De 3 beste boeken van Javier Pérez Andújar

Hoewel het niet de moeite waard is om het in een literair blog te vertellen, wil ik erop wijzen dat Javier Perez Andujar dat atypische en vreemde Catalaans. Het stereotype van disfunctioneel Catalaans voor puur Catalanisme. Dat vreemde wezen is dat we zien overleven tegen de stroom in in deze turbulente dagen van nationalisme, voorgeschreven als een placebo voor alle kwalen.

Atypisch aangezien alle Catalanen die het niet eens zijn met uniformiteit (mentale, culturele, sociologische uniformiteit en elk ander gebied dat men zich wil voorstellen of veronderstellen zo zijn). cadans van de sardana).

Maar uiteindelijk zijn de bewonderenswaardige makers altijd degenen die zwijgzaam, kritisch en zelfs melancholisch zijn. Want alleen vanuit de kritische notie van deze veronderstelde uniformiteit kunnen de heldere geesten die getuige zijn van de ervaren waanzin overleven.

Als iemand een goede Catalaan is (of Spaans natuurlijk), zal het in grotere mate iemand zijn die openlijk kritiek levert, die zich niet op zijn gemak hoeft te voelen bij een hymne, die er niet van houdt of bepaalde culturele aspecten negeert, die niet Je moet je haren overeind voelen staan ​​bij de huidige toespraak. De rest gaat over domme onderwerpen.

Pérez Andújar vertelde het al eens toen zijn vader hem vertelde iemand aan de bar te benaderen om Catalaans te leren. Met als uitgangspunt voor deze dagen van oplegging, verzekert hij dat nu, zoals de zaken zijn: «Ik zal geen Catalaans kunnen voelen omdat ik voel voor degene die nadert dan degene die isMet andere woorden, instrumentalisering van de taal, proberen al het andere te elimineren.

Alsof de helft van Catalonië niet zo was omdat ze Spaans spraken, alsof ze zelf, de zuiveren van hart en taal, in de toekomst misschien niet zo zouden zijn omdat ze het Latijn van de Romeinen niet kenden. Ja, degenen die er al waren lang voor degenen met de sterrenvlag ...

Laten we ons in ieder geval concentreren op Javier Pérez Andújar en in zijn werk. Hoewel beide kwesties van het huidige Catalanisme en de Catalaanse burger Javier Pérez Andújar elkaar soms halverwege tussen realiteit en fictie...

Top 3 aanbevolen boeken van Javier Pérez Andújar

Wandelingen met mijn moeder

Er zijn uitzonderlijke alledaagse dingen die het waard zijn om verteld te worden. Van de geur van regen op het brandende cement van de zomer tot het aanbreken van de laatste dag in het ziekenhuisbed.

Deze auteur beweegt zich binnen dit bereik van mogelijke sensaties wanneer hij zich wijdt aan dit verhaal over korte afstanden, duidelijk levendig en dichtbij. Over wat ieder van ons was of leefde, maar uiteindelijk afscheid nam, terwijl de tijd ons vooruit duwt in de onuitsprekelijke rij van het lot.

Dit boek is een spannend eerbetoon aan de bouwstenen die Barcelona omringen en waar de stad de rug toe heeft gekeerd. Door een autobiografisch landschap, maar inwisselbaar met dat van alle steden van de wereld, ontdekt de auteur scènes van zichzelf en epische en ontroerende verhalen.

Om dit te doen, wandelt hij met zijn moeder door de straten, langs de oevers van de rivier de Besòs en over het strand aan de voet van de thermische krachtcentrale. Hij wordt opgewacht door de geesten van voormalige vrienden en buren, werkloosheidslijnen, de impact van de eerste commerciële oppervlakken, concerten op voetbalvelden, buurtstrijd en arbeidersstakingen.

De veroveringen en nederlagen van een generatie die vanuit duizend plaatsen naar Barcelona kwam. Persoonlijke herinnering en urgentiekroniek met zijn prachtige combinatie van humor en poëzie, dit boek is ook een afrekening en een onderzoek naar een identiteit die de auteur uiteindelijk zal ontdekken in de stem van zijn moeder.

De fenomenale nacht

Als je leest, stel je je ook voor dat de auteur zich overgeeft aan het schrijven. Het gebeurt soms dat je de verbinding met de plot verbreekt en de man daarboven tegenkomt die over je lezing typt. Het is een nieuw literair niveau dat bij veel meer gelegenheden opduikt met Javier Pérez Andujar.

Omdat het Javier zelf is die je in een plot als dit, geatomiseerd in duizend karakters en scenario's, je af en toe een klap in je gezicht geeft, zodat je opkijkt en naar hem kijkt. En dat is wanneer hij je vraagt: weet je het of weet je het niet? En je kunt zelfs met hem lachen.

Het team van een televisieprogramma gewijd aan paranormale verschijnselen ontdekt dat abnormale gebeurtenissen, die tot nu toe nooit zijn opgenomen, werkelijkheid worden in hetzelfde Barcelona van waaruit het uitzendt.

Tegelijkertijd wordt de stad seismisch getroffen door het weer en door de plotselinge uitbarsting van personages uit een ander Barcelona, ​​die om hulp komen vragen aan de leden van La noche fenomenal, wat het programma van deze groep vrienden is. wordt genoemd. .

Gedurende deze roman, soms hilarisch, soms melancholisch en soms filosofisch, zal de verteller elk lid van het team voorstellen. We ontmoeten onder meer de regisseur, levensgenieter en vastbesloten om het programma van de ondergang te redden; tegen De Diego, die in alles sceptisch was, behalve zijn geloof in niet-bestaande dieren; de schaakspeler, een fervent activist, met zijn onverlichte pijp tussen zijn tanden; aan Paulina, een expert op het gebied van verdwenen beschavingen, die een monografie voorbereidt over de oudste tempel van de mensheid; Ro, de scenarioschrijver en verzamelaar van koffers voor vliegende schotels; aan Hermosilla, redacteur van een esoterisch tijdschrift en bang voor de belangrijke dingen in het leven...

Deze vriendengroep wordt van avontuur naar avontuur begeleid door een lange reeks personages uit een komisch en tragisch Barcelona, ​​soms mogelijk echt en soms niet te veel, zoals de moeder van de verteller, die telepathische krachten heeft; de historische uitgever en boekhandelaar José Batlló; westerse romanschrijver Carl Malone; de madrigalista del Clot, over wie alles wordt gezegd en niets bekend is, en misschien wel de absolute hoofdpersoon van dit verhaal, een fragiel meisje dat zichzelf Isis noemt, omdat ze niet Isabel heet.

Soms, voor hen en soms aan hun zijde, zal een mysterieuze gepensioneerde die verslaafd is aan de Andalusische rots, de heer Comajuán, elke nieuwe grens bewaken die deze vrienden overschrijden. Het begint allemaal wanneer een tekenleraar ontdekt dat hij Walt Disney is geworden...

Dit is een roman over vriendschap en esoterie, ongebreideld, vol romantiek, eigenzinnig, snel, gek, poëtisch en erg Barcelona. Een distillaat van hoog literair niveau dat Javier Pérez Andújar bevestigt als een van de meest verrassende, hilarische, mestizo en vrije stemmen in onze literatuur.

De machtige prinsen

Na verloop van tijd wordt al het leven een roman. Het is gewoon een kwestie van wat tijd laten verstrijken om de taak met enig perspectief, nostalgie en verbeeldingskracht onder ogen te zien.

In het beste geval kun je een roman hebben waarmee je een tijdperk kunt samenstellen, een veel completere context. Als je op dat moment inzichtelijk, oplettend en nieuwsgierig genoeg was om mentale aantekeningen te maken van wat er allemaal met je aan de gang was.

Alleen de gelukkigste schrijvers kruiden alles uiteindelijk met dat vermogen dat voor alles behalve schrijven nutteloos is, zoals voor historisch geheugen. Dat wil zeggen: precies weten hoe de meest onbeduidende anekdotes tot stand zijn gekomen, maar welke het beste een verhaal verrijken.

De rivier Besós aan de rand van Barcelona, ​​luitenant Colombo, de stripcollectie Joyas Literarias Juveniles, de IJs Sfinx door Jules Verne…, dit boek is een prachtige evocatie, vol humor, emotie en open poëzie, van een plaats en een kindertijd: een stad in de industriële gordel van Barcelona in de jaren zeventig en een familie van immigranten.

Maar het is tegelijkertijd een levendig verhaal van inwijding in de literatuur gebaseerd op elementen die een vloed lijken te zijn, zoals strips, televisieseries, kiosken of bewerkingen van de klassiekers.

Samen met zijn vriend Ruiz de Hita, met wie hij geheimen en lezingen deelt, herschept de verteller op zondag de lessen van een voormalige legioensoldaat, de schoolbende, met zijn oom Ginés –prototype van de schurk–, de verhalen van een moeder die spreek met hem over een voor hem gemythologiseerd landelijk verleden, de verontrustende aanwezigheid van senora Umbelina, een openbare vrouw, of een kerstnacht die iets van het einde van een tijdperk had.

Aan de horizon zijn er altijd de hoogspanningsmasten, de schoorstenen van de thermische centrale, de snelwegbrug en vooral de alomtegenwoordige rivier, met zijn symboliek en totemistische lading. Maar verre van de getuigen van een gure tijd, die van het einde van het Franco-regime, vormen ze allemaal het gemythologiseerde toneel van kinderlezingen.

Totdat de verteller zelf ook zijn klassentoestand ontdekt, het politieke engagement van zijn oudsten, en door middel van schrijven voorstelt dat de heldhaftigheid van de dappere prinsen niet begraven wordt in het afscheid van de kindertijd.