Veel oefenen a zwart geslacht Puur Italiaans, met vertakkingen op maffia-aspecten, concentreerde Sciascia zich in zijn literaire werk veel van die vitale uitdrukking van de intense verteller die de letters gebruikt als een noodzakelijke creatieve verzoening.
Op zijn intense reis door de brieven vond Sciascia zijn tijdgenoot en ook een Siciliaan Camillery een referentie, een steun, een vriend en ook een van die tegenstanders in een wereld van brieven die altijd vatbaar is voor geschillen en een riskante toon die in het geval van twee pro-Sicilianen onvoorstelbare grenzen zou kunnen bereiken.
Maar de zaak zou altijd anekdotisch blijven op het kruispunt van een politiegenre waarin Camilleri uiteindelijk zeker meer internationale erkenning bleek te krijgen.
In die mix tussen de egostrijd van de schrijver en de onontkoombare vriendschap door nabijheid, zijn beide auteurs erin geslaagd een vruchtbare carrière op te bouwen die een genot is om te reizen. In het geval van Sciascia vanwege de veelzijdigheid tussen genres, inclusief een interessante overgang tussen de meer algemene blokken fictie en non-fictie.
Top 3 aanbevolen boeken van Leonardo Sciascia
De Moro-zaak
Een van de boeken die de grootste impact heeft in de bibliografie van Sciascia is dit soort korte romans, een kroniek ontleend aan een van de zwarte episoden van het Italië van de 60e eeuw: de dood van politicus Aldo Moro. Zijn moordenaars waren erfgenamen van de steeds ongerichter wordende revolutie van de jaren zestig in Italië en vrijwel heel Europa.
De Rode Brigades en meer specifiek hun leider Mario Moretti ontdeden halverwege de twintigste eeuw een van de belangrijkste politici van het rijke Italië: niets minder dan een voormalig premier van de republiek die, blijkbaar uit deze organisatie van proletarische evocaties, werd een emblematische vijand wiens dood het beeld van de voorouderlijke strijd tussen arbeiders en kapitaal zal kunnen herstellen.
Sciascia maakte deel uit van de commissie die onderzoek deed naar de dood van de politicus en zijn hart beefde niet toen hij dit boek midden in het proces ter hand nam, terwijl de zaak zo heet was dat het in zijn handen had kunnen ontploffen. En natuurlijk blijkt elk boek over een moord deels een misdaadroman en deels een lofzang op de echte overledene. Uit de door Moro zelf geschreven brieven stelde Sciascia dit verslag samen, dat half de vervreemding van de opgesloten man is en gericht is op zijn veronderstelde executie, half zwarte kroniek van de donkere dagen van Italië dat, zoals bijna elk goed land met Europese wortels, altijd wordt geconfronteerd met de monsters van hun burgerlijke polarisatie.
de dag van de uil
Sciascia's noir-genre is misschien meer een ruw realisme, een kroniek van het smerige naar de uiteindelijke representatie van de mens vanuit zijn naakte ellende. Ik zeg dit omdat deze roman, in een omgeving die zo typerend is voor de auteur, een Macondo-achtige projectie is van elke auteur die vastbesloten is te vertellen wat hij tot zijn eigen essentie heeft gemaakt. Er is iets merkwaardigs dat gemakkelijk waarneembaar is in de mens. We leren beter van het slechte dan van het goede. Het slechte voorbeeld dat je maar één keer ziet, is diepgaander dan de herhaling van het goede dat keer op keer wordt benadrukt. Vanuit die indruk gaat dit plot verder...
Op het plein van de Siciliaanse stad S. wordt Salvatore Colasberna, partner in een klein aannemersbedrijf en voormalig metselaar, vermoord terwijl hij op het punt staat in de bus naar Palermo te stappen. De passagiers haasten zich om te vluchten en niemand heeft iets gezien, zo zeggen ze. Maar de omstandigheden van zijn dood lijken steeds complexer en de mysterieuze verdwijning van de boer Mendolìa houdt mogelijk verband met de zaak.
De jonge kapitein van de C. carabinieri, Bellodi, een voormalige partizaan uit de stad Parma, zal de leiding hebben over het uitvoeren van het onderzoek en het doorbreken van de loodzware stilte van een hele samenleving. Zijn heldere onderzoeken kunnen hem naar een doodlopende weg leiden of hem voor altijd distantiëren van zijn idealen van rechtvaardigheid nadat hij de ernstige politieke en economische implicaties heeft ontdekt van het maffianetwerk dat de omertà beschermt.
De wijnkleurige zee
Het kan nooit kwaad om in een hok dat gevoelig is voor variabiliteit zoals dat van Leonardo Sciascia, een rondleiding te maken door andere ruimtes waar zijn hok bewoond wordt. En het verhaal is altijd een belangrijke verandering in het register, ook al lijkt dat misschien niet zo, omdat we ons altijd in fictie bevinden, omdat het, vanwege de zeer oneffenheden ervan, aanzienlijk is hoe de auteur in staat is de bronnen te heroverwegen, waardoor de intensiteit van het verhaal wordt versterkt. de opdracht of het zoeken naar de helderheid van het simpele, van het vluchtige scenario vol twijfels naar een open einde... In The Sea Coloured Wine – het verhaal dat titel geeft aan dit boekdeel met verhalen – heeft de ingenieur Bianchi, een Italiaan uit de Noord, reist voor het eerst naar Sicilië.
In de treincoupé ontmoet hij een typisch eilandgezin: een paar leraren, die niet ophouden met praten of de reiziger lastig vallen, met hun brutale en rusteloze kinderen, en de jonge vrouw die met hen meereist, gereserveerd en verlegen maar opmerkzaam; De ingenieur, met aandacht voor de realiteit die zich voor zijn ogen ontvouwt, zal de Siciliaanse samenleving en haar tegenstrijdigheden scherp analyseren...
In 1973 selecteerde Sciascia zelf uit zijn korte verhalen, geschreven tussen 1959 en 1972, deze xxx-verhalen om, in zijn eigen woorden, ‘een soort samenvatting te maken van wat mijn activiteiten tot nu toe zijn geweest, die laat zien (en niet verbergen dat ik tot op zekere hoogte tevreden ben, binnen mijn meer algemene en constante ontevredenheid) dat ik in deze jaren mijn pad heb gevolgd... en dat er tussen het eerste en het laatste van deze verhalen een soort circulariteit bestaat, namelijk niet die van de wijting die in zijn staart bijt."
