Je moet over de kwaliteiten van een schrijver beschikken om een ​​verhaal te kunnen benaderen dat prioriteit geeft aan emotionele aspecten, zonder in sentimentaliteit te vervallen. EN Karmel Jaio Hij geniet van die deugd om op een krachtige manier met de meest empathische gevoeligheid om te gaan, zonder enige spleet die het verhaal bagatelliseert of doet piepen.
En daarvoor is het, naast de reeds aangegeven vaardigheden van een schrijver, noodzakelijk om de overtuiging te hebben, de bijna diepgewortelde behoefte om iets te vertellen zonder de ergste censuur, die je jezelf oplegt. Schrijven om te vertellen is geven met ziel, zweet en tranen; al het andere is een holle poging om iets over te brengen, of een pretentieuze opschepperij over het feit dat er een boek geschreven is.
Hoe zou Bukowski In zijn merkwaardige gedicht "Dus je wilt schrijver worden", begin je alleen met schrijven als iets je echt verbrandt en je daartoe aanzet. De rest verspilt jouw tijd en zorgt er zeker voor dat anderen deze verspillen. Die authenticiteit is waar ik het over heb als ik het heb over Karmele Jaio, die die motivatie, die essentiële drijvende kracht, in elk van haar verhalen terugvindt.
Karmele Jaio's top 3 aanbevolen romans
De handen van mijn moeder
Er is een oude herinnering in contact. En misschien omdat we minder vaak onze toevlucht nemen tot dit zintuig dan we zouden moeten, wanneer we ons concentreren op die som van sensaties van warmte of koude, van zachtheid of ruwheid die we ontvangen, kunnen we een overdaad aan informatie ontvangen. Vooral over het verstrijken van de tijd in de handen van een moeder ...
Nerea's leven hangt aan een zeer kwetsbare draad. De laatste klap treft hem in een ziekenhuis: het geheugen van zijn moeder is zwaar beschadigd en hij herinnert zich bijna niets meer.
Nerea leeft in beslag genomen door een baan die ze niet meer leuk vindt, ze heeft er spijt van dat ze niet de tijd kan besteden die ze verdient aan haar dochter en de laatste tijd heeft ze het gevoel dat haar huwelijk bleek is. Nu draagt ​​ze ook het schuldgevoel omdat ze de crisis waarin haar moeder verkeert niet op tijd heeft kunnen ontdekken en in het nauw wordt gedreven door een turbulent verhaal uit het verleden. Het wankele evenwicht dat haar in haar greep hield, is verbroken.
Tijdens de lange wachttijden in het ziekenhuis merkt hij dat zijn moeder zich vastklampt aan een herinnering die de vergeetachtigheid niet heeft kunnen wegvagen. Zo ontdekt Nerea een fundamentele episode in het leven van haar moeder, terwijl ze gedwongen wordt haar eigen verleden onder ogen te zien.
Vaders huis
Ismaël is geblokkeerd. Hij probeert al twee jaar zijn volgende roman te schrijven, maar hij kan niet meer dan levenloze kladversies produceren, en hij haalt de deadlines die zijn afgesproken met zijn redacteur niet. Alles wat hij schrijft wordt in twijfel getrokken, iets wat hem nog nooit was overkomen. Zijn situatie wordt gecompliceerd op de dag dat zijn moeder een ongeluk krijgt en Ismael wordt gedwongen elke middag bij zijn vader door te brengen om voor hem te zorgen. Die uren voeren hem plotseling naar een moment dat in zijn jeugd bevroren was en dat Ismael tot nu toe tussen zijn herinneringen heeft verborgen.
Jasone is de eerste lezer en corrector van de teksten van haar man. Ze leeft al jaren toegewijd aan haar familie, en hoewel ze ook schreef toen ze jong was, verliet ze hem. Het afgelopen jaar heeft hij 's nachts achter de computer gezeten en is hij in het geheim weer begonnen met creëren.
Ieder speelt met hun geheim te midden van een emotionele vloedgolf waarin stiltes, zoals bijna altijd, luider spreken dan de woorden zelf. Vaders huis Hij ontdekt de schrijver Karmele Jaio, in een roman die ons vertelt over de manieren om mannelijkheid op te bouwen en over te brengen en de enorme invloed van gender in het leven van vrouwen en mannen.
Ik ben het niet
De ergste vervreemding is het soort depersonalisatie waarin we ons laten meeslepen door de traagheid van de kudde. De truc was om een ​​luchtspiegeling te presenteren als een echt landschap van geluk en zelfrealisatie in het materiaal dat elke persoon tot zijn beschikking heeft. En ja, in het vrouwelijke krijgt de zaak zelfs een grotereske ondertoon. Omdat de release lijkt op een cosmetica-advertentie.
In dit boek genieten we van een existentialistisch feminisme, een perspectief van de vrouw die naakt voor zichzelf staat om haar ziel in de spiegel te tekenen, waarin elke persoon, of het nu een vrouw of een man is, zichzelf beoordeelt, idealiseert, denigreert of zelfs pijn doet, een mengeling van zielige poseren of van opzettelijke Shakespeariaanse monoloog.
Karmele Jaio, de auteur van Vaders huis, presenteert ons in zijn nieuwe boek veertien verhalen over vrouwen. Ze behoren allemaal tot dezelfde generatie, zijn tussen de veertig en vijftig jaar oud en maken een kritiek moment in hun leven door.
We zullen ze ontdekken in die vreemdheid in het aangezicht van een veranderend lichaam, angst bij het zichtbaar ouder worden, heimwee naar het geïdealiseerde verleden en de jeugd, de routine van echtelijke relaties, de drang om te profiteren van de tijd die ze nog hebben, de het gevoel je site niet te vinden ... Die kleine emotionele breuken die van groot belang zijn in het dagelijks leven van elke vrouw.
