Het is voor David Grann niet de bedoeling om te schrijven omwille van het schrijven op de manier van de meest professionele schrijvers. Jouw ding is om iets te vertellen te hebben en daarmee door te gaan om het op de beste manier en in de benodigde tijd te vertellen. Het behouden van die onafhankelijkheid terwijl je boeken als churros zou kunnen produceren om de complotthrillerindustrie te voeden, heeft zijn eigen voordelen. Misschien omdat oma niet wil sterven aan succes Dan Brown of simpelweg omdat, teruggaand naar het begin, deze man schrijft wanneer hij maar wil, zolang hij maar een goed verhaal vindt om de wereld te bieden.
Zo kwamen al zijn boeken met een onvoorspelbare cadans aan. En toch herinnert iedereen zich hem als hij daar in de VS een nieuw boek uitbrengt en hetzelfde begint te gebeuren in Europa of op andere plaatsen in de wereld. Ware misdaad heeft een geweldige kroniekschrijver in David Grann. Het is jammer dat we niet een rondreis door Spanje maken om zoveel verhalen te vertellen over de mensheid die is ontketend door de meest onverwachte ambities en dwaasheden... Ondertussen zullen we genoegen moeten nemen met Zeg Caprio belichamen enkele van zijn meest emblematische karakters.
Top 3 aanbevolen romans van David Grann
De maanmoordenaars
Uit bepaalde details blijkt dat de Amerikanen de verdomde meesters van het verhaal zijn. Van het villen van elke Indiër, verteld als een proces van zachte verovering van de XNUMXe Cavalerie, tot de hinderlaag van het slagschip Maine om Spanje uit zijn laatste gebieden in het Caribisch gebied te verdrijven, tot een koude oorlog waarin de hele wereld schulden leek te hebben. met de VS omdat ze ons beschermen tegen de verraderlijke USSR.
Het punt is dat de regeringen in de VS hun werk ook achter gesloten deuren laten doen... en dankzij instellingen als de FBI gebeurt alles in de juiste volgorde en in overleg...
In de jaren twintig had de Osage-indianengemeenschap in Oklahoma het hoogste inkomen per hoofd van de bevolking ter wereld. De olie die onder hun eigendommen lag, maakte hen miljonairs: ze bouwden herenhuizen, hadden privéchauffeurs en stuurden hun kinderen om in Europa te studeren.
Maar een spiraal van geweld verwoestte deze inheemse gemeenschap toen haar leden onder vreemde omstandigheden begonnen te sterven en te verdwijnen. De familie van een Osage-vrouw, Mollie Burkhart, werd een belangrijk doelwit. Zijn drie zussen werden vermoord. Eén werd vergiftigd, een ander werd doodgeschoten en de derde stierf bij een explosie. Andere leden van de Osage stierven onder mysterieuze omstandigheden, en velen van degenen die de misdaden durfden te onderzoeken, werden ook vermoord.
Toen het dodental vierentwintig bedroeg, besloot de pas opgerichte FBI in te grijpen en het was een van hun eerste grote moordzaken. Nadat het onderzoek op een ramp uitliep, wendde de jonge regisseur J. Edgar Hoover zich tot voormalig Texas-commandant Tom White om het mysterie te ontrafelen. White richtte een undercoverteam op, inclusief een inheemse agent in de groep.
In deze opwindende waargebeurde misdaad, die Martin Scorsese en Leonardo DiCaprio op het grote scherm zullen brengen, worden nieuwe geheimen van een van de meest sinistere samenzweringen tegen de inheemse gemeenschap in de Verenigde Staten onthuld. Net als in Z, the Lost City, verdiept Grann zich in een diep en uitputtend onderzoek om een van de donkerste en meest meedogenloze episodes uit de Noord-Amerikaanse geschiedenis te onthullen.
Terwijl we in Spanje Dioni of El luit hebben met een traditioneel vleugje overlevingsstrijd uit wraak op de rijken, is het beroven van banken in de Verenigde Staten epischer. Er zijn Robin Hood-complexen bij de bankovervallers daar die meer worden gekenmerkt door het contrast dat ze vertegenwoordigen met betrekking tot een samenleving die meer is dan kapitalistisch. Het punt is dat er gedenkwaardige waren, die het waard waren om zwart op wit te worden gezet.
Het ongelooflijke verhaal van bankrover Forrest Tucker geeft de titel aan deze bundel waargebeurde misdaden, drie verhalen waarin journalist David Grann laat zien waarom hij wordt beschouwd als de beste non-fictieschrijver van dit moment. Als 'The Old Man and the Gun' het verhaal is van een overval- en ontsnappingskunstenaar die eind zeventig weigert met pensioen te gaan, volgt 'True Crime' het verdraaide onderzoek van een Poolse politieagent die ervan overtuigd is dat een romanschrijver aanwijzingen in zijn werk heeft achtergelaten. over een echte moord.
"The Chameleon" vertelt hoe een Franse bedrieger de identiteit aanneemt van een vermiste jongen in Texas en zijn familie infiltreert om zich uiteindelijk af te vragen wie wie bedriegt. Met deze drie personages laat Grann zien dat fictie niet de enige manier is om uitzinnige verhalen te vinden waarin bedrog, sluwheid en een aangeboren vermogen tot misdaad de toekomst van de hoofdrolspelers bepalen.
Z, de verloren stad
Er zijn bepaalde mythen en mysteries die cyclisch worden vernieuwd in de populaire verbeelding, maar ook in film en literatuur.
De Bermudadriehoek, Atlantis en El Dorado zijn waarschijnlijk de drie magische locaties in de wereld. Degenen die het meeste hebben gewonnen in een regen van inkt om ons die locaties te presenteren waar de werkelijkheid een magische spiegel wordt waarin onze fantasieën en verlangens, onze dorst naar kennis en ons verlangen om dichter bij het esoterische te komen, worden weerspiegeld.
Parallel aan zijn recente film, in de boek Z, de verloren stad, presenteert David Grann ons een gedocumenteerd logboek van de reis van de ontdekkingsreiziger Percy Fawcett door de diepe Amazone, waar de verloren stad met zijn goudmijnen zou moeten zijn.
Om met volledige kennis van zaken te spreken, reisde David in 2005 naar de grote Zuid-Amerikaanse rivier om gevoelens, ideeën, opmerkingen van mensen en meer getrouwe documentatie te verzamelen. Met dit alles presenteerde hij dit werk.
In Z, de verloren stad reizen we met Percy Fawcett naar de Amazone van 1925. En, eerlijk gezegd, het meest interessante aan het boek, de nulresultaten in de locatie van de mysterieuze stad en de ernstige gevolgen voor de hoofdpersoon zijn al bekend, Nou, het is interessanter om dat perspectief van de onvermoeibare ontdekkingsreiziger in je op te nemen, om je geboeid te voelen door die zoektocht die de expeditie in 1925 een fantastisch tintje gaf dat nog steeds dicht bij de realiteit van het moment staat, in een wereld zonder satellieten of GPS, zonder de totale verbinding die momenteel bestaat.
Avontuur van de echte. Biografie omgezet in een roman om van te genieten, opgewonden te raken en sensaties van triviaal genot van literatuur te herstellen. Natuurlijk is het schrijven voortreffelijk, een verhaal van karaat samenstellend niet zonder lyriek. Een goede mix om van te genieten en mee weg te komen.
