Arundhati Roy Hij slaagde er voor het eerst in, omdat alleen de allergrootsten hun debuutfilm tot een meesterwerk wisten te maken. Van de Harper Lee moordenaar van spotvogels Salinger met zijn tiener die voor de rogge zorgt, om twee geweldige referenties te noemen.
Want de komst van dat boek dat de God van de kleine dingen bevatte, werd het typische internationale fenomeen dat drukkers over de hele wereld bezig hield met papier om te verspreiden wat de nieuwe pen van deze Indiase schrijver te vertellen had.
Toen kwamen er nieuwe boeken die niet meer dat hoogtepunt van de eerste bereikten. Iets wat ook gebruikelijk is in veel andere gevallen waarin de inspanning niet eens het spoor van een geïnspireerd werk kan bereiken, zelfs geschreven zonder de methode of het vakmanschap van de gebruikelijke schrijver en uiteindelijk toch rond in de uitvoering ervan.
Maar in het geval van een Roy die een wereldreferentie in activisme is geworden, is het altijd interessant om in haar bibliografie te duiken op zoek naar haar visie op de wereld...
Top 3 aanbevolen boeken van Arundhati Roy
De god van kleine dingen
Het is wat overblijft in de dagelijkse evolutie van de nederige, vertrouwende God om te zorgen voor gewassen, kinderen, liefde en zelfs een goede dood.
Dit is het verhaal van drie generaties van een familie uit de regio Kerala in Zuid-India, die over de hele wereld zijn verspreid en herenigd worden in hun thuisland. Een verhaal dat uit vele verhalen bestaat. Dat van het Engelse meisje Sophie Moll die verdronk in een rivier en wiens accidentele dood voor altijd het leven van de betrokkenen markeerde.
De een van de twee tweelingen Estha en Rahel die drieëntwintig jaar uit elkaar leefden. Die van Ammu, de moeder van de tweeling, en haar stiekeme overspelige liefdes. Ammu's broer, een in Oxford opgeleide marxist, gescheiden van een Engelse vrouw. Die van de grootouders, die in hun jeugd entomologie cultiveerden en passies verboden.
Dit is het verhaal van een familie die in moeilijke tijden leeft waarin alles in een dag kan veranderen en in een land waarvan de essentie eeuwig lijkt. Deze spannende familiesage is een vrolijk literair feest waarin liefde en dood, taboes doorbrekende passies en onbereikbare verlangens, de strijd voor gerechtigheid en de pijn veroorzaakt door het verlies van onschuld, het gewicht van het verleden en de randen van het heden met elkaar vermengd worden. Arundhati Roy is voor deze wonderbaarlijke roman vergeleken met Gabriel GarcÃa Márquez en Salman Rushdie vanwege hun flitsen van magisch realisme en voortreffelijke verhalende impuls.
Het Ministerie van Opperste Geluk
De grootste paradox in de wereld is dat leven op het randje de manier van bestaan ​​is die je het meest verbindt met je ziel, met een mogelijke God en met de wereld om je heen.
De dwingende behoefte aan het kleine zorgt ervoor dat je waarde hecht aan wat je van binnen hebt, zonder de kunstgrepen van wat je van buiten had kunnen hebben als je op een andere plaats was geboren, in een andere wieg... En het is tragisch, bitter, dat lijdt geen twijfel, maar het is een echte en klinkende uitspraak zoals de grond waarop je blote voeten lopen. Delhi is waarschijnlijk niet de beste plek om geboren te worden. De kans om te stagneren in ellende is 101% en toch, als je geboren wordt, als je overleeft... leef je. Je doet het zelfs meer dan rijk en krachtig, je niet bewust van het drama van het nadenken over of je in staat zult zijn om te eten of zelfs maar te drinken.
Ik blijf erbij dat het diep tragisch, oneerlijk en paradoxaal is, maar op het niveau van de ziel en de geest is het zeker zo. En we lezen hierover in The Ministry of Supreme Happiness. Een bediening die we kennen via diverse personages uit Delhi, Kasjmir, depressieve en gestrafte gebieden van India, waar deze kleine wezens schitteren als Anyum, die van een begraafplaats haar thuis maakte, of zoals Tilo, verliefd op zoveel geliefden die zij omhelsde met een verlangen om zijn ellende te sublimeren.
De juffrouw Yebin schijnt ook, waarmee onze harten gewoon krimpen, evenals vele andere mensen uit dat verre India die Arundhati Roy leert ons met zijn duidelijke intentie om aan de kaak te stellen, ons de grootsheid laten zien van al die bewoners van de onderwereld en de monsterlijkheid van ruimte en tijd die ze moesten leven. Omdat het punt is dat dit gevoel op de rand als een intense en unieke vorm van bestaan, waar de geest, als die er is, en een verre God elkaar nauw lijken aan te kijken, wat het niet biedt, is, door een van zijn randen, het geluk van het leven.
schimmen van het kapitalisme
Met een titel gewonnen door luidsprekerpuls voor ons geweten als bewoners van deze wereld, geeft Arundhati een meer realistische recensie van zijn romans in boeken als deze, authentieke kronieken van onze dagen van ongebreideld kapitalisme.
Het feit dat democratieën niet langer zo zijn, is duidelijk. Het sociale raamwerk van de hele wereld ziet eruit als gelakt hout, terwijl de termieten van binnenuit alles aantasten, ongeacht het afbrokkelen terwijl mensen naar het glanzende uiterlijk kijken. India is een land met één miljard tweehonderd miljoen inwoners en is de grootste 'democratie' ter wereld , met meer dan 800 miljoen kiezers.
Maar de 100 rijkste mensen in het land bezitten bezittingen die gelijk zijn aan een kwart van het bruto binnenlands product. De rest van de bevolking zijn geesten in een systeem waar ze geen controle over hebben. Miljoenen mensen leven van minder dan twee dollar per dag.
Honderdduizenden boeren plegen elk jaar zelfmoord omdat ze hun schulden niet kunnen betalen. Dalits worden uit hun dorpen verdreven omdat de landeigenaren, die hun land van hen hebben afgenomen omdat ze geen eigendomsbewijzen hebben, het land willen wijden aan de agribusiness. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de "groene scheuten" van een economie die het hedendaagse India heeft gecorrumpeerd.
Arundhati Roy onderzoekt de duistere kant van democratie en laat zien hoe de eisen van het geglobaliseerde kapitalisme miljarden mensen hebben onderworpen aan racisme en uitbuiting. De auteur legt uit hoe megabedrijven het land van natuurlijke hulpbronnen hebben beroofd en via de regering in alle delen van het land invloed hebben kunnen uitoefenen, routinematig gebruikmakend van het leger en zijn brute kracht voor winst, evenals een breed scala aan ngo's en stichtingen, om te beslissen over de beleidsvorming in India.
