geleerde van Octavio Paz maar ook erfgenaam van zijn proza en zijn vers. de Mexicaan Alberto Ruy Sanchez Hij geeft ons die gelukkige herenigingen met literatuur wanneer een van zijn nieuwe boeken uitkomt vol plotverrassingen en formele onderzoeken.
Vaak terugkerende scenario's met betrekking tot dat Mexico van een onmogelijk evenwicht tussen traditie en avant-garde, tussen politieke facties en mensen. Toewijding aan het schrijven van een roman die ons meeneemt in grote verhalen of essays waarin het sociologische, het politieke of ‘gewoon’ het menselijke wordt besproken.
De meest duidelijke authenticiteit van de schrijver is de onvoorspelbare cadans die wordt gekenmerkt door dat iets te vertellen. In het geval van Alberto Ruy Sánchez genieten we van die schrijver die de verhalen vindt die verteld moeten worden wanneer ze zich voordoen. Vanuit die overtuiging van kansen kunnen alleen werken ontstaan vol inzet, vasthoudendheid en kortom inspiratie...
Top 3 aanbevolen boeken van Alberto Ruy Sánchez
Mogador Quintet
Er zijn plaatsen opgehangen in de leegte van de zee, alleen geworteld in de afgronden. Het kan het eiland zijn dat deze naam draagt of gewoon een metafoor voor eenzaamheid met uitzicht op zee. Altijd wachten op scheepswrakken die kunnen breken als schuim van een ontluikende Venus bij elke nieuwe vloed. Omdat alleen de eilanden als geen ander weten hoe ze geboren en herboren moeten worden, leven geven met een vrouwelijke essentie en verlangen naar die liefde die eens gevangen verdwijnt.
Essaouira of Mogador, een zeestad, ommuurd en labyrintisch, een stad van oogverblindende schoonheid, begeerlijk, verlangend en nooit echt bezeten, een metafoor voor het zoeken naar liefde en tegelijkertijd voor de vrouw van wie hij houdt. Maar bestaat Mogador echt of, zoals sommigen beweren, is het de naam van een vrouw die wordt beschreven als een haven? Waarom zeggen ze dat ze altijd verleidt, maar nooit volledig bezeten is?
Verlangen wordt in Mogador getekend met vijf kleuren of vijf elementen: lucht, water, aarde, vuur en de kwintessens, verwondering. De vijf boeken waaruit het Mogador Quintet bestaat - Negen keer het wonder, De namen van de lucht, Op de lippen van het water, De geheime tuinen van Mogador en De hand van vuur-, voor het eerst samengebracht in één deel , bouw een microkosmos in wiens centrum de zoektocht naar liefde en tegelijkertijd naar de geliefde vrouw verslaat.
“Lucht verslonden door water dat de aarde en haar tuinen absorbeert, dat vuur gretig verteert. Als geheel gezien en met verbazing, denkt ze, kijkend rond de spiraalvormige cirkels van het Mogador Quintet, deze kamer van tegels en kalligrafie die we hebben gebouwd, is als een machine die ons helpt te leven en na te denken over verlangen. Een plek waar al meer dan twintig jaar duizend-en-één verhalen, onthullingen en ideeën met elkaar verweven zijn. En met enorm gemak kan men tussen de cirkels en de stukken dwalen. Het plezier van het lezen met horten en stoten, willekeurig kijken, luisteren naar ons genoegen van alles wat ze ons bieden.»
Het bestand Anna Achmatova
Elk bestaan is een bestand om te versnipperen voor de dienstdoende verteller. De vraag is om die stukjes leven tussen herinneringen, getuigenissen en zelfs legendes te plakken. Alles vormt de essentie van een personage. In de handen van Alberto Ruy neemt de hoofdrol van Anna Ajmatova dat leven tussen fictie en kroniek op in een even sappige als opwindende balans.
Voor Anna was het vinden van haar stem de enige manier om in de wereld te zijn. Hij had zich nooit de effecten kunnen voorstellen van zijn subtiele en scherpe poëzie op zoveel verschillende mensen. Dit is het verhaal van de wervelwind van passies die in elk ervan loskwamen. Van de afgunst van de machtigste en meest wraakzuchtige man van zijn tijd tot de gekwelde bewondering van de vrouw die haar in de gaten hield en haar verraadde.
Vanuit de stad St. Petersburg vóór de revolutie, als in een theater van verwondering, worden we getuige van zijn complexe relatie met de makers van zijn tijd en vooral met de meest beroemde dichter van zijn generatie, Nicolai Gumilyov, zijn eerste echtgenoot, vermoord in 1921, in een van de eerste massaprocessen tegen onschuldigen die door Lenin waren gepland en dat zou terugkeren in de jaren van stalinistische terreur. Een decennium eerder vertelt ze zelf over haar intense en korte liefdesverhaal, in Parijs, met Amedeo Modigliani. Collageroman, documentaireroman, dossier van feiten en geruchten geschreven met poëzie op kleine velletjes berkenbast, zoals in de goelag werd gedaan. Een roman over de kracht van woorden.
De dromen van de slang
Na het bereiken van een leeftijd, lijkt het erop dat het leven niet geeft voor meer. Veel herinneringen, schulden, verlangens en weinig doelen. Het perspectief van dementie kan dan eerder een existentieel uitgelokte procedure lijken dan een fysiologische of neuronale achteruitgang. Of misschien zijn het deze, onze neuronen die uiteindelijk hun laatste geweldige service leveren en uiteindelijk alles vervagen, zoals het formatteren van een harde schijf.
Maar soms zijn er disfuncties in dit degeneratieve proces van zelfvernietiging naar het herstel van het ultieme geluk, de onwetendheid van de kindertijd. Het kan het geval zijn met de hoofdpersoon van dit verhaal, een honderdjarige patiënt van een psychiatrisch ziekenhuis die wil blijven herinneren en die op de muren de tekeningen schetst van zijn oncontroleerbare flashback over wat hij was.
De lezer begrijpt al snel dat het wissen van informatie in dit geval een transformerende waarheid of een interessante schizofrenie bedreigt. Wie weet? Ieders persoonlijke geschiedenis kent zijn uitvluchten, tunnels die door het geheugen worden getrokken om te rechtvaardigen wat we zijn geweest of waar we zijn aangekomen. De beste analogie is die van een slang die nooit het beste pad naar zijn bedoelingen op het rechte pad voelt.
Dat onze hoofdpersoon een soort wetback was die in de Verenigde Staten was aangekomen en bepaalde wisselvalligheden van de verbannen Trotski had gekend en vervolgd tot aan zijn moord, kon toeval zijn. Dat leven leidde hem uiteindelijk naar de Sovjet-Unie om te werken in een fabriek die de Koude Oorlog probeerde te laten imploderen met de overdracht van informatie van een ontgoochelde Henry Ford.
Het zijn zijn herinneringen, het zijn honderd jaar leven. Wijsheid wordt verondersteld door een oude man die zijn apotheose beleefde in het midden van de XNUMXe eeuw en die de kracht heeft gehad om de XNUMXe te bereiken met de wens om zijn leven te vertellen in zijn schetsen van de voorouderlijke mens. Soms zakt een honderdjarige man weg in zijn donkere put en soms schitteren zijn ogen weer als hij een waarheid ontmoet die uit het diepst van zijn geheugen is opgetild.
Alberto Ruy Sanchez Hij gebruikt dit personage om zijn eigen historische essay te vertellen. De slang van gedachten en dromen begeleidt met zijn zigzaggende voortgang de passage van de geschiedenis vanuit een persoonlijk perspectief. De geschiedenis kan erop staan alles te rechtvaardigen en te motiveren; redeloosheid, de meest tegenstrijdige drijfveren en de geest van ijdelheid zorgen ervoor dat de werkelijkheid naar de officiële waarheid wordt geschreven.
De geschiedenis probeert te getuigen van de veranderingen, haar schrijvers en vertolkers pretenderen wetenschap van het proces te maken. De slang weet dat de weg altijd kronkelig moet zijn, ondanks de vastberadenheid van de mens om de rechte lijn als de kortste weg te kiezen.
