Je kunt altijd auteurs vinden die vinden dat het succes hen niet heeft bereikt zoals het zou moeten, althans in Spanje. Grote schrijvers die, om wat voor reden dan ook, die klap niet uitdelen aan de tafel van de grote uitgevers.
Britse schrijver Simon Beckett Het heeft nog steeds niet zo'n grote aantrekkingskracht binnen het noir-genre in ons land, maar het is een wereldreferentie in de literaire triller. want in hun romans gekapitaliseerd door antropoloog David Hunter, ten dienste van het strafrechtelijk onderzoek, valt uiteindelijk op als een grote schepper van die verontrustende sferen van alle spanning.
Uiteindelijk combineren hun plots het suggestieve van het wetenschappelijke, in de richting van de aanwijzingen van de dienstdoende psychopaat die de perfecte moord voor ogen heeft, met een puur politiegevoel dat nieuwe energie geeft aan klassieke aspecten van het genre waarin lezer, auteur en hoofdpersoon zweet dezelfde inkt om de gruwelijkheid van de zaak te onthullen.
Niet lang geleden heeft een andere vooraanstaande uitgever in Spanje enkele van zijn romans teruggevonden. En ik hoop dat alle anderen later komen...
3 Beste Simon Beckett-romans
De chemie van de dood
Het begin van David Huner dompelt ons onder in dat tragische aspect dat het leven van deze forensisch onderzoeker schokte. Vanaf dat noodlottige moment, dat in flitsen in deze eerste roman wordt gepresenteerd, besluit de goede oude Hunter zijn carrière in de geneeskunde om te buigen naar veel vriendelijkere taken, in een poging zijn gehavende ziel weer bij elkaar te brengen.
Maar waar hij uiteindelijk voor alles zijn toevlucht zoekt, moet hij ook zijn deel van de verantwoordelijkheid van zijn eed van Hippocrates op zich nemen. Want als enkele kinderen een lijk ontdekken in een macabere voorstelling, wordt hij uiteindelijk gedwongen om actie te ondernemen.
Vooral wanneer de politie in het kleine stadje Manham zijn diensten nodig heeft. Omdat diep van binnen iedereen weet van Davids verleden, zoals meestal gebeurt in elk klein dorp waar een nieuwe buurman arriveert.
De ergste voorspellingen komen uit en de dode vreemdeling met eendenvleugels wordt vergezeld door een verdwijning die spanning en achterdocht toevoegt aan de lokale bewoners, inclusief David of de theatrale priester.
Spanning is niet de beste omgeving om aan zo'n delicate kwestie te werken. Hunter voelt zich onder druk gezet, bijna overweldigd in een verstikkende omgeving.
Maar er is geen andere keuze dan de wonden en slagen van de dode man te onderzoeken, of de korte aanwijzingen te projecteren op conclusies van wat mogelijk is om te wijzen op een oplossing die anders alles in Manham dreigt te destabiliseren.
Tussen de as
Dat van de eenzame plekken in Noord-Europa is een terugkerend scenario in veel schrijvers van Noordse misdaadromans. Emblematisch is het recente geval van de Fjällbacka, uit Camilla Lackberg. Het gaat erom die natuurlijke ruimte te vinden die ontoegankelijk is voor het oog, blootgesteld aan verontrustende horizonten met lichtspelen die die perfecte vervreemding opwekken zodat de donkerste plots met grotere intensiteit schijnen.
In het geval van David Hunter gaan we naar enkele verloren eilanden in het noorden van Groot-Brittannië, in Schotland. Onze fascinerende onderzoeker is met enige tegenzin opnieuw in de spiraal van zijn forensische antropologie terechtgekomen, omdat zijn leven nu nieuwe positieve persoonlijke richtingen lijkt te vinden, op weg naar het eiland Runa om een vreemde dood te onderzoeken door brand in een huis waar niet het minste teken van brand.
Het probleem is dat terwijl Hunter een onderzoek start naar een zaak die alle lokale bewoners lijken te willen uitstellen, een gigantische storm hen allemaal geïsoleerd achterlaat. Hunter tegen al die verontrustende blikken. Is het de moeite waard om in de waarheid te duiken? Welke prijs zou het voor hem kunnen hebben?
Het gefluister van de doden
Hunter's derde roman neemt ons mee naar wat bekend staat als de Amerikaanse "Body Farm", een forensisch antropologisch complex in Tennessee dat, zoals je kunt raden, vol zit met zwarte legendes in de populaire verbeelding.
Omdat daar wordt gezegd dat menselijke lichamen worden gebruikt voor duizend-en-één onderzoeken naar ontbinding, analyse en verschillende aspecten om nog meer te leren ten behoeve van die wetenschap ten dienste van de wet. David Hunter maakt zijn specifieke trainingsreis naar de bodyfarm.
Maar het is niet nodig om duistere aspecten van binnenuit de boerderij aan te pakken. Want binnenkort in het buitenland zal het de politie zijn die de rechercheurs waarschuwt voor een moord die wijst op een gek die tot alles in staat is, zoals zal worden aangetoond door zijn volgende slachtoffer.
Een nieuw onderzoek tegen de tijd waarin de crimineel zichzelf het duistere genoegen lijkt te hebben gegeven om in de schijnwerpers van de forensische antropologie te treden om zoveel onderzoekers uit te dagen die in staat zijn om de afdrukken op de lichamen te lezen als echte vertalers.
