Toen ik deze roman begon te lezen, dacht ik dat ik mezelf zou vinden halverwege Chuck Palahniuk's Fight Club en de film Memento. In zekere zin gaan de schoten daar naartoe. Werkelijkheid, fantasie, reconstructie van de werkelijkheid, de kwetsbaarheid van het geheugen...
Maar in dit soort werk is er altijd iets nieuws, verrassende aspecten die de lezer dichter bij de mogelijke fijne kneepjes van de geest brengen, de perceptie van het zelf en van de werkelijkheid gevormd in een ondefinieerbaar percentage van subjectiviteit plus dezelfde hoeveelheid objectiviteit die anderen tellen.
El Korsakov-syndroom Het is een echte pathologie, ook wel bekend als samenzwering, waarbij degene die samenzweert je eigen geest is en een realiteit genereert waarvan je nooit weet wat waar zal zijn.
Ik hield echt van dat vleugje sciencefiction dat in het alledaagse is ingevoegd dat deze ziekte het hele werk met zich meebrengt. Het is geen kwestie van grote wetenschappelijke of metafysische ophelderingen, het is eerder een kwestie van extrapolatie van de effecten van vergeten, van selectief geheugen, van de verstoorde herinneringen die we allemaal maken om ons tot op zekere hoogte in te leven in Andrew.
Een personage van Andres dat zo uniek is dat hij ons, via een geest die is aangetast door deze bijzondere pathologie, laat zien hoe we onze eigen sensaties beleven, hoe we de rol van ons Zelf op ons nemen met alle meest interessante vertakkingen in termen van liefde, onze eigen identiteit, ons zijn gebaseerd op herinneringen en de behoefte om er onze toevlucht toe te nemen om precies dat te voelen: ik.
Kortom, een interessant verhaal dat zeer goed uitgewerkt is, overtuigend in termen van de chaos die een personage als dit noodzakelijkerwijs regeert en verrassend van het begin tot het einde in termen van de oplossingen die Andrés vindt om te blijven drijven tussen realiteit en achterdocht van fictie.
Je kunt Confabulation, de nieuwste roman van Carlos del Amor, nu hier kopen: