelukkig is, en de fundamenten van het huis beginnen te trillen.
Aangetrokken door deze rebelse en bohemien uitziende jongen stort Phyllis zich in een sentimenteel avontuur dat haar in staat stelt haar meest intieme verlangens te ontdekken onder het toeziend oog van haar dochter Colette, nog maar een tiener die op het punt staat volwassen te worden. De ervaring zal het wereldbeeld van de Fischers uitdagen en onthullen wat er achter de façade van de schijn verborgen gaat.
Free Love dompelt ons onder in het bruisende Londen van eind jaren zestig, waarin tegenculturele bewegingen bruisten van het naast elkaar bestaan van burgerlijke waarden, geleid door Phyllis, een vrouw die alles durft uit te dagen wat van haar als echtgenote en moeder wordt verwacht. Elegant en subtiel, na What Remains of Light toont Tessa Hadley opnieuw haar meesterschap om psychologische schuilhoeken te verkennen, het alledaagse van betekenis te voorzien en omhullende sferen te creëren in een roman die spreekt over de expansieve golf van onze beslissingen.
Op
Op een gegeven moment bepaalt wat we hebben meegemaakt niet meer wie we zijn. Op dat moment sluit het verleden zich af, trekt zich terug en wordt met rust gelaten om melancholische glimpen, verlangens, wat schuldgevoelens en alles wat onherstelbaar is te geven. Vanaf dat moment leef je met wat je bent, en dat is niets anders dan wat er overblijft uit zo’n amalgaam…
Zoals elke zomer keren vier broers terug naar het huis dat al generaties lang van de familie is. Gelegen in een klein Engels stadje, niet ver van de kust, is het dezelfde plek waar hun moeder, die haar man zat was, hen meenam toen ze nog kinderen waren. Hoewel het vol herinneringen zit, lijkt het huis voor hen steeds vreemder en het onderhoud ervan duurder, dus overwegen de broers het te verkopen en er voor altijd van af te komen.
Zich ervan bewust dat dit de laatste zomer zou kunnen zijn die ze samen doorbrengen, lopen de emoties hoog op en heerst er een gespannen rust die wordt versterkt door de aanwezigheid van Pilar, de nieuwe en imposante vrouw van een van de broers, en ook door die van Kasim, de charismatische zoon van de ex-vriend van iemand anders. Er ontstaat dan een amalgaam van herinneringen, interesses en persoonlijkheden waarmee het gezin drie lange, warme weken zal moeten leven als ze de banden willen behouden die elke dag zwakker lijken.
In The Past presenteert Tessa Hadley ons een verhaal waarin het tot zwijgen gebrachte verleden van een gezin dreigt te ontploffen en onhoudbaar wordt. Herinnering en de huidige dialoog in een roman vol elegant proza en onmiskenbaar Brits slijm, waarin de lezer getuige is van het delen van een leven dat, hoewel ze in theorie deelden, elk van de vier broers op zijn eigen manier waarneemt, met zijn eigen gefrustreerde verwachtingen en vanuit hun huidige en vroegere singulariteit.
