De 3 beste boeken van Antonio Lobo Antunes

Het literaire Portugal lijkt zich ook te laten doordrenken van die melancholie die de Lusitaanse kusten bestormt en zich vanuit de mistigste Atlantische Oceaan landinwaarts verspreidt. En het resultaat is een hybride tussen het magische en het existentiële. Zoals meegebracht uit abyssale diepten waar alles een plaats heeft, van het zien van nooit ontdekte vissen tot het gevoel van het bereiken van verstikkende diepten.

Dus we begrijpen beter Saramago o Persoon en zo kunnen we ook in grotere mate genieten van de vruchtbare Antonio Lobo Antunes, psychiater voor meer details, waarmee we het onbereikbare vermogen om de menselijke psyche te ontleden kunnen afleiden, met kennis van de oorzaak en documentatie hierover.

Het resultaat, ongeveer 30 romans en nog veel meer non-fictiewerken met essays en compilaties van artikelen, maakt deze Portugese schrijver tot een van de interessantste vertellers in het zuiden van de Pyreneeën.

Top 3 aanbevolen romans van Antonio Lobo Antunes

Olifant geheugen

De eerste keer dat de grote schrijver wordt ontdekt, de auteur die al zijn creativiteit in duizenden volgende pagina's zou verspreiden. Een roman die precies pronkt met het geheugen als de boosdoener van verdriet en melancholie.

Hoe meer jaren verstrijken, hoe meer ons olifantengeheugen zich verzamelt, meer toegewijd aan schulden dan aan de bagage van wat we hebben meegemaakt.De hoofdpersoon, een in Lissabon gevestigde psychiater wiens ware roeping het schrijven is, vertelt met een uitbundige stem facetten en hoofdstukken van zijn leven, met de nadruk op de meest intieme en toegewijde aspecten.

Een dag en een nacht lang toont de held en verteller van dit verhaal de wil om naar zichzelf te luisteren en zo definitief een lang verloren gewaande identiteit te vinden.Olifant geheugen luidt de komst in van een auteur die opvalt door de originaliteit van zijn verhalen, en wat nog opmerkelijker is: een schrijver die een ongebruikelijke manier van lezen bij de lezer uitlokt.

Handboek van de inquisiteur

Een van de goede dingen van de Portugese geografie is dat de oriëntatie bijna volledig op de oceaan is gericht. En er is altijd gezegd dat de grote oceanen geen geheugen hebben.Dus Portugal heeft, in tegenstelling tot Spanje, zijn dictator Salazar kunnen vergeten alsof het iets was dat zijn as was opgeslokt door de immense zee.

Dus we beginnen in dit boek vanuit een specifieke dictatuur, die van professor Salazar, al het andere is louter toeval, aangezien de patronen in deze handleiding zich uitstrekken naar elke plaats en gelegenheid, door de overblijfselen van de herinnering aan een onbetaalbare menigte van personages - liefhebbers, collega's, corrupte zakenlieden, de dokter van de politieke politie, ontevreden oude soldaten - die verwant zijn aan een minister van de dictator, een meesterlijk proza ​​- en buitengewoon muzikaal - vervult de lezer met een diepe verontwaardiging die hem doet nadenken over de macht , over de macht van de staat, over de staten van de macht.

«Ik zou willen dat mijn boeken het leven herscheppen zoals het is, de kunst van de roman vernieuwen, spiegels zijn waarin onze grote ellende en onze kleine grootheden worden weerspiegeld ...»

De natuurlijke orde der dingen

Hoogstwaarschijnlijk is die er niet. De natuurlijke orde der dingen, bedoel ik. En de beste manier om dit aan te nemen, is door een roman als deze in te gaan, een optelsom van subjectieve indrukken, om te beseffen dat de natuurlijke orde slechts een indruk is van onze evolutie als soort.

En elke evolutie kent zijn crisis, van tijd tot tijd, waar dan ook, wanneer ontdekt wordt dat er geen reden is om het erover eens te zijn. Zelfs niet in essenties als liefde of dood. Omdat je niet zo dicht bij de een was toen je hem blindelings vertrouwde, en ook niet zo ver van de ander als de tijd verstrijkt zonder hun nieuws.Tien monoloogstemmen van eenzaamheid en pijn, van wanhoop en angst, van ziekte en waanzin. Tien mensen worden geconfronteerd met de dood.

Omdat deze roman gaat over de dood die vanaf de eerste pagina schrikt, met een taal die de auteur verandert in een scalpel waarmee hij de menselijke ziel binnendringt tot moeilijk voorstelbare grenzen, tijden vermengt, de geschiedenis van zijn land doorspekt met die van zijn personages, in een wervelwind van herinneringen en fantasieën die vorm krijgen in een prachtig proza, soms nauwgezet en traag, soms duizelingwekkend en sarcastisch, zorgvuldig gearticuleerd om een ​​evenwicht te bereiken tussen formele breuk en schijnbare verwarring.

Andere aanbevolen boeken van Antonio Lobo Antunes

Totdat de stenen lichter worden dan water

De onverklaarbare zaken van het bestaan ​​wijzen op metafysica of sciencefiction. Ruimtes van de verbeelding die dansen met intelligentie op zoek naar ontoegankelijke antwoorden. Dit keer op het ritme van de fado die zijn vragen naar het verleden werpt op zoek naar horizonten voor de toekomst. En nee, uiteindelijk is er geen sciencefiction zolang de meest onwaarschijnlijke antwoorden ons doordrenken met de geur van Atlantische mist en wat overblijft een kostbare glimp is van de meest alledaagse glimpen.

Totdat stenen lichter worden dan water is een duizelingwekkend, gewelddadig en soms hard boek. António Lobo Antunes, meester van introspectief proza, weeft in deze koorroman een tapijt waarin emoties in een hypnotiserende dans vloeien, tussen verleden en heden.

In de geplaveide straten van Lissabon weerklinken de stemmen van meerdere generaties in een hartverscheurende symfonie. Door de ogen en harten van onvergetelijke personages leidt Lobo Antunes ons door de levens van een gezin gekenmerkt door geweld en geheimen, verboden liefdes en onuitsprekelijke verlangens.

Totdat stenen lichter worden dan water is een roman die literaire conventies uitdaagt en de lezer uitnodigt om de aard van identiteit, verlies en persoonlijke relaties te onderzoeken. Lobo Antunes bouwt opnieuw een meesterwerk dat stroomt als een melancholische rivier, ons meesleept in de stroming en ons onderdompelt in een leeservaring die lang zal voortduren nadat we de laatste pagina hebben omgeslagen. Kortom, een roman waarin woorden een spiegel van de ziel worden en de essentie van de mens vastleggen.